Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik wilde blijven en hoopte echt dat Antwerp een inspanning zou doen”
DIEUMERCI MBOKANI hoopte bij Great Old te blijven maar trekt naar Koeweit
Au revoir, Dieumerci Mbokani (35). Na 304 duels en 150 goals zit zijn zeer succesvolle Belgische loopbaan erop. De Congolese spits kiest voor Kuwait SC, waar hij een laatste grote slag slaat. Al had hij die liever bij Antwerp geslagen, vertelt hij in zijn afscheidsinterview. “Maar het voorstel dat ik kreeg, getuigde van een gebrek aan respect.”
We hadden ook het eerste vliegtuig naar Congo kunnen nemen, maar met corona… En waarom eigenlijk, als er zoiets als FaceTime bestaat? We overbruggen 6.000 kilometer per telefoon en krijgen meteen een breed glimlachende Mbokani te zien, in de veranda van zijn woning in Kinshasa. “Ça va? Oui oui, ça va.”
Proficiat met je transfer, Dieu!
“Merci, merci.”
Een verrassende transfer.
“Dat is het inderdaad, maar ik heb er goed over nagedacht. Het eerste voorstel uit Koeweit dateert toch al van een maand geleden. Ik had ook opties in Qatar en Turkije, iets bekendere voetballanden, maar ik dacht: waarom niet?”
Dat zouden wij ook denken als we 2 miljoen netto per jaar krijgen.
(lacht) “Over mijn loon ga ik niks lossen, maar het waren inderdaad zeer interessante cijfers. Het was een aanbod dat ik niet kon weigeren. Zeker niet op mijn leeftijd. Ik moet aan mijn familie denken.”
Dat zeggen voetballers altíjd, maar je hebt de voorbije vijftien jaar toch al wel genoeg verdiend?
“Ah ja? (grijnst) Neen, je hebt gelijk hoor. Ik kan niet klagen. Maar wat je in Koeweit kunt krijgen, dat is toch nog iets anders.”
De ligging van het land, pal onder Irak, neem je er dan maar bij?
“Je bedoelt dat het een gevaarlijke regio is? Ach. Ik heb ook in Kiev gespeeld, hè, en daar brak toen (in 2014, red.) zelfs oorlog uit. Het was daar allesbehalve aangenaam vertoeven, maar bon. In Koeweit is het voor zover ik weet rustig.”
Marlène protesteerde dus niet te fel?
“Nee, zeker niet. We hebben alles samen overlopen en samen beslist. Je moet ook de positieve kant bekijken, hè. Net als hier in Kinshasa schijnt in Koeweit altijd de zon. En Koeweit-Stad, waar ik ga spelen, ligt aan het strand.”
(glimlacht)
Maar Marlène en jouw zoontjes blijven wellicht in België?
“Klopt. Ze zullen tijdens de vakantie wel komen, maar Jess (11) en Bradley (8) blijven in Brussel en Monaco - voor hun school. Idealiter was ik zelf ook in België gebleven, dat was mijn bedoeling. Toen dat voorstel uit Koeweit kwam, hebben we nog even gewacht, in de hoop dat Antwerp zou reageren. Maar ik kon niet blíjven wachten. Ik kon slechts voor één jaar bijtekenen, aan minder goede voorwaarden dan vorig seizoen. Dat was niet interessant. Ik vond het van een gebrek aan respect getuigen, na alles wat ik voor de club heb gedaan.
Pas op, ik ben Antwerp heel dankbaar, hè. Ik beschouw het echt als ‘mijn club’. De voorzitter, zijn vrouw - die mij blijkbaar heel graag zag spelen -, Luciano
(D’Onofrio, red.), Sven (Jaecques, red.), Katharine (Viaene, red.),… hebben er allen voor gezorgd dat ik me thuis voelde. Maar ik kan niet anders dan zeggen dat het mij ontgoochelt dat ze geen extra inspanning voor mij hebben gedaan.”
Je hebt je leeftijd niet mee, hè.
“Ach, het is typisch Belgisch om daarop te focussen. Het is altijd hetzelfde: ik ben te oud en ik loop niet genoeg. Maar wat is de belangrijkste taak van een spits? Scoren toch? En dat heb ik vaak genoeg gedaan.”
Hoe blik je nu terug op die drie jaar Bosuil? Wat waren jouw mooiste momenten?
“De wedstrijd die voor mij erboven uitsteekt, is die tegen Charleroi (in mei 2019, red.), toen ik twee keer scoorde en we voor het eerst Europees voetbal afdwongen. Het stadion ontplofte. Dat ik bij Antwerp topschutter werd en de Ebbenhouten Schoen won, zal ik ook niet gauw vergeten. Het enige echt negatieve was mijn blessure begin dit jaar, waardoor ik tien matchen langs de kant stond. Je weet dat ik gek word als
ik niet kan spelen.”
Seck was jouw maatje in de vestiaire, ga je hem het hardst missen?
“Ik wil niet één iemand noemen, maar Seck was inderdaad ‘mon
petit’. (lacht) We blijven sowieso in contact. Wie weet versiert hij ook nog een transfer. Hij is nu 29, dus als er zoals voor Martin (Hongla, red.) een club uit een grotere competitie komt, moet hij niet twijfelen.”
En wat moet Lamkel Zé doen?
“Ha, Didier. (glimlacht) Hem beschouw ik ook als mijn kleine broer. Hoe vaak hij niet belde en we samen PlayStation speelden... Ik hoop gewoon dat hij en de voorzitter tot een vergelijk komen. Met nog twee jaar contract is het best dat hij vertrekt en ik vind dat de voorzitter daarvoor begrip moet hebben. Voortdoen
zoals nu heeft weinig zin.”
We moeten het nog over Anderlecht hebben. Jouw droom om daar terug te keren is bij deze voorbij.
“Over Anderlecht wil ik het liever niet hebben.”
Steekt het nog dat Peter Verbeke zei dat je niet in het huidige Anderlecht paste? Dat hij en Kompany, net als Priske trouwens, een ander type verkozen, dat - daar zijn we weer - jonger is en meer loopt?
“Ach. Peter weet heel goed wat ik nog had kunnen bijbrengen. Hij heeft me zelf gebeld, dat was niet voor niks. Maar de inhoud van dat gesprek blijft tussen ons. De droom om terug te keren als speler is nu inderdaad voorbij. Maar je weet nooit dat ik Anderlecht later op een andere manier kan helpen. Ik ben hier in Congo mijn eigen academie aan het opstarten. Wie weet breng ik op termijn jonge Afrikaanse talenten naar Anderlecht.”
Wanneer word je in Koeweit verwacht?
“Eind deze maand. De voorbereiding moet nog beginnen, want ons seizoen gaat pas in september van start. Nog tijd genoeg om van het leven te profiteren.”
Je onderhoudt je conditie toch een beetje?
“Oui oui, bien sûr.”
Niet liegen, hè.
(draait de camera negentig graden om iets te tonen) “David, c’est quoi ça?”
Dat lijkt op een loopband.
“En daarnaast nog een hometrainer! (grijnst) Daar vind je mij elke ochtend op terug. Ik zal er klaar voor zijn, straks.”
Zelfs met een kilootje te veel moet je in Koeweit toch topschutter worden?
“Ik moet het niveau van de competitie ter plaatse nog ontdekken, maar dat is alleszins mijn doel. We willen ook kampioen spelen. Daarom is ook Mikel (ex-Chelsea,
red.) binnengehaald. Ik heb hem in het verleden al meermaals gesproken, leuk dat we nu samen kunnen spelen.”
Hopelijk krijgen we er ooit iets van mee, want vind maar eens beelden van de Koeweitse Premier League.
“Ja, dat is een probleem, maar laat maar weten als je ooit beelden nodig hebt. Dan probeer ik wel wat te sturen.”
Waarvoor dank, ook namens de vele Belgische voetbalfans die je zullen missen.
“Mja, ik ga België óók missen. Maar dat is het leven. Jullie zullen me alleszins nog terugzien. Ik passeer zeker nog eens op Antwerp om afscheid te nemen van de supporters.”
“Ik ben Antwerp heel dankbaar voor mijn tijd ginds. Maar ik kan niet anders dan zeggen dat het mij ontgoochelt dat ze geen extra inspanning voor mij hebben gedaan.” Dieumerci Mbokani Ex-Antwerpspits