“Als je verstandig met religie omgaat, de goede dingen houdt en de minder goede overboord gooit, dan pas komt er een volgende generatie die helemaal vrij kan zijn.”

We rijden door naar het Sorghvliedtpark, waar Loubna vroeger vaak kwam chillen met haar familie, waar ze doorheen wandelde om naar het zwembad van Hoboken te gaan en waar ze vorige winter met Adil stond voor de burgerlijke trouw. 18 december was het, putteke winter. “Ik hou van de winter, misschien omdat ik in dat seizoen geboren ben. Ik vind kasteel Sorghvliedt ook een prachtig gebouw, zeker sinds het wit geschilderd is.”

Omdat er nog coronamaatregelen golden, was de burgerlijke plechtigheid heel bescheiden. “Ik heb reacties gezien van mensen die zich afvragen waarom we per se in Tanger een feest wilden geven, maar een groot deel van onze familie woont daar. Ik was zo blij dat mijn oma er bij kon zijn. Ze is in de tachtig en kan niet meer zo ver reizen. Marokko is om corona in te perken ook nog behoorlijk streng voor reizigers. Bovendien is Tanger een mooie stad, omringd door de zee.” “Het hoogtepunt van een Marokkaans trouwfeest is dat de bruid en de bruidegom worden gedragen op een amariya, een baldakijn. Dat was bij ons ook zo. Ik had drie verschillende jurken, deels zelf ontworpen, in plaats van de gebruikelijke zeven. Of mijn ouders ze hebben gemaakt? Nee, dat zou te veel stress zijn (lacht).” Haar ouders waren trouwens minstens zo hard onder de indruk van de aanwezigheid van Rudi Vranckx op het trouwfeest van hun dochter als van acteur Will Smith. “Dat toont voor mij ook aan hoe relatief het allemaal is. Het was gewoon een mooie cocktail van mensen die erbij waren, we hebben er enorm van genoten.”

‘Sheroes’

Vanuit Hoboken rijden we de stad weer in. Loubna kijkt op haar gsm hoe laat het is, want ze begint straks aan haar shift bij de onlineredactie. Het is

Met uw reporter op pad.