Hoe ’t Hofke in Berchem vijf dertigers bijeenbrengt voor rust en plezier

’t Hofke, zo doopten Heleen Van Doninck, Sarah Menheere, Bram Blondeel, Jeroen Smits en Goele Janssens hun stukje groene oase. Sinds enkele jaren onderhouden de vijf dertigers en Sarahs zoontje Staf een volkstuintje in volkstuinendomein Flora in Berchem. Het brengt hen samen en het brengt hen tot rust.

“We dachten dat we het onkruid dit jaar eindelijk onder controle hadden”, lacht Goele. “Maar sinds juni heeft het zo veel geregend dat het opnieuw langs alle kanten uit de grond is beginnen schieten.” Het wieden kon met andere woorden herbeginnen. Gelukkig is er haar partner Jeroen die zich helemaal kan uitleven tijdens dat taakje.

“Even niet nadenken en mij afreageren”, glimlacht die. En zo hebben ze allemaal hun aandeel in ’t Hofke. “Alleen zouden we hier veel te veel werk aan hebben.”

Maar samen lukt het hen om de natuur in de hand te houden. Luchthaven

Hun lapje grond bevindt zich op een steenworp van de luchthaven van Deurne. De landingsbaan ligt letterlijk in hun achtertuin. Wanneer een vliegtuig opstijgt, trillen de volkstuinen heel even door dat oorverdovend gedonder. Maar enkele tellen later is het er weer peis en vree en waan je je zonder al te veel verbeeldingskracht op het Franse platteland.

Het is Sarah die destijds met het tuintje begon. Later sloten schoonzus Heleen en haar partner Bram aan. Vrienden Jeroen en Goele vervolledigden het clubje van ’t Hofke. Maar het is Sarahs vijfjarige zoontje Stafke die het team helemaal compleet maakt. Hij steekt met plezier de handen mee uit de mouwen en bezit ondertussen een pak meer natuurkennis dan het gemiddelde stadskind. “Ik wilde heel graag een volkstuintje”, vertelt Sarah. “Ik denk vanuit mijn interesse voor biologisch eten. Mijn moeder is kok en graag in de natuur zijn is iets wat we altijd hebben gedeeld binnen ons gezin.” “Ik woonde tot voor kort op een appartement en had nood aan een groen, rustig plekje”, zegt Heleen. “Hier kan ik met mijn handen werken en mijn hoofd even helemaal leegmaken. Ik ben niet de grote tuinierkenner. Dat is Sarah. Maar ik hou ervan hier bezig te zijn.”

Seizoenen

“Je eigen groenten oogsten, dat vind ik een super fijn moment”, glimlacht Bram. “Dat is helemaal anders dan naar de supermarkt gaan. Je bent toch altijd een beetje fier. Je past je ook meer aan de seizoenen aan.” “En doordat iedereen hier geregeld een handje toesteekt, worden we geen slaaf van onze tuin”, zegt Jeroen. “Dat zou ik niet willen. Hoe we het nu aanpakken, vind ik het ideaal. Niets moet.”

Eerste date

Voor de vijf is het hebben van ’t Hofke meer dan tuinieren alleen. “Onlangs tikten we een tweedehands tuinhuis op de kop. Dat hebben we samen in elkaar gezet en geschilderd. Geregeld houden we een gezamenlijke onderhoudsdag. Dan werken we eerst en eten we nadien samen. Barbecueën mag niet volgens het reglement. Spijtig genoeg. Maar we houden bijvoorbeeld wel onze ‘oogstfeesten’. Dan koken we met groenten uit de tuin en komen we dat hier met zijn allen opeten.” En ook aan romantiek geen gebrek op hun lapje grond. “Wij hebben hier onze eerste date gehouden”, lachen Heleen en Bram. “Nu nog komen we hier af en toe om samen te ontbijten. Of gewoon, om een boek te lezen.” Naast het zaai

Jeroen Smits

Tuinier en, wieden, plannen en oogsten is hun tuintje dus zeker ook een plek van samen zijn en tot rust komen.

“We beginnen in maart en stoppen in november”, vertelt Sarah. “Oogsten kunnen we vanaf juni. Tijdens de zomermaanden hebben we echt veel. In de winter maak ik dan een planning op met wat we wanneer moeten zaaien en welke groente waar komt het volgende jaar. Dat is iets wat ik graag doe. We proberen zo ecologisch mogelijk te tuinieren. We werken bijvoorbeeld volgens een wisselsysteem waarbij we de groenten elk jaar op een andere plek zetten. Zo hoeven we de grond niet te verrijken met mest.”

Rosé op tafel

Het gezelschap keuvelt gezellig verder onder de schaduw van een van de weinige bomen die op het volkstuindomein te vinden zijn. Ze zitten in oude tuinstoelen rond een plastieken tuintafel waarop een tafelkleed werd gelegd met vrolijk bomma-motief. “De beste stoel vonden we op straat”, lachen ze. “Daar doe je gegarandeerd een dutje in.” Op de tafel: rosé, vlierbloesemlimonade en een doosje rabarbercrumble van rabarber uit de hof. De avondzon werpt een warme gloed over de groentebedden. Alles vraagt erom de dag voor bekeken te hou

"Barbecueën mag hier niet, maar samen eten, dat doen we wel."

FOTO ’S NATTIDA-JAYNE KANYACHALAO Sarah en Staf, Jeroen, Bram, Heleen en Goele.