Grote dromen, grote grijns

Antwerpse groep blackwave. opent Werchterse zomer

“Werchter,

Ah, hoe schoon een boutade kan klinken. Aan blackwave. de eer om Boutique te openen en de Werchterse zomer noise.” tout court. make some fucking

Bij gebrek aan zon draaiden Willem Ardui en Jean Atohoun zelf de thermostaat open, vroeg in de middag. Een hete brei van hiphop, soul en funk. Het smeerde de roestige beenderen en legde de lat waar ze thuishoort: ter hoogte van de Boeings die boven de weide scheren.

Het Antwerpse duo

zette in de

lockdown ei zo na het licht op zwart, maar in Werchter toonde blackwave. zich springlevend. De snelle raps van Atohoun, de doorbloede zang van Ardui en in hun rug een robuust zestal dat gitaren, jazzpiano, blazers en drumsolo’s liet rollen. Op de bühne was het nog zoeken naar de juiste tred. Maar het publiek pompte melkzuur en barstte op verzoek open in twee cirkels – Ardui en Atohoun doken er middenin.

klonk het. De grijns reikte tot aan het kebabkraam aan de overkant, de dromen klinken weer wat krachtiger. big smile, big time”,

“Big dreams,

“Goeienavond, bonsoir. Ik zal mijn besten doen, maar mijn Nederlands is niet perfect.”

Rewind naar Rock Werchter 2014. Een stortbui van superlatieven, die Pearl Jam en Metallica degradeerde tot randact. kreeg gisteren zijn eigen festivaldag. Ja, Gorillaz speelde later, maar niet zeveren: het festivalpark had gisteren maar één prins.

Solassitude

Le maestro

Sinds die lange absentie door malaria en burn-out kreeg België tot dusver één uur Stromae. Een voorsmaak van in februari, met een handvol nieuwe songs. In Werchter was Paul Van Haver guller. Een show in

en die was met hem.

Multitude, full force, ‘force’

“Putain d’maladie. Je suis en vie, je suis toujours invaincu”,

stak naar hij zijn een middenvinger op ziekte. Op heilige grond strooide Sint Stromae met cadeaus. De toiletfrisse mokerslagen en

Fils De Joie, La C’est Que Du Bon

– een statement, die laatste, over zijn zoon, pipi en kaka. De tricolore anthems en Alleen bij jong veulen bleef het volk bekoeld. heur publiek”,

Tous Les Mêmes

Ta Fête.

Mon Amour

“Un morceau du nouvel album? Quelle enthousiasme.”

Maar verder? Boutique kreeg de fun, de hits.

En spektakel, Tollende decorstukken, een twerkende robothond of een leger avatars waarvoor Kim Jong-un een kernkop of vier veil heeft, ook in tijden van inflatie kijkt Stromae op geen cent. Wie een stoffige sofa op wielen glorie en grandeur geeft, weet hoe te entertainen. Stromaes vierkoppige band stak statisch achter Kraftwerk-werktafels, maar hijzelf flaneerde over het podium, in Victoriaanse blouse, met danspassen en deugnieterij. “Werchter, zijn jullie blij?” Wel, danst een meute klakkeloos de instructies op de beeldschermen na, dan héb je ze. Feest, ah ja.

wist Stromae.

evidemment.

“Dat is een goede

Een teen op elk continent

Wat over de songs? Dat was een geografisch buffet. Caraïbisch, Nigeriaans, Oost-Duits of Zuid-Tibetaans, uit iedere windrichting slopen klanken binnen. Zo herken je een wereldster: Stromae heeft een teen op ieder continent. De

Oude schatten – gedrenkt in gifgroene techno – en dat na tienduizend draaibeurten nog geen gram aan kracht inboet. En nog meer: en de nieuwe speerpunten in Stromaes arsenaal. Zeker die laatste sneed diep. showstealers? On Danse seul.”

mooie dag.

Papaoutai,

Santé

“Malgré tous, je me

Alors

L’enfer, sens

Eenzaam, dat was Stromae in de verste verte niet. De weide omarmde hem, de liefde ging crescendo. Opium voor het volk. Koning Filip heeft dan wel Laken als achtertuin, Stromae annexeerde Werchter.

Mauvaise journée, bonne journée?

Het was verdorie een