Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Er zit geld in oude videogames (maar daarom niet in die van jou)
1,56 miljoen dollar of 1,3 miljoen euro. Voor dat bedrag ging in een Amerikaans veilinghuis een videogame van Nintendo onder de hamer. Experts schrikken er niet van. Alles van Nintendo verkoopt, net zoals games met kleine oplages. Maar dat betekent niet dat die verstofte videogames op zolder geld waard zijn.
Het is voor het eerst dat een videogame voor meer dan 1,5 miljoen dollar van eigenaar wisselt. Het gaat om Super Mario 64, een cartridge uit 1996 voor de Nintendo 64. Anderhalf miljoen dollar is een prijs om van te duizelen. En toch zijn zulke getallen in de game-industrie niet uitzonderlijk. Het vorige record was voor een verzegeld exemplaar van The
Legend of Zelda, gemaakt voor de Nintendo NES. Prijs: 870.000 dollar. Nog eerder werd 660.000 euro neergeteld voor een Super
Mario Bros-cartridge uit 1986. “Sommige dertigers en veertigers die zijn opgegroeid met Nintendo en nu kapitaal hebben opgebouwd, zijn volop bezig met hun jeugd terug te kopen”, zegt gamejournalist en -verzamelaar Roel Damiaans. “De bedragen die daar in de Verenigde Staten voor neergelegd worden, zijn niet zo verwonderlijk. Die zie je ook voor baseballkaartjes of comics van Superman. Wel opmerkelijk is dat het gaat om Super Mario 64, een game waarvan miljoenen exemplaren gemaakt zijn. Dit exemplaar is wel factory-sealed: in de originele verpakking, met de originele plastic folie er nog omheen.”
Weggegeven aan neefjes
Volgens gamejournalist van het eerste uur Raf Picavet speelt ook de hype rond alles van Nintendo een rol. “Ze zijn een van de eerste gameontwikkelaars, begonnen als speelgoedfabriek van meer dan honderd jaar oud. Bovendien zijn ze de eersten die nooit in de arcadehallen gestaan hebben, maar het gamen rechtstreeks naar de woonkamer hebben gebracht. In de game-industrie wisselen vandaag twee dingen voor een groot bedrag van eigenaar: alles van Nintendo en consoles die maar heel even bestaan hebben, zoals die van Sega of Philips.”
Ook zeer zeldzame games zijn geld waard. “Zoals Air Raid, een game voor de Atari 2600”, zegt Roel Damiaans. “De richtprijs in originele verpakking is 80.000 euro. Amazing Tater en Spud’s Adventure zijn dan weer twee games voor de Game Boy met patatten in de hoofdrol. De oplage was klein, ze trokken eigenlijk op niks en hebben om die reden nooit lang in de winkel gelegen. Voor Rule of
Rose, een survivalhorrorgame op de PS2, geldt dan weer het omstreden thema: kindermisbruik.”
“Ook games die uitkomen in een presskit hebben een prijsje”, zegt Raf Picavet. “Het aantal exemplaren is laag en er zit vaak een extraatje bij. Ik heb een standbeeldje met een vloeistof van de videogame BioShock Infinite. Dat was toen, een tiental jaar geleden, al een paar duizend euro waard. Ik heb zelfs even twee exemplaren gehad, maar omdat ik die doos niet kon meenemen op de luchthaven, heb ik ze weggegeven. Ik heb ook al dingen aan mijn neefjes gegeven die achteraf een paar duizend euro waard bleken. Die fout maak ik gelukkig niet meer.”
Voor je met je zevenmijlslaarzen naar zolder trekt: de kans dat daar honderdduizend euro stof ligt te vergaren, is klein. “Van Belgische versies of versies uit de Benelux liggen ze in de Verenigde Staten niet wakker”, zegt Roel Damiaans. “Aan een doosje met Nederlandse tekst hebben ze niks. Maar dit soort berichten leidt op tweedehandswebsites of rommelmarkten wel tot discussies. Met verkopers die verkeerdelijk denken dat hun oude games plots een paar duizend euro waard zijn omdat ze in de Verenigde Staten die bedragen neergeteld hebben.”
Verborgen parels
Stand-upcomedian en verzamelaar William Boeva is in alle geval niet van plan om iets uit zijn collectie van tweeduizend videogames te verkopen. “Oude games zijn voor mij nostalgie. Ze komen uit de tijd dat het internet nog niet bestond en de tekening op zo’n doosje het enige was waarop de koper kon afgaan, samen met de vier screenshots op de achterkant. Bovendien waren de games die toen in de winkel lagen af. Vandaag download je iets en krijgt het twee dagen later een patch. Daarnaast verzamel ik graag de verborgen parels van de kleine ontwikkelaars. Het moeten niet altijd evergreens zijn zoals GTA.”
Zijn meest waardevolle objecten zijn twee gigantische kasten van Nintendo die hij tjokvol videogames heeft gestoken. “Ze stonden vroeger in een speelgoedwinkel van Christiaensen. Iemand die ook verzamelde, vroeg of ik een exemplaar moest hebben. Toen hij zijn kast uiteindelijk niet gekocht heeft, heb ik ze maar alle twee gepakt. Ze hebben wel wat gekost en zijn ook wat waard. Maar met mijn kasten is het zoals met mijn videogames: ik verkoop nooit. Dat krijg ik niet over mijn hart. Die dingen zijn intussen een stuk van mezelf geworden.”
William Boeva
Verzamelaar
“Ik verkoop nooit. Dat krijg ik niet over mijn hart. Die dingen zijn intussen een stuk van mezelf geworden.”