Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Een pintje voor 1,20 euro, dat tapte Yvonne met trots”
Iconische cafébazin uit Ramsel stond maar liefst 72 jaar achter de toog
Ramsel (Herselt) is een monument kwijt. Cafébazin Yvonne ‘Von’ Verlinden (92) hield maar liefst 72 jaar café. Ze begon eraan in de zaak van haar ouders in Beerzel (Putte), maar het grootste deel van haar carrière bracht ze door in De Nachtegaal. Yvonne is zondag in huiselijke kring overleden.
Na haar huwelijk kwam Yvonne Verlinden in Ramsel terecht, de gemeente waar haar echtgenoot vandaan kwam. Ze runden er eerst een café in een huurhuis. Nadien verhuisde het echtpaar naar de inmiddels iconische locatie van De Nachtegaal op de Begijnendijksesteenweg, waar Yvonne tot aan haar overlijden bleef wonen. Haar klanten kon ze tot op het laatste moment niet missen. “Anders hou je een café natuurlijk zo lang niet vol”, zegt haar zoon Eddy Laporte.
Ziek is Yvonne nooit echt geweest. “Sinds een jaar begon ze wel slechte benen te krijgen”, zegt Eddy. “Als ze niet moest rechtstaan, dan zat ze vaak op de bank in het café. Klanten namen dan weleens zelf een pint. Ze speelde nog wel altijd met de kaarten. Dat was een passie. Hadden ze al eens iemand te weinig, dan belde ze rond tot ze een vierde speler vond.”
Pas een kleine maand geleden werd Yvonne echt bedlegerig. “Ze heeft nooit pilletjes geslikt”, zegt Eddy. “Ook op het einde waren haar hart, haar bloeddruk en haar cholesterol nog allemaal in orde. Nog geen vier weken geleden brachten muzikanten van de fanfares van Ramsel en Houtvenne haar een bezoek, een heel mooi gebaar. Ze zat toen nog in het café, maar dan wel in haar rolstoel. Ze wilde dat nog heel graag meemaken, maar ze werd levensmoe op het ogenblik dat haar lichaam niet meer meewilde en ze niet meer kon kaarten.”
Vroege vogel
De honkvaste cafébazin stond erop thuis te blijven. “Ze had een hekel aan het ziekenhuis en wilde er niet overlijden”, zegt haar zoon. “Mijn zus sliep de voorbije periode ’s nachts bij haar en hield ook het café open. Als zij thuis moest zijn, nam ik over.” De vaste klanten vergaten hun favoriete cafébazin zeker niet. “Zij brachten de voorbije weken nog een bezoek aan haar ziekbed in de woonkamer achter het café.”
Langzaam doofde het vlammetje bij Yvonne. “Je merkte dat het praten moeilijker werd. De laatste twee weken ging het niet meer. Haar lichaam was op.”
Cafés zoals dat van Yvonne zijn intussen met uitsterven bedreigd. Een pintje, koffie of frisdrank? Bij De Nachtegaal telde je er amper 1,20 euro voor neer. “Tot een jaar of twee geleden was dat zelfs maar een euro”, zegt Eddy. “Haar democratische prijzen waren voor een stuk haar trots.” “Ik moet het niet echt meer doen voor het geld. Ik doe het uit liefde”, zei Yvonne er ooit zelf over. Ze was ook een vroege vogel. “Het café deed ze open om 7u ’s ochtends. Dan had ze ook alles al gekuist. Nachtbrakerij was er de laatste jaren niet meer bij. Zeker in de winter waren er momenten dat ze al om 19u of 19.30u sloot.”
Geen poespas
Met het overlijden van de legendarische cafébazin komt er nu een einde aan De Nachtegaal. Eddy en zijn zus Susy zetten de
Eddy Laporte
zaak niet voort. “Ergens moet het verhaal stoppen”, zegt Eddy. “Ik betwijfel of er ooit nog een café op deze plek zal komen. Mensen staan er op dit moment niet voor te springen om nog in de horeca te stappen. We zijn ook niet zinnens om het pand te verhuren. Het huis staat er al van in het begin van de jaren vijftig. Er zijn dus wat kosten aan. Het zou me zeer verrassen, mochten de kopers er nog een café in openen.”
Yvonne laat naast haar twee kinderen ook vier kleinkinderen en zes achterkleinkinderen achter. Ze zou op zondag 4 september 93 jaar zijn geworden. Aangezien ze haar lichaam aan de wetenschap schonk, staat er geen concrete afscheidsplechtigheid gepland. “Ze had sowieso geen poespas gewild”, zegt Eddy. “Ze had iedereen nog eens gezien die ze wilde zien. Dat was voor haar voldoende. We hebben wel brieven en gedenkprentjes laten maken, maar ook dat had voor haar zelfs niet per se gemoeten.” Yvonne wordt gecremeerd en volgens haar wens op de begraafplaats in de gemeente uitgestrooid.
Zoon van Yvonne
“Klanten namen weleens zelf een pint omdat ze het laatste jaar wat vaker ging zitten. Yvonne speelde nog wel altijd met de kaarten. Dat was een passie.”
Directrice GO! Koninklijk Atheneum Antwerpen
“We leggen dit jaar de focus op de relatie tussen leerkracht en leerling. Covid-19 heeft die onder druk gezet.”