Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Plezier maken, dat is de troefkaart van Tadej”
Het mooiste moment van Tourwinnaar Tadej Pogacar de voorbije drie weken? “Allan Peiper kunnen zien voor de start.” De Australisch-Belgische ploegleider bereidde zaterdag in Saint-Emilion mee de slottijdrit voor, waarin de gele trui zijn tweede eindzege over de streep trok. Niet de laatste, verwacht Peiper: “Tadej is de man van het moment. En er zit nog marge op.”
Allan Peiper vecht tegen kanker en volgde deze Tour als “ploegleider van thuis uit”. Tot hij vrijdag en zaterdag toch naar Frankrijk kwam. Over zijn ziekte wil hij liever niet meer praten, “maar het was heel emotioneel om bij de ploeg te zijn”, geeft hij aan. “Ik was een beetje apprehensive. Hoe zeg je dat in het Nederlands? Ja, ik zag ertegenop, maar de ploeg heeft me geweldig opgevangen. Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het was leuk om iedereen te zien.”
Het was wel gewoon werkendag voor Peiper. “Ik ben donderdag avond toegekomen met sportwetenschapper John Wakefield en samen hebben we de hele tijdritdag gecoördineerd. Verkenning, cross-notes, PCR-tests die ook nog ingepland moesten worden... Ik ben er vol ingegooid.” (lacht)
Anders dan vorig jaar zat Peiper zaterdag niet in de volgwagen achter Pogacar. “Tadej had het wel gevraagd voor de opwarming: Rijd jij achter mij, Allan? Ik heb geantwoord dat het de vaste ploegleiders zouden zijn en dat was oké voor hem. Ik heb één tip gegeven: het parcours was bijna de hele tijd straightforward, maar op twintig kilometer was er een
opeenvolging van bochten met een oneffen wegdek. Daar heb ik
gezegd: Een paar keer ademen vooraf, snelheid laten zakken en zorgen dat je daar toch een beetje kan recupereren. Zeker geen risico in de bochten. Het was mooi om te zien dat hij dat ook deed in de race.”
Pogacar won de tijdrit niet, maar deze Tour kon niemand hem bedreigen. Is hij de ultieme ronderenner?
“Tadej is redelijk compleet. Hij heeft uithouding en is explosief bergop. En hij toont dat hij in een tijdrit de allerbesten kan kloppen. Veel completer kan je niet zijn. De hitte is misschien een zwak punt, maar dat lijkt ook mee te vallen.”
Ook positioneren is een sterk punt: hij zit altijd vooraan in het peloton, als het moet zelfs zonder ploegmaats.
“Het heeft de feeling om met de
vélo te rijden, zoals we dat zeggen in Vlaanderen. Hij is handig. Wheelies en andere trucjes, dat is allemaal geen probleem. Maar de ploeg heeft hem ook goed beschermd. Tadej is hoogstens opgehouden door valpartijen, zelf lag hij er nooit bij. Zonder dat we daar blasé over moeten doen. Het heeft ook te maken met geluk. Maar het klopt dat Tadej altijd op zijn gemak is in het peloton. Zelfs in een massasprint blijft hij makkelijk vooraan. Als het peloton scheurt in zulke etappes, zal hij niet snel tijd verliezen.”
Er wordt nu gesproken over de Pogacar-dynastie. Geloof je dat hij de Tour ook de komende jaren gaat domineren?
“Ik vind het makkelijk en voorbarig om nu al van een dynastie te spreken. Anderzijds: hij wint drie ritten en drie truien in deze Tour. Hij is de man van het moment en van de komende jaren. Straks komen renners als Roglic en Bernal terug en die gaan hem zeker het vuur aan de schenen leggen. Maar Tadej heeft ook nog marge.”
Hij kan nog beter worden?
“Zoals gezegd: hij is tamelijk compleet. Het enige wat je kan zeggen, is dat Tadej speels blijft. Natuurlijk is het leuk om zo te koersen, maar misschien komt er een moment waarop hij weleens het geel moet leren weg te geven om zijn ploegmaats te sparen. Of dat hij selectiever ritten moet kiezen om op andere dagen conservatief te rijden. Maar dat speelse maakt het nu leuk voor hem. Het is zijn trump card (troefkaart,
red.).”
Dat vertelde hij zaterdag op de persconferentie. Hij beleeft wielrennen zoals hij vroeger spelletjes speelde met zijn broer: “Voor mij is het makkelijker als het fun is.”
“En we proberen ervoor te zorgen dat het fun blijft. Dit jaar wilde hij graag de Strade Bianche rijden , hoewel hij wist dat hij daar tegen jongens als Van Aert en Van der Poel tekort zou schieten. Ik was geen voorstander - voor mij paste dat niet goed in zijn planning - maar je moet ze soms ook laten koersen. Ik heb hetzelfde meegemaakt met Mark Cavendish.
Voor hem moest koers ook meer zijn dan de Tour alleen. Hij wilde per se Milaan - Sanremo rijden. Wij lieten dat toe en toen won hij nog ook.” (lacht)
Er wordt gezegd dat al die renners die zo jong al zoveel winnen kortere carrières zullen hebben. Zou dat kunnen kloppen voor Pogacar?
“Het is voorbarig om daar prognoses over te maken. Die generatie komt zo goed voorbereid over van de beloften. En om het weer over Cavendish te hebben: hij is bij mij prof geworden bij T-Mobile. Hij zei toen al: Ik wil een carrière hebben van vijftien jaar. Mark begon ook vroeg te winnen, maar ondertussen zijn we wel vijftien jaar verder en koerst hij effectief nog altijd.”
Tom Dumoulin vindt het mentaal heel lastig om ronderenner te zijn. Zijn er dingen waar Pogacar tegenaan loopt?
(lacht) “Hij gaat helemaal niet graag op hoogtestage. Hij zit daar dan wel met de ploeg, maar dat vindt hij geen fun. Hij doet het helemaal niet graag.”
Hoe schat je Pogacar in als kopman? Is hij echt de leider van de ploeg?
“Hij is geen leider die echt orders geeft. Dat doet hij niet. Hij zal aangeven dat hij wil winnen en dat hij verwacht dat de ploeg begint te rijden. Maar na de koers mensen confronteren en zeggen:
Jij hebt je werk niet gedaan en Jij had dat moeten doen, dat is Tadej
niet.”
We zagen hem vrijdag Kwiatkowski en Skuijns terug halen toen die aanvielen na een valpartij. Heeft dat je verrast?
“Het verwondert mij niet. Als gele trui heb je toch een bepaalde zeggenschap over fair play en
sportmanship. Dat vindt Tadej ook belangrijk.”
Op de persconferentie kreeg hij na afloop de vraag wat zijn mooiste moment was in de Tour. Hij antwoordde: “Allan Peiper hier kunnen zien.” Weet je waarom dat zo belangrijk voor hem was?
“Ik denk dat hij het gewoon fijn vond om mij te zien, zeker na wat er vorig jaar gebeurde in de tijdrit. Ik heb ook mijn rol gespeeld in de voorbereiding op de Tour. In het voorjaar heb ik de lijst opgesteld van de ritten die Tadej samen
met Andrej (Hauptman, red.) zou verkennen. En ik had een groot aandeel in de samenstelling van de selectie. Ik heb gevochten om bepaalde renners erbij te krijgen.”
Pogacar vertelde ook dat jij hem veel hebt geleerd: “Meer over het leven dan over het wielrennen.”
“Dat heb ik gehoord en daar heb ik over nagedacht. Het kan gaan over een bepaalde manier waarop ik in het leven sta. Of hoe je omgaat met mensen, wanneer je diplomatisch moet zijn. Volgens mij… Ik ben 61 jaar, ik zit al lang in de koers. Ik hoef voor Tadej geen yes-man (jaknikker, red.) te zijn. Ik denk dat hij dat apprecieert.”
Jij gaat soms tegen hem in?
“In de mate van het mogelijke.
(lacht) Maar het valt niet mee om Tadej iets te laten doen dat hij niet wil. Ik belde donderdag met Andrej Hauptman. Ik vroeg: Was het nu echt de bedoeling dat Tadej vandaag opnieuw zou winnen op Luz Ardiden? Zijn antwoord kwam er zo grappig uit: Allanson, je kan hem niks zeggen. Hij doet wat hij wil. Dat de ene ploegleider dat tegen de andere moet vertellen.” (lacht)
Volgens Pogacar gaat jullie band terug naar de Cadel Evans Great Ocean Road Race, toen jij voor het eerst zijn ploegleider was.
“Dat is zo. Tadej was toen zijn paspoort kwijt, net op de dag dat we terug zouden vliegen. Hij was een neo-prof, nog niet gewend om te reizen. Omdat het Australia Day was, waren alle instanties ook nog gesloten. Maar met behulp van een paar mensen zijn we toch in contact gekomen met het consulaat in Victoria en de ambassade in Canberra. Vrienden van mij hebben geholpen om al het papierwerk rond te krijgen, om geld af te halen in de bank... Uiteindelijk kon hij zo één dag later dan ons toch naar Slovenië terugvliegen. Daar is hij mij altijd dankbaar voor geweest.”