“Ik was geen lelijke, maar dat heeft me geen cent extra opgeleverd”

Van mooiste meisje in het zwembad tot stiliste en kunstenares

“Als vrouwen door hun kledij hun seksualiteit tonen, kan je niet verwachten dat een man als een steen reageert.”

Toen dat nog zonder schroom geschreven kon worden – eind jaren zeventig, begin jaren tachtig – betitelde de Vlaamse pers Christel Fechner (57) als de mooiste zwemster ter wereld. Vandaag combineert ze het moederschap met een job als stiliste en kunstenares. “Nu kies ik zelf om te gaan zwemmen, als tiener werd me dat opgedragen.”

De tienerjaren van Christel Fechner stonden in het teken van het zwemmen, maar al na één olympische editie – Moskou 1980 – stokte de topsport. Een woelig leven leidde haar vervolgens onder meer naar – even de adem inhouden – Los Angeles, Parijs, Toulouse, Casablanca, India, Italië, China, Hongkong, Indonesië en Mallorca. Uiteindelijk belandde ze veertien jaar geleden opnieuw in Kortrijk, waar ze op haar 57ste het moederschap van twee kinderen combineert met een job als stiliste en een groeiende passie voor beeldende kunst.

“Ik kan urenlang schilderen, zonder te denken aan de tijd. Mijn werk is doordrongen van een verlangen naar de natuur, die voor mij een mystieke kracht bezit. Maar ik ben ook niet naïef. Met al zijn snobisme is de kunstwereld soms een complete verschrikking.”

In het kader van

Kunstzomer in de

heeft Fechner over twee weken haar eerste grote tentoonstelling, maar voltijds leven van verf en borstel lukt nog niet.

“Af en toe verkoop ik een werk, maar dat volstaat niet. Bovendien wil ik mijn boeiende job als stiliste niet zomaar opgeven. Op die manier blijf ik in het echte leven staan.”

Op de keukentafel zet ze biologische thee en zelfgemaakt gebak klaar. Kunstwerken van haar hand sieren de muren.

“Mijn liefde voor water komt vaak terug in mijn werk. Mijn vriend woont in Wallonië, in de buurt van een ondergelopen steengroeve. Als ik daar ben, duik ik tweemaal per dag het water in. Nu kies ik zelf om te gaan zwemmen, als tiener werd me dat opgedragen.”

Leiestreek

Figuur van een mannequin

Een rampzalige passage op het EK 1981 bleek het definitieve einde. Na een voorafgaand verblijf in Californië had ze vijf kilo spieren verloren.

“Ik had het figuur van een mannequin, maar niet van een topatlete. Een journalist op dat EK schreef dat Christel Fechner zwom als een strijkplank. En hij had geen ongelijk.”

De dochter van een Duitse vader en een Limburgse moeder was amper zeventien jaar oud, maar had een degout gekregen van het zwemmen. Dat het slopende trainingsregime (lacht) wegviel, had fysieke impact.

“Ik worstelde ermee dat ik verzwaarde. Met mijn 1m76 was mijn lichaam een supergoede machine om te zwemmen. Alleen wilde het hoofd onvoldoende mee. Als kind tekende ik veel en haakte ik mijn eigen kleedjes, maar mijn artistieke kant moest wijken voor de sport.”

uiteraard ook een

Vond Fechner ook schoonheid in de sport?

“Zeker mannelijke zwemmers zijn perfect in proportie, de mooiste van alle atleten. Tijdens mijn stage in Californië zag ik op het strand prachtige topmodellen paraderen in de kleinste bikinietjes. En ik stond daar met mijn brede schouders en smalle lendekes. Dat ik mijn zwemlichaam niet vrouwelijk genoeg vond, was een bijkomende reden om te stoppen.”

Nochtans werd Fechner destijds beschreven als de mooiste zwemster ter wereld.

“Allemaal dikke zever. Dat is natuurlijk leuk om te horen en ik was niet lelijk, maar het heeft me geen frank extra opgebracht en geen tiende van een seconde sneller gemaakt. Ik heb mijn looks nooit uitgebuit. In mijn Parijse jaren heb ik wel eens mijn kans gewaagd als fotomodel bij een derderangsbureau. Mijn lengte leende zich daartoe, maar die brede zwemschouders pasten niet in de Franse esthetiek. En het fake modellengedoe lag me niet.”

Fechner ging design studeren in Parijs. Na haar opleiding vond ze werk als stiliste, een job die haar over de halve wereld bracht. De jongste jaren geraakten zowel de topsport, de mode als de kunst in de greep van grensoverschrijdend gedrag. Hoe heeft zij dat ervaren?

“In die tijd werd daar

niet over

gesproken. Alle vormen van grensoverschrijdend gedrag zijn verschrikkelijk, maar zijn we niet wat te puriteins geworden? Die hele MeToobeweging dreigt het spel van flirten en verleiding aan banden te leggen. Mannen zouden al niet meer mogen fluiten naar een vrouw. Laat dat speelse toch toe. Als vrouwen door hun kledij hun seksualiteit tonen, kan je niet verwachten dat een man als een steen reageert. know as a woman what man.

Eeuwige geklaag van de Vlaming beu

You triggers a

Natuurlijk: raak niemand aan die niet aangeraakt wil worden. Misschien heb ik wel foute dingen meegemaakt, maar zo erg is dat allemaal niet. Er zijn scheve schaatsen geweest, maar moet ik die man nu nog aanklagen? Weet je, ik heb zoveel miserie meegemaakt dat ik hard ben geworden.”

Naar eigen zeggen heeft de topsport haar het doorzettingsvermogen bijgebracht om in moeilijke omstandigheden overeind te blijven.

“Zit maar eens met twee kleine kinderen op Mallorca. Zonder geld. Ver van familie en vrienden. Wie dat doorstaan heeft, kan des te meer genieten van goede tijden. Daarom worstel ik ook met het eeuwige geklaag van de Vlaming, die niet goed beseft hoe verwend hij wel is.”

FOTO IF