Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Gevangen in een luxebubbel
Een bezoek aan Basecamp Mito, toen corona nog niet bestond
Bernard Catrysse
Shiawase o kioku suru, hoteru. In de binnentuin van Hotel Mito Plaza blinkt een bord. Een hotel dat herinnert aan geluk. Welkom in het Belgische basecamp, goed honderd kilometer van Tokio. Wij gingen op bezoek toen het nog mocht. “Gelukkig hebben we, nog voor corona, ingezet op een goed, ruim hotel. Maar zomaar even gaan wandelen, dat kan niet.”
Wat een contrast, wat een verademing. Een dik uurtje met de exprestrein vanuit hartje Tokio, een orgie van kleuren en klanken, en je staat in Mito. Het voorstadje ademt rust. Het symbolische pronkstuk is Kairakuen Garden, een van de mooiste landschapstuinen van Japan. “Dat grote park heeft uitlopers niet ver van het hotel. Bijzonder handig als je wil gaan lopen en meteen in het groen wil vertoeven. De prefectuur (een soort provincie, red.) Ibaraki, waarin Mito ligt, is misschien niet de meest sexy streek. Je zal ze niet vaak tussen de toeristische trekpleisters van Japan vinden, maar ze heeft enorm veel troeven. De streek wordt ook wel Tokio’s moestuin genoemd, met veel landbouw en veel groen. Ibaraki grenst aan de zee, er is dus ook veel visserij.”
Aldus Bernard Catrysse, officieel de liaison officer van Team Belgium. Wat eigenlijk wil zeggen: de ceremoniemeester op Japanse bodem, de schakel tussen België en Japan. Catrysse, de directeur van Arts Flanders Japan, woont al meer dan dertig jaar in Japan, heeft een Japanse wederhelft, spreekt Japans en kent de cultuur en de gebruiken. Op het WK atletiek in Osaka 2007 kwam hij voor het eerst in contact met het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC).
“We ontvingen toen de Belgische atletiekdelegatie, met boegbeelden Tia Hellebaut en Kim Gevaert, in ons cultuurcentrum in Osaka. Dat was midden in de zomer: de vrouwen werden in een zomerkimono gestoken en kregen een Japanse theeceremonie. Toen ik dat jaar in Brussel was voor de Memorial Van Damme, werden Kim en Tia in een open wagen rondgereden. En ze hadden zowaar diezelfde kimono aan.” (lacht)
Enkele jaren geleden ging Catrysse met het BOIC op zoek naar een basecamp – een zogeheten preolympisch kamp, om Team Belgium rustig te laten wennen aan de jetlag van zeven uur en het extreem vochtige en warme klimaat. Kwam uit de bus: Hotel Mito Plaza. A luxury stay in the forest, zo afficheert het hotel, waarmee de oase van groen wordt bedoeld. Wat meteen opvalt: naar Japanse normen is Mito Plaza een hotel met plaats zat. Geen kamers waar alles tot op de millimeter is afgemeten en je blij mag zijn dat je een grote valies deftig kan stallen – er is een reden waarom Japanners met kleinere valiezen reizen. Wel ruime vertrekken, met grote, comfortabele bedden. In het atrium, met indrukwekkende binnentuin, is het zalig tot rust komen.
De luchthaven van Tokio, waar de meeste Belgische olympiërs zullen landen, ligt op anderhalf uur met de bus of de trein. Twee nagelnieuwe sportcomplexen – Kasamatsu Sports Park en Adastria Sports Arena – liggen op een halfuurtje, met faciliteiten voor atletiek, badminton, basketbal, boogschieten, boksen, gewichtheffen, gymnastiek, judo, taekwondo, tafeltennis, tennis, triatlon en zwemmen.
Delegatieleider Olav Spahl: “We krijgen ook prioritaire
“Marathonloper Koen Naert was hier in 2019 op bezoek, hij heeft een aantal parcoursen uitgetekend in het park. Die moesten we voorleggen aan de Japanse regering.”
Liaison Officer Team Belgium
toegang tot een dichtbijgelegen topziekenhuis, om bij eventuele blessures zo snel als mogelijk een scan of bloeden urineonderzoek te kunnen uitvoeren. De chef-kok van het hotel houdt rekening met onze vragen en onze feedback, met zowel Europees als Japans eten. We hoeven dus geen eigen kok mee te nemen, zoals in Peking 2008.” Ook Jacques Borlée, coach van de 4x400m-ploeg, is opgetogen.
“De ligging is perfect. En uit de olympische drukte, én niet te ver van het olympisch dorp, op één tot anderhalf uur.”
Alleen: het inspectiebezoek van Jacques Borlée dateert van 2019, het jaar van het WK aflossingen in het Japanse Yokohama. Voor de coronapandemie dus. Dit was het doel van Basecamp Mito in normale tijden: acclimatiseren, rustig de puntjes op de i zetten voor atleten naar het olympisch dorp trekken en daar ook blijven. Dit is de nieuwe realiteit: Mito wordt voor de meeste olympiërs hun hoofdverblijfplaats, atleten mogen slechts enkele dagen voor hun competitie in het olympisch dorp toekomen. Catrysse: “Voor de coronapandemie uitbrak hebben we ingezet op dit basecamp in een goed, ruim hotel.”
Wat de bewegingsvrijheid van Team Belgium betreft, zal het dus deze luxebubbel zijn, samen met de olympische accommodaties. Van een uitje naar de stad of een break in een van die excellente Japanse koffiebars of theehuizen is geen sprake. Kortom, Team Belgium zit een beetje gevangen in zijn luxebubbel.
Catrysse: “Alles moet grondig voorbereid zijn. Marathonloper Koen Naert was hier in 2019 op bezoek, hij heeft een aantal parcoursen uitgetekend in het park. Die moesten we voorleggen aan de Japanse regering, die haar toestemming moet geven. Zolang je wegblijft van plaatsen waar mensen kunnen samentroepen, de oevers van de rivier of zo, kan het normaal gezien. Maar dan nog moet alles deel uitmaken van een training. Alles, maar dan ook alles moet functioneel zijn – je mag dus niet zomaar even gaan wandelen als je daar zin in hebt. Eigenlijk moet elke olympiër voor zijn aankomst al kunnen zeggen: Ik ga dan even lopen, en van dat tijdstip tot dat tijdstip ga ik eten en van dat tijdstip tot dat tijdstip ga ik trainen.”
Proactief zijn was de boodschap.
“Alles moet op voorhand in een plan worden gegoten. Dat is een titanenwerk, een bureaucratisch kluwen.”
Japanse gasten blijven welkom
Ook in het hotel zijn er restricties opgelegd. Zo moest er worden onderhandeld over waar de Belgische atleten wel en niet mogen komen. Het imposante atrium – dat we bezochten toen het nog kon, voor de Spelen – is verboden terrein.
Catrysse: “Team Belgium zit in een afgescheiden bubbel. Maar we hebben het grote geluk dat het hotel heel ruim is. Dat ook de kamers naar Japanse normen bijzonder ruim zijn, bleek ook in ons voordeel. We kregen, naarmate de normen verstrengden, de richtlijn dat elke atleet alleen op een kamer moest liggen. Deze kamers zijn zo ruim dat we ons oorspronkelijke plan, om met twee de kamer te delen, konden behouden.”
Het hotel, gegeerd door zakenlui of voor bruiloftsfeesten, blijft toegankelijk voor Japanse gasten. Team Belgium heeft daarom verschillende privéruimtes ter beschikking, zegt logistiek manager Rudy Lahor, al een poos ter plaatse als eerste delegatielid van Team Belgium.
“Een ruimte voor de administratie, een medische ruimte en een gemeenschappelijke lounge waar geen andere gasten toegelaten zijn. Gezien de bijzondere omstandigheden hebben we nog meer dan anders aandacht besteed aan comfort en gezelligheid, zodat de atleten en coaches een thuisgevoel krijgen en er graag zullen vertoeven.” Donderdag streken met de Belgian Cats de eerste atleten neer in het basecamp. Andere landen hebben minder geluk.
Catrysse: “Liefst 528 steden of dorpen in Japan zijn al jaren bezig met de organisatie van die preolympische kampen, ze kijken daar al die tijd naar uit. Door corona zijn meer dan honderd basecamps in het water gevallen. Dikwijls zegden buitenlandse delegaties zelf af wegens te onveilig, soms moesten lokale overheden de toegang ontzeggen omdat de ontvangst niet in ideale omstandigheden kan gebeuren. Voor Team Belgium wordt Mito heel belangrijk voor de teamspirit.”