Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Antwerp is dé club van België”
DAVINO VERHULST realiseerde met de verhuis naar The Great Old zijn droomtransfer
“Hier keept een gelukkige Davino.” Geen Antwerpspeler die meer spelvreugde uitstraalt op stage dan Davino Verhulst. De doelman maakte op zijn 34ste een jongensdroom waar en mag zich na enkele vergeefse pogingen in het verleden eindelijk een Red noemen. “Toen Antwerp mijn pad kruiste, heb ik geen seconde getwijfeld.”
De spelers puffen en zweten bij zoveel fysieke arbeid onder de Oostenrijkse zon. Na de training trekken ze het liefst van al zo snel mogelijk hun trainingsshirt uit, of duiken ze in de kabbelende rivier die achter het oefenveld stroomt. Niets van dat bij Davino Verhulst. De Beverenaar werkt zich al drie dagen in het zweet in… een regenvest. “Iedereen vraagt me af waarom. Wel: ik kan niet zonder. Trainen in een T-shirt, alsof ik naar het strand zou gaan, is niets voor mij. In Griekenland lachten ze mij vierkant uit met mijn regenjas bij 35 graden. Het regent er quasi nooit, dus moest ik mijn jasje zelf meenemen. Van een keeper zegt men wel eens dat die wat zot is in het hoofd. Bij deze.”
Terugkeer voor de kinderen
Na twee seizoenen bij het Griekse Apollon Smyrnis, waar hij 44 keer in doel stond, wilde Verhulst terugkeren naar België. Niet alleen omdat zijn ex-club degradeerde naar het tweede niveau. Ook omdat hij zijn kinderen Sterre (13), Elena (7) en Louis (6) te weinig zag. “Iedereen kent de situatie van mijn dochter Elena. (Ten gevolge van een hersentumor op haar negen maand leeft ze met een zware handicap, red.)
Ze mag niet vliegen, dus was de afspraak vooraf dat ik regelmatig naar België zou reizen. Daar deed de club nadien moeilijk over, wat op mij begon te wegen. Twee maanden geleden besloten we om mijn contract stop te zetten. Ik kende twee fantastische jaren in Griekenland, maar ik ben er met een wrang gevoel vertrokken. Niet elk sprookje kent een goed einde.”
Bij Antwerp begint alweer een volgend sprookje, de club waar hij absoluut ooit voor wilde voetballen. “Dit is voor mij een top/ droomtransfer. Ik onderhandelde al vaker met Antwerp, maar nooit als vrije speler. Mijn ex-clubs vroegen telkens te veel geld, waardoor de overstap er nooit van kwam.” Wat maakt het Stamnummer 1 dan zo speciaal voor Verhulst? “Antwerp is gewoon dé club van België, hé. Het bruist er op en naast het veld. De eerste keer dat ik op de Bosuil voetbalde, was er onmiddellijk die klik. 90% van mijn vrienden supportert ook voor Antwerp.”
Niet uitbollen
Welke keepersrol Verhulst bij Antwerp zal vervullen zal de toekomst uitwijzen. “Jean kende een fantastisch seizoen en zal zijn opmars hier willen verderzetten, of misschien wel een transfer realiseren. De andere doelmannen moeten hem alleszins zo scherp mogelijk houden. Ik kom hier niet op mijn luie gat zitten. Aan uitbollen heb ik op mijn 34ste nog niet gedacht.” Wilde Verhulst dan niet liever elders naartoe waar hij nummer 1 kon zijn? “Die aanbiedingen waren er, maar toen Antwerp mijn pad kruiste, heb ik geen seconde getwijfeld. De goesting is groot om hier een mooi verhaal (Butez, red.) van te maken.”
Dat gevoel straalt de immer opgewekte Verhulst ook tijdens de stageweek in Waidring uit. “Vanaf de eerste dag werd ik in de armen gesloten. Ik maak nu een week deel uit van de groep, maar het voelt alsof ik hier al jaren speel. Brian Vandenbussche, de keeperstrainer, ken ik natuurlijk zeer goed. Hij is slechts zes jaar ouder en we speelden nog tegen elkaar. Zijn trainingen zitten doordacht in elkaar. Al onze keepers zijn anders, dus zorgt hij voor oefeningen gericht op elk individu.” Ook de dynamische coaching van Van Bommel en diens assistenten maakt indruk op Verhulst. “Dit is volledig mijn stijl. Ik ben ook iemand die constant roept en bijstuurt. Nederlanders zijn meer rechtuit. Daar kan je mee omgaan of niet. Ik heb al wat jaren op de teller staan, maar de groep die hier op korte tijd al gesmeed is, heb ik zelden gezien.”
Verhulst wil met Antwerp naar de poulefase van de Conference League en ambieert later op het seizoen de titel. “Als we kampioen worden, scheer ik mijn haar volledig af. Mijn huidige kapsel
(kort geschoren opzij, lang genoeg voor een staartje in het midden, red.)
is nog zo’n voorbeeld van een vreemde kronkel in mijn hoofd.”
(knipoogt)