Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De poldermoord in Berendrecht
In de nacht van 1 op 2 april 2001 wordt Chantal Van Agtmael (39), moeder van vier kinderen, verstikt in een weiland in Berendrecht. Ze wordt naakt teruggevonden, maar ze is niet verkracht. De poldermoord is een feit. Eerste verdachte: haar man Gino Bollens (36).
TEKST: Nette Loots / BEELD: Wim Daneels, RR
1 april 2001. Het is feest in Berendrecht. Vanwege het gansrijden, een eeuwenoude traditie in de polderdorpen, zitten de cafés bomvol. Een bakker ziet de flamboyante Chantal rond middernacht nog op de fiets, niet ver van haar huis. Op dat moment beseft hij niet dat hij de laatste is die haar levend zal zien.
Uit de eerste verklaringen blijkt dat Chantal en haar echtgenoot Gino die avond nog samen op café zijn gegaan. Onderweg naar huis krijgen ze ruzie. Uiteindelijk gaan de twee om middernacht samen slapen. Tot Chantal enkele minuten later haar fiets neemt en vertrekt naar een vertrouweling in Zandvliet. Tijdens de tocht belt ze nog een halfuur met haar vriend, tot haar belkaart op is.
De volgende ochtend wordt Gino gewekt door hun twee zoontjes van 8 en 10: ze hebben honger. Gino merkt dat zijn vrouw niet thuis is en gaat ervan uit dat ze naar de winkel is. Pas ’s middags begint hij te panikeren: de postbode komt de handtas van Chantal terugbrengen. Hij heeft die tijdens zijn ochtendronde samen met haar fiets gevonden aan de kant van de weg. Gino roept de familie bij elkaar om zijn vrouw te zoeken. Pas om 15u alarmeren ze de politie van Berendrecht.
De politie start rond 20.30u een zoekactie. Met twee politiehonden wordt het gebied rond de handtas en fiets van Chantal doorzocht. Geen spoor. Pas wanneer het donker wordt, besluit de politie een lijkhond van Leuven te laten overkomen. Nog geen half uur later vindt die hond Chantals lichaam in een weide langs het Berendrechtsvoetpad, een onooglijk wegeltje aan de grens met Zandvliet. Het lichaam is geheel ontkleed en ligt verscholen onder een hoop takken. Uit de autopsie blijkt dat Chantal om het leven is gekomen door verstikking en dat ze niet seksueel is misbruikt. Haar lichaam vertoont ook geen sporen van geweld, wat de speurders doet vermoeden dat ze werd vermoord door een bekende.
Wurgseks
De moord op Chantal zorgt voor veel commotie in het dorp. Ze was huisvrouw en moeder van vier kinderen: twee zoontjes met haar echtgenoot Gino en twee volwassen dochters uit een vorig huwelijk. Voordien werkte
Chantal lange tijd als serveerster in cafés in de Antwerpse stationsbuurt. “Ze zag er goed uit. Sexy gekleed, veel maquillage, blond, aantrekkelijk. Eigenschappen die haar waarschijnlijk fataal zijn geworden”, vertelt haar voormalige baas van café Maestro aan Het Laatste Nieuws (2001). “Chantal hield van fuiven: uitgaan, drinken, met mannen praten. Na het werk bleef ze regelmatig aan de toog hangen. Soms bleef ze slapen bij ons omdat ze te dronken was om nog naar huis te rijden.”
Maar al snel doen er roddels de ronde:
dat Chantal verschillende vriendjes had en dat ze hield van extreme seksspelletjes. “Ze maakte daar geen geheim van. Ze vertelde weleens over haar ‘vriendje’. Maar ik heb hem hier nooit gezien”, aldus een vriendin van Chantal in Het Laatste Nieuws. “Ze sprak over heel extreme seks. Toen ik las dat Chantal door verstikking om het leven gekomen was, dacht ik meteen aan uit de hand gelopen wurgseks.”
Een week na de moord verandert Gino plots zijn verklaring: “Ik ben die zondagavond 1 april alleen op café gegaan, omdat Chantal telefoon had gekregen van haar Sint-jobse minnaar”, aldus Gino. “Hij wilde haar bij ons thuis komen opzoeken. Chantal zag hem geregeld voor seks. In ons huwelijk kon dat. Toen ik maandagnacht om 2u thuiskwam, was Chantal weg. Ik durfde het eerst niet zeggen omdat ik mij schaamde over de waarheid. Pas toen de familie wist dat Chantal vermoord was, vond ik dat ik de waarheid moest zeggen.”
Uit verder onderzoek blijkt dat Chantal niet gewurgd is, maar met haar
hoofd in het slijk werd geduwd en zo stikte. Na een zeven uur durend verhoor besluit de politie Gino op 18 april te arresteren. Het motief: Chantal zou een tijdje voor de feiten haar man in het echtelijke bed hebben betrapt met een andere man. Ze zouden daar de avond van de moord ruzie over hebben gemaakt.
De twee dochters van Chantal, Wendy en Tina, en haar zus Sally Van Agtmael zijn niet verbaasd dat Gino verdacht wordt. “Was mama niet vermoord, dan was ze zeker bij Gino weggegaan”, zegt Wendy in Gazet van Antwerpen. “Gino bedreigde haar de jongste maanden almaar vaker als hij dronken was. Hij zat zelfs met een mes achter haar aan. Ze was op het einde van haar leven doodsbang voor hem.”
Weer vrij
Na zeven dagen vol slopende ondervragingen wordt Gino bij gebrek aan sterke bewijzen vrijgelaten. Hij heeft ook een sluitend alibi. Een bevriend koppel verklaart aan de onderzoekers dat ze in de uren van de moord op Chantal samen met Gino op zwier wazondagavond
“De twee latere vriendinnen van de hoofdverdachte zijn ook om het leven gekomen. Dat is op z’n minst frappant.” Wendy en Tina, dochters van Chantal
ren in cafés in Berendrecht en Stabroek. Een kroegbaas in Berendrecht bevestigt dat Gino zijn café pas even voor 2u ’s nachts verliet. En een vrouw die toen haar hond uitliet, getuigt dat ze Chantals fiets rond 1.30u dwars over het Berendrechtsvoetpad zag liggen. De moord moet dus voordien zijn gebeurd. Maar voor de speurders blijft Gino de hoofdverdachte.
Ook anderen zijn niet overtuigd van zijn onschuld, vertelt Gino zelf in december 2001 aan onze krant. “Van de twintig vrienden die Chantal en ik hadden, geloven er hoogstens vijf dat ik haar niet heb vermoord. De rest draait het hoofd. Een vrouw heeft mij onlangs op café aangevallen. ‘Ik zie u hier liever buiten dan binnen’, schreeuwde ze. Door de roddels heb ik mij de eerste vier maanden na de moord opgesloten. Tot familie en vrienden zeiden dat het zo niet verder kon.”
Eind mei 2002, veertien maanden na de moord, arresteren speurders van de moordbrigade Gino opnieuw na een reeks nieuwe bezwarende elementen, waarover het parket van Antwerpen niets kwijt wil. Het zou een opeenstapeling van tegenstrijdige verklaringen over de nacht van de moord zijn die de man opnieuw in de problemen brengt. Zo komt Gino’s weigering om te worden onderworpen aan de polygraaf verdacht over. Twee andere verdachten, Chantals vertrouweling en haar minnaar, hadden wel ingestemd met een verhoor aan de ‘leugendetector’ en doorstonden de test zonder problemen.
“Ik schrok toen ik het nieuws hoorde”, reageert Tina, de 19-jarige dochter van Chantal. “Ik ben er toch niet gerust in, de vorige keer kwam hij weer vrij. Ik geloof nooit dat hij de moord spontaan zal bekennen. De speurders zullen hem echt door bewijslast met de rug tegen de muur moeten zetten.” Haar angst wordt werkelijkheid, want drie maanden later beslist de kamer van inbeschuldigingstelling Gino weer vrij te laten. Nadien is er nooit meer iemand verdacht of aangehouden voor de moord op Chantal.
Steunpunt
Het oppakken van seriemoordenaar Ronald Janssen in 2010 geeft de twee dochters weer hoop. “Dat verdriet om mama was niet weg, maar je bent er niet meer dagelijks mee bezig”, vertellen Tina en Wendy in Gazet van Antwerpen (2010). “Door de commotie rond Ronald Janssen gingen we er opnieuw mee slapen en stonden we er weer mee op. Ook was de moord op Annick Van Uytsel nooit opgelost als die Janssen niet was gepakt. Daarom wilden ook wij onze moordzaak nog eens in het daglicht plaatsen. Dus startten we de Facebookgroep ‘Steunpunt Onopgeloste Poldermoord’ op. Niet dat we het idee hebben dat morgen de ultieme tip binnenloopt. De kans is miniem, maar als er nog iemand is die iets kan vertellen ... We kunnen niet anders dan alles proberen.”
Zij blijven ervan overtuigd dat Gino hun moeder heeft vermoord. “De twee latere vriendinnen van de hoofdverdachte (de naam ‘Gino Bollens’ krijgen ze niet meer over hun lippen, red.) zijn ook om het leven gekomen. De eerste vrouw liep na een ruzie met hem – in paniek, zeggen getuigen – de snelweg op en werd doodgereden. De tweede vriendin stierf aan een hersenbloeding. Elke keer gaf dat een sprankeltje hoop, maar die gebeurtenissen werden nooit deftig onderzocht. Het is op zijn minst frappant dat er al drie vrouwen in zijn leven gestorven zijn.” In 2013 wordt Gino officieel buiten vervolging gesteld voor de moord op zijn toenmalige echtgenote. Hij trekt zich terug in de anonimiteit.
Nog steeds weten we niet wie Chantal van haar fiets trok en verstikte in het slijk. De zaak krijgt de stempel ‘cold case’. “Het woord zegt het zelf: het dossier ligt in de ijskast”, zeggen de dochters in 2016. Hun enige hoop is dat de dader misschien in een dronken bui zijn mond eens voorbijpraat op café.