Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn asielaanvraag is afgewezen maar ik wil hier wel helpen”
14 asielzoekers zijn vrijwilliger in vaccinatiecentrum op Spoor Oost in Antwerpen
Onder de vele vrijwilligers die onze vaccinatiecentra bemannen, zitten sinds half juni ook asielzoekers. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie kwam de veertien bewoners van het asielcentrum in Deurne dinsdag op Spoor Oost een hart onder de riem steken.
Hasan Adeel draait deze maand elf shifts in het vaccinatiecentrum op Spoor Oost in Borgerhout. En op die manier wijst hij tienduizenden Antwerpenaars de weg naar de langverwachte verlossing uit deze pandemie. Dat doet hij vanuit een elektrische rolstoel. Hasan, die iets minder dan twee jaar geleden vanuit Pakistan naar ons land kwam, lijdt aan een spierziekte. Het belet hem niet om zich samen met dertien andere bewoners van het asielcentrum van Deurne als vrijwilliger in te zetten.
Dat doen ze sinds half juni. Het gaat om acht vrouwen en zes mannen. Ze komen uit Guinee, Angola, Congo en Ethiopië, Afghanistan, Pakistan, Palestina, Syrië en Albanië. Ook een nichtje van Hasan is erbij. Zij is een van de drie studentes die dit als vakantiewerk doen.
Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) kwam een aantal onder hen dinsdag in het vaccinatiecentrum opzoeken. Zijn departement had al voor de start van de vaccinatiecampagne aan Fedasil gevraagd om in de opvangcentra mee te zoeken naar helpende handen. “In de eerste plaats zochten we mensen met een medisch profiel”, zegt de staatssecretaris. “Maar daarna hebben we de zoektocht verruimd. In alle centra zijn immers ook stewards nodig bij de begeleiding. En de zomer is een ideaal moment. Veel vaste vrijwilligers zijn aan vakantie toe of krijgen tijd om uit te rusten. Maar de centra moeten op volle kracht blijven draaien.”
“Ik wil graag helpen”
Een van die vrijwilligers is Germaine Muwawa. “Ik wil graag helpen”, zegt de Congolese, die in Kinshasa werkte als secretaresse van een vrederechter en als operatrice van de Commission Electorale Nationale Indépendante van Congo. “En in de zomervakantie is er veel minder te doen in het asielcentrum. Onder andere de Nederlandse taallessen staan op een lager pitje.”
Germaine is ondertussen een jaar en zeven maanden in België, samen met haar familie. Ze verstaat Nederlands, maar voelt zich nog zekerder in het Frans. “De vrijwilligers moeten wel een basiskennis hebben van het Nederlands”, zegt Britt De Herdt, directrice van het asielcentrum gelegen tussen de Delhaize en de Colruyt in Deurne-Zuid. “Daarom zijn hier voornamelijk mensen die al een tijdje in het land zijn.”
“Voor veel asielzoekers bestaat het leven uit wachten”, zegt Sammy Mahdi, die een rondleiding in het vaccinatiecentrum kreeg van dokter Jan Stroobants, de coördinator van het Antwerpse vaccinatiecentrum alias VacCovid. “Ze zijn blij dat ze íéts kunnen doen, terwijl ze op de uitspraak van hun procedure wachten. De glimlach op hun gezicht omdat ze een bijdrage kunnen leveren frappeert mij. En hier komen ze in contact met andere vrijwilligers en met de bevolking. Dat is goed voor de integratie.”
Meer tussen de mensen
Hasan Adeel, die samen met zijn moeder, zijn zus en haar twee
dochters in het asielcentrum van Deurne woont, heeft onlangs slecht nieuws gekregen. Zijn asielaanvraag is afgewezen. “Ik kon niet de juiste documenten laten zien”, zegt de man die in Pakistan werkte als planner voor een Noors bedrijf. “Maar aan al die administratieve toestanden heb ik nooit gedacht toen we bijna twee jaar geleden ons land ontvluchtten.”
Zijn ziekte heeft bij de uitspraak geen rol gespeeld, zegt hij. Hij gaat nu een nieuwe procedure opstarten en blijft zijn shifts in het VacCovid afwerken. “Ik heb me ook al kandidaat gesteld voor shifts in augustus. Er zijn nu minder taallessen en online cursussen. Af en toe rijd ik in de rolstoel naar het Rivierenhof. Maar hier ben ik nog meer tussen de mensen.”
De staatssecretaris zegt dat ook wie niet in België kan blijven, gebaat kan zijn bij het vrijwilligerswerk. “Ze krijgen competenties mee die ze ook in eigen land kunnen gebruiken”, zegt de Brusselaar, die zijn debuut maakte op Spoor Oost en onder de indruk raakte van het ‘hoogperformante’ Antwerpse vaccinatiedorp. “Belangrijk is ook dat ze een rol spelen bij het overtuigen van de medebewoners in het asielcentrum om zich te laten vaccineren. Ze zijn een soort ambassadeurs.”
In het Deurnese asielcentrum zit dat alvast snor. 87% van de volwassen bewoners is er ondertussen al minstens één keer gevaccineerd. “Dat heeft voor een groot deel te maken met de moeite die ons personeel heeft gedaan om de bewoners te engageren”, zegt directrice Britt De Herdt. “Maar de vrijwilligers uit ons centrum hebben met hun engagement zeker nog een paar twijfelaars kunnen overtuigen.”
Hasan Adeel Vrijwilliger
“Af en toe rijd ik in de rolstoel naar het Rivierenhof. Maar hier ben ik nog meer tussen de mensen.”