Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Net wel of net niet voor Van Aert”
Remco Evenepoel en bondscoach Sven Vanthourenhout hebben het intussen met eigen ogen gezien. Terwijl Van Aert nog volop in Frankrijk in de weer was, gingen zij afgelopen weekend het parcours van de olympische wegrit in Tokio verkennen. Wat ze zagen, verwonderde hen niet. “Het wordt een slopend parcours met amper vlakke meters.” Iets voor man in vorm Van Aert? “Het zal van het wedstrijdverloop afhangen of hij net wel of net niet met de allerbesten over de steile Mikuni Pass geraakt”, aarzelt Vanthourenhout.
De Belgische delegatie in Tokio groeit nog elke dag. Maar twee stuks zijn al volop aan hun tweede week in Japan toe. Remco Evenepoel en Sven Vanthourenhout zakten al op 10 juli naar Tokio af. Na een weekje Maebashi, zo’n honderd kilometer ten westen van Tokio, verkasten ze zaterdag naar hotel Clad in het zuidelijker gelegen Gotemba, op een boogscheut van het parcours van de olympische wegrit. Het weekend werd meteen benut om, in twee etappes, de omloop te verkennen.
“Op de eerste twintig kilometer en een stukje op de Fuji Speedway na - daar konden we onmogelijk op - hebben we alles gezien wat we wilden zien”, zegt Vanthourenhout. Het was hun eerste live kennismaking met het parcours. De grote conclusie: het wordt lastig. “Op een klein stukje aan een meer na is er geen meter vlak”, zegt Vanthourenhout. “Het is constant bergop of bergaf. Een garantie op een slopende koers, waarbij de Mikuni Pass hoogstwaarschijnlijk een doorslaggevende rol zal spelen.”
Die Mikuni Pass wordt op zo’n 35 kilometer van de finish bedwongen. “De rest van het parcours zal voor renners van WorldTourniveau geen te groot probleem vormen, zeker niet voor wie net uit de Tour komt”, stelt Vanthourenhout. “Daar hebben ze dit soort etappes de voorbije weken meermaals gereden. Maar dit is een berg van zes kilometer klimmen, met een gemiddelde van tien procent, en passages van 15 tot 16 procent. De lichtgewichten gaan hier in het voordeel zijn.”
Zodanig dat dit zelfs Wout van Aert parten kan spelen? Vanthourenhout sluit het niet uit. “Veel zal afhangen van de wedstrijdsituatie. Als ze kunnen anticiperen, kunnen ook renners uit de tweede lijn hier winnen. Maar krijgen we een open koers, waar de favorieten het in de finale onderling uitvechten, dan wordt vooral Pogacar iemand om in de gaten te houden. En over Van Aert: hij is in bloedvorm, maar de cijfers van die Mikuni Pass liegen niet. Hoe gaat de wedstrijd verlopen? Heeft Wout vooraf al veel afgezien of niet? Dat gaat bepalen of hij net wel of net niet met de allerbesten over die steile klim geraakt.”
Wel een voordeel: over de aanpassing maakt Vanthourenhout zich niet veel zorgen. De wegrit wordt al in de nacht van vrijdag op zaterdag, Belgische tijd, gereden. Maar als je dit stukje leest, hangen Van Aert, Van Avermaet en Benoot wellicht nog ergens boven Siberië. Pas rond de middag nog steeds Belgische tijd - worden ze na hun haastige vertrek vanuit Frankrijk in Tokio verwacht. Hier in Japan zal de avond dan al vallen, waarna de renners nog een vermoeiend bureaucratisch hindernissenparcours in de luchthaven wacht. “Bij ons duurde dat vier uur”, weet Vanthourenhout. “Met wat geluk zijn zij er op drie uur vanaf, maar evengoed sta je er zeven uur te koekeloeren. Nadien is het nog ruim een uur rijden richting Gotemba. Het zal tegen middernacht lopen vooraleer ze in het hotel zijn. Gelukkig zijn het profrenners. Die zijn wel wat gewend op dit vlak. Dat zie je aan Remco en Mauri Vansevenant
(die afgelopen donderdag ook in
Tokio aankwam, red.). Van jetlag of last van de hitte heb ik amper iets gemerkt bij hen. Na twee dagen trainden die als vanouds. Dat ging verbazingwekkend vlot. Het zou mij verbazen dat dit bij Van Aert anders zou zijn.”
Geen koffie
Nog meegenomen: ondanks de strenge coronamaatregelen in Japan
kunnen de renners relatief goed trainen. Ook Van Aert zal nog de kans krijgen om het parcours te verkennen. “Je moet wel alles goed plannen”, zegt Vanthourenhout. “Elke route die je wilt rijden, moet je vooraf doorgeven. De eerste dagen hebben ze ons letterlijk gevolgd. Even om de hoek stoppen bij een café voor een koffie moet je vooral niet doen. Het is óf trainen óf in je hotel zijn. Maar daar valt best mee te leven. Zondag hebben we hier zes uur kunnen trainen en dat was een fantastische rit. De natuur is prachtig, het verkeer valt prima mee en het weer is uitstekend. Geen zorgen op dat vlak.”
Zorgen die Vanthourenhout evenmin heeft over de renner die al ruim een week met hem in Tokio is en voor wie de gevreesde Mikuni Pass normaal geen probleem mag zijn. “Met Remco is alles prima”, besluit de bondscoach. “Hij straalt, amuseert zich en werkt hier goed. Ik heb er alle vertrouwen in. Hij oogt heel scherp.”
“Het is constant bergop of bergaf. Een garantie op een slopende koers, waarbij de Mikuni Pass hoogstwaarschijnlijk een doorslaggevende rol zal spelen.” Sven Vanthourenhout Bondscoach