Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik hoop dat dit gedicht over mijn dochter ook Weyts doet nadenken”
Robine (11) vond op de valreep toch juist plekje in buitengewoon onderwijs, mama schrijft versregels als dank
Bijna een jaar geleden ging een protestfilmpje van Caroline Jans uit Zoersel viraal. Haar dochter Robine (nu 11) heeft autismespectrumstoornis, met een verstandelijke beperking. Idealiter moest ze het nieuw schooljaar starten in type 2 van het buitengewoon basisonderwijs, maar door de wachtlijsten was er geen plek. Een jaar later heeft Caroline een gedicht gemaakt, als bedanking. Want Robine vond op de valreep tóch een plekje op haar maat: “En daardoor is ze als een bloemetje opengebloeid”.
Op 4-jarige leeftijd werd bij Robine Leers ASS vastgesteld. “Zoiets horen is moeilijk als ouder. We hadden wel direct een goed gevoel bij De Mostheuvel in Westmalle, waar ze op 5-jarige leeftijd in het type 9 van het buitengewoon basisonderwijs kon starten”, vertelde Caroline vorig jaar. Type 9 is bestemd voor kinderen met ASS.
De structuur, kleinschaligheid, de warme aanpak van de leerkrachten en de knowhow van het team deden Robine stralen en openbloeien. Maar twee schooljaren geleden kregen Caroline en haar man te horen dat Robine, na het afnemen van een IQ-test en na grondige observaties, beter zou functioneren in het onderwijstype 2, voor kinderen met een IQ lager dan 60, in plaats van in type 9.
Wachtlijst
In BuBaO Sint-Rafaël in Sint-Job wordt dit type van onderwijs aangeboden. Goed nieuws, want Sint-Rafaël is vanuit Sint-Antonius een haalbare kaart en Caroline en haar man hadden meteen een fijn gevoel bij die school. Maar de ontnuchtering volgde snel. Er was geen plaats en Robine werd op een wachtlijst gezet.
“Het zag er dus naar uit dat Robine het schooljaar 2021-2022 opnieuw in het buitengewoon onderwijs type 9 in De Mostheuvel in Malle zou starten”, vertelt Caroline. “Maar op 24 augustus kregen we op de valreep het bericht dat ze tóch welkom was in SintRafaël. Een ander kindje was verhuisd en er was een plaats vrijgekomen.”
Het vergde wel wat aanpassing. “Bij kinderen met een verstandelijke beperking zijn er bijvoorbeeld ook kinderen met het syndroom van Down. Voor Robine was dat wennen. Er zitten ook kindjes in haar klas die niet kunnen praten. Ze vond het in het begin raar dat ze niet antwoorden. Gaandeweg merkten wij thuis dat Robine in type 2 echt op haar plaats zit. Ze heeft geleerd dat een kind dat verbaal niet zo sterk is, wel een geweldig speelkameraadje kan zijn.”
Robine is veel zelfredzamer geworden. Ze leren er koken en verschillende texturen proeven. De leerkrachten gaan ook wandelen,
Dit is het hele gedicht vana mama Caroline over Robine
“Onze dochter wordt geen professor of laborant, maar ze is wel spraakzaam en amusant. Een meisje met uitzonderlijke kwaliteiten, zeker als je verder dan schoolprestaties wil kijken. Een warm hart voor groot en klein, in haar zorg voor anderen lief en fijn. We proberen zo’n goed mogelijke ouders te zijn, ook al is er soms frustratie en emotionele pijn. Op haar nieuwe school zien we hoe ze groeit en leert. Ze wandelt, kookt, proeft, fietst, danst, zorgt, organiseert… Kortom ze floreert! Op een goede school met aangepaste steun kan elk kind groeien. Geef hen kansen en ze zullen openbloeien. Een goede school voor elk kind: Beste minister zorg ervoor dat elk bijzonder mensje het juiste plaatsje vindt!”
fietsen en zwemmen met de kinderen, zodat ze later beter hun plan kunnen trekken. “Kinderen als Robine kunnen misschien hun rijbewijs nooit halen, maar ze kunnen zich dan wel veilig in het verkeer bewegen.”
Nieuwe onzekere periode
Dankzij het aangepast onderwijs heeft Robine grote stappen in haar ontwikkeling gezet. “Robine kan nog twee jaar in Sint-Rafaël blijven. Maar dan breekt opnieuw een onzekere periode aan. Als ik de keuzemogelijkheden bekijk voor andere kinderen van haar leeftijd die in het secundair starten, dan is er zo’n brede waaier aan studierichtingen en scholen in deze buurt. Terwijl Robine - die grote zorgende talenten heeft en in opleidingsvorm 2 (OV2) moet starten - hier in een straal van vijftien kilometer eigenlijk geen studieaanbod in haar interessesfeer vindt.”
Over
de euforie van vandaag
hangt dus de schaduw van de zorgen van morgen. En toch. “In mijn video die ik vorig jaar had gemaakt, zat veel boosheid. Dit gedicht, dat ik maakte als dank, is wel anders. Robine floreert als een bloemetje. Vorige week was het opendeur in Sint-Rafaël. De kinderen moesten een dansje doen, maar niet iedereen kan dat, en de kindjes die niet mee konden dansen werden toch helemaal in de act betrokken.” Caroline hoopt dan ook dat minister Ben Weyts (N-VA) het gedicht te lezen krijgt: “Beste minister, zorg ervoor dat elk bijzonder mensje het juiste plaatsje vindt, dat is mijn conclusie.”