Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Meuris like it’s 1999
Dream Girl Evil.
Rabbit Heart (Raise It Up)
En
Liefde en epische regen, dat bracht Nick Cave naar Werchter. De Kraai flirt al jaren met goddelijkheid, maar op TW claimde hij ten langen leste de hemel. Gezien hoe het volk naar hem tastte? Handen op zijn borst, aan zijn zolen en pijpen, een keer zelfs op zijn kruis: de mensen wilde hem vóélen. Als een lichaam van Christus. Cave liet begaan.
“Get ready for love!”
“Can you feel my heartbeat? Boom, boom, boom!”
De open sluis was op bestelling: sinds Cave twee zonen verloor, liggen pracht en tristesse akelig dicht bijeen in zijn shows.
“There ain’t nothing we can do to protect you”,
O Children.
I Need You,
verscheurende oogde hij in aan de piano. Het mantra
keerde doorheen de avond terug, net als
breathe, machine liep gesmeerd. De stadionhymnes
Dog Days Are Over, Hunger Shake It Out
en bliezen net zo wild onder een tentzeil. Een lookalike met bloemenkrans werd vooraan bezongen in
legde de meute in een roes. Geheel legaal, bovendien, en goedkoper dan 3,5 euro per pint. Flo en haar liefdesfabriek deden wat moest.
just
breathe” zong hij in het Nog fragieler eenzaam
“just
“cry, cry, cry”.
From Her to Eternity.“Come on, you motherfuckers!” in
je.
Maar Cave counterde ook woest,
Daar was plots de geweldenaar van weleer.
Geen Messias zonder Petrus. Caves luitenant Warren Ellis mismeesterde als bezeten zijn viool, en liet de gitaar janken in Het duo bracht songs uit hun gedeelde opus maar ook The Bad Seeds drukten hun stempel. Op het giftige en het zeemzoete deed er een donderslag bovenop. Zeiknat waren we, maar Cave suste.
Carnage,
Jubilee song”,
Street.
The Mercy Seat Ship Song. Tupelo
The
Kwam daar door de meute.
brieste Cave vijf nummers verder. De grijns verraadde dat het hem flatteerde. zoog het publiek nog mee, snoerde het de mond. Ineens wist je: groter dan Cave vind je ze vandaag nergens. En dichter bij God geraak je niet. that fucking
“It’s only love
with a little bit of rain.”
Red Right Hand, “Stop singing luid gebruld
Vortex Into My Arms
“He’s a man, he’s a ghost, he’s a guru.”
Wat hij ook is, blind volgen zal
“Fuck, dit is lang geleden.” Van 1999, om precies te zijn. Toen stond Noordkaap een eerste – en laatste – keer op het hoofdpodium van Rock Werchter. Om vervolgens te splitten. Nu de groep rond Stijn Meuris (57) al die jaren later z’n tweede leven leidt, kreeg Noordkaap ’s middags een plek in The Barn. Goed voor 20.000 fans.
“Dit is geen tent, maar een kathedraal”, wreef Meuris zich in de ogen. “Gevuld met liefde, waarvoor dank.” Het publiek kreeg een stevige rist hits, zoals
Satelliet Suzy, Arme Joe, Wat Is Kunst Een Heel Klein Beetje Oorlog.
en Afsluiten deed Meuris – natúúrlijk – met Deze zomer speelt Noordkaap nog onder meer op Rock Herk, Zeverrock en Crammerock.
Ik Hou Van U.