Italië in het hol van de leeuw(en)

Een primeur voor Engeland of een tweede Ek-eindzege voor Italië, na de triomf in 1968? Toen speelde de Squadra wel in eigen land, nu komt het terecht in het hol van de leeuw. Op Wembley wachten The Three Lions hen op, geruggensteund door tienduizenden fans.

Zo’n 67.000 toeschouwers zagen Engeland in de halve finales de maat nemen van Denemarken en datzelfde aantal wordt nu opnieuw verwacht. Het merendeel daarvan zullen uiteraard

Engelse supporters zijn. Door de strikte coronamaatregelen mogen amper duizend Italianen de oversteek maken, om vervolgens in quarantaine te gaan. Daarnaast kreeg de Italiaanse voetbalbond 6.500 tickets voor supporters die in het Verenigd Koninkrijk wonen. Maar het vocaal opnemen tegen dat enorme en uitzinnige thuispubliek? Onmogelijk. Bondscoach Roberto Mancini hoeft niet te wanhopen. De voorbije 23 jaar moest Italië op een groot toernooi liefst viermaal tegen het gastland spelen en meestal was dat geen probleem. Telkens hield het minstens 90 minuten gelijke tred. Op het WK 2006 versloeg het in de halve finales Duitsland na verlengingen en op het EK 2000 klopte het in de halve finales Nederland na strafschoppen. Op het WK 1998 verloor het wel na strafschoppen in de kwartfinales van Frankrijk en op het WK 2002 ging het na verlengingen - en rare beslissingen van de ref - in de 1/8ste finales onderuit tegen Zuid-korea. Wie nu favoriet is, is moeilijk te zeggen. Italië nam onderweg de maat van België en Spanje, maar Engeland schakelde Duitsland en revelatie Denemarken uit. Italië had een dag extra rust, maar Engeland heeft dus dat thuisvoordeel. Van schorsingen of nieuwe blessures hebben beide ploegen geen last. De kans is groot dat Emerson opnieuw Spinazzola vervangt. Gareth Southgate daarentegen lijkt na 36 duels waarin hij steeds voor een andere opstelling koos, eindelijk voor dezelfde elf te gaan. Er is alleszins geen reden om in te grijpen.

Voor de Engelsen wordt het straks hun 38ste Ek-duel en nog maar hun eerste Ek-finale. Ze kunnen na het WK in 1966 - ook in eigen land - hun tweede prijs pakken. Voor de Italianen wordt het hun 45ste Ek-duel en hun víérde Ek-finale. Zij kunnen na één EK (1968 dus) en vier WK’S (1934, 1938, 1982 en 2006) hun zésde prijs pakken. Ze zijn met Mancini aan het roer nu al 33 wedstrijden op rij ongeslagen en dat geeft heel veel vertrouwen. Maar in het hol van de leeuw(en) let je toch maar beter op.