Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ben niet belangrijk als persoon, wel als rolmodel”
Kan eerste gekleurde voetbalbondsvoorzitter in Europa worden
De voetbalbond maakt zich klaar voor een historische dag. Paul Van den Bulck (57) kan morgen verkozen worden als eerste onafhankelijke en als eerste voorzitter van een Europese voetbalbond met een kleur.
“Ik heb mijn ouders nooit gekend”, zegt Paul Van den Bulck. De Brusselse advocaat zit strak in het pak en geeft zijn eerste interview als bondsvoorzitter in spe. Hij is de enige kandidaat bij de verkiezing en stelt zichzelf voor als een “echte Belg”.
“Mijn vader was een Vlaamse kapitein van de lange omvaart die met pensioen ging in Congo en zes kinderen kreeg met mijn moeder, een Congolese uit Bukavu. Toen ik 2 was, ben ik naar Schepdaal verhuisd, waar ik ben opgevoed door een alleenstaande vrouw. De meeste van mijn broers waren toen al veel ouder. Voor hen was de verhuizing traumatisch. Maar niet voor mijn zus en mij. Ik ben opgevoed als een Belg, als een product van onze koloniale geschiedenis. Ik zat op school in het Sint-Michielscollege in Brussel, studeerde rechten aan de ULB en bouwde een carrière uit als advocaat en bemiddelaar, gespecialiseerd in informatie- en technologierecht.”
Hoe bent u in contact gekomen met de voetbalbond?
“Een headhuntersbureau heeft me gecontacteerd toen de bond op zoek ging naar onafhankelijke bestuurders. Eerst was ik verbaasd. Door de zaak Propere Handen had de bond niet de beste reputatie in het milieu waar ik werkte. Maar toen ik me in de materie verdiepte, stelde ik vast dat de bond een heel gunstige transformatie heeft doorgemaakt. Natuurlijk zijn er nog uitdagingen, maar ik geloof dat ik een deel van de oplossing kan zijn.”
Hoe?
“Door mijn ervaring als bemiddelaar. Ik wil een band zijn tussen de verschillende organen van de bond: de raad van bestuur, de algemene vergadering, het directiecomité, de Pro League, Voetbal Vlaanderen, ACFF Ik wil iedereen samenbrengen en zorgen dat een echte discussie ontstaat. Daarnaast wil ik de bond laten groeien en internationaal een rol laten spelen. Ten slotte wil ik verantwoordelijk zijn. De voetbalbond organiseert 330.000 matchen per jaar. De impact (de Franstalige vleugel, red.)... op de maatschappij is gigantisch. Want het gaat niet alleen om de spelers, ook om de rijdende voetbalouders. Integriteit, diversiteit, welzijn, milieu... dat zijn belangrijke thema’s voor een sportfederatie.”
Moet u behalve bemiddelen ook geen leiding geven aan de bond?
“Ik moei me niet met het operationele. Als voorzitter waak ik over de waarden. Noem het de lijnen van het speelveld. Als de bal buiten gaat, zal ik mijn verantwoordelijkheid nemen. Die lijnen zijn duidelijk, over de waarden sluit ik geen compromissen.”
Mogen we het concreet maken? Kunnen scheidsrechters vriendschappelijke banden hebben met voetbalmakelaars?
“Technisch-operationeel kan ik niet antwoorden omdat het mijn job niet is om te bepalen waar professionele contacten eindigen en vriendschappelijke beginnen. Dat is de job van CEO Peter Bossaert. Maar principieel is mijn antwoord: geen compromis.”
Wat is uw standpunt over gokreclame in de sport? “Dat is een delicaat onderwerp en je merkt dat mensen heel verschillend reageren.” Enquêtes wijzen nochtans op een consensus tegen gokreclame.
“Het is iets ingewikkelder. Als gokreclame verboden wordt, worden gokkers naar de zwarte markt geleid. Mijn persoonlijke medaarvan ning is dat er over dit soort zaken op een transparante manier moet worden gedebatteerd. Het zou pretentieus zijn te zeggen dat ik het antwoord had.”
Wat u zegt over de waarden en de krijtlijnen, geldt dan niet voor gokreclame?
“Nee, want gokken en gokreclame is wettelijk. Dat is een verschil met racisme, seksisme of homofobie. Over de mensenrechten is geen compromis mogelijk. Over gokreclame bestaat een wettelijk kader. Maar natuurlijk moeten we het accepteren als het wettelijk kader opschuift.”
Als er over mensenrechten geen compromis mogelijk is, stelt er zich dan geen probleem met de Rode Duivels in Qatar?
“Een WK in Qatar was een absurde beslissing. Maar ik leef in het nu. Moeten we onze rug keren en boycotten? Dan ben je voor mij geen deel van de oplossing, maar een deel van het probleem. Ik verkies een publiek debat. Onlangs waren Amnesty, de Internationale Arbeidsorganisatie en de vakbonden hier. Ook de FIFA was er. Je zal nooit de hele taart hebben, maar ik ben al blij met vijftig procent van de taart. Misschien ben ik utopisch, maar ik geloof dat we zo vooruitgang kunnen maken.”
U kunt morgen verkozen worden als eerste Europese voetbalbondsvoorzitter met een andere kleur. Hoe belangrijk is dat?
“Het is jammer dat we die vraag moeten stellen, maar u hebt gelijk, dat is belangrijk. Dan spreek ik niet over mijzelf, Paul Van den Bulck. Maar wel over mij als rolmodel. Net zoals de eerste vrouwelijke regeringsleider of een eerste transseksueel die minister wordt. Zonder model is het heel moeilijk je zelfvertrouwen op te bouwen. Het is niet meer dan dat, maar het is wel belangrijk.”
Zoals Romelu Lukaku, die voor elke wedstrijd knielt voor de Black Lives Matter-beweging?
“Ik ben geen activist, maar je moet wel eenvoudig en duidelijk zeggen wat je denkt. Ik ben blij dat er activisten zijn, maar ik zie mezelf meer als een verzoener dan als een strijder. Onze maatschappij is zo verdeeld. De rol van een rolmodel is te tonen dat er overal menselijkheid is. Ik ben nu heel filosofisch, maar we zijn maar mensen. Ik wil niet dat mijn kinderen in een verdeelde wereld leven.”