Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Wees gerust, ook het dak van de Lotto Arena gaat eraf”
Grungblavers staan op scherp voor mogelijk allerlaatste optreden
Groot knipperlicht voor wie De Grungblavers nog nooit eerder aan het werk zag. De Antwerpse klasbakken geven zaterdag 3 september mogelijk hun allerlaatste concert. Daarvoor hebben ze met de Lotto Arena alvast geen klein zaaltje uitgekozen. Al ruim drieduizend mensen willen de boysband met Antwerpse tongval nog eens al die bekende liedjes in hun eigen taal horen zingen.
We spreken Guillaume Van der Stighelen (66), reclamemaker op rust en ook bekend als columnist voor uw krant, aan de vleugelpiano in zijn huis in Schoten. “Op deze plek zijn de Grungblavers geboren”, gaat hij terug naar een septemberavond in 2012. “Na de dood van onze zoon Matti (2011) was het vertalen van evergreens naar de taal die ik het best begrijp - het Antwerps – één van de bezigheden om m’n zinnen te verzetten. In m’n stamcafé Scaldis op het Eilandje heb ik wat later voor het eerst enkele van die
gezongen.”
“De aanwezige dokwerkers en douaniers waren tegelijk ontroerd en verrast door de dramatische betekenis van een liedjestekst als ‘Crying times’, de hit van Ray Charles uit 1964. ‘Gij gaat weg van mij en ik ga weeral bleiten’. Mijn vermoeden werd bevestigd: in je eigen taal komt zo’n boodschap pas echt goed over. Ik wilde ook breken met de traditie dat zingen in het Antwerps per definitie plezant moet zijn.”
Guillaume voelt als weinigen aan wanneer de mayonaise pakt en dus riep hij voor het vervolg enkele muzikale vrienden samen rond zijn piano. “Luc Caals, de betreurde Johny Voners, Gene Bervoets, Jean-Bosco Safari en anderen zongen mijn eerste reeks vertaalde wereldhits meteen voluit mee en daar was niet eens veel wijn voor nodig. Meer verschillend grungblavers kunnen artiesten niet zijn, maar rond deze piano ontstond de vriendschapsband die onze groep nog altijd kenmerkt: eens Grungblaver, altijd Grungblaver.”
Wijnegem
In april 2013 volgde een try-out in Wijnegem, op een geïmproviseerd podium in de hal van het gemeenschapscentrum. Eigenlijk is dit interview een dubbeljubileum. Want ook ik volg De Grungblavers intussen tien jaar en was destijds de eerste journalist die over hun bestaan berichtte.
“Ja, dat concert in die volgepakte hal van ‘t Gasthuis was best legendarisch. De mensen bleven maar om meer vragen”, herinnert Guillaume zich. Na Wijnegem pakten de Grungblavers in wisselende bezetting, maar met steeds evenveel drive alle bekende Antwerpse zalen in.
Guillaume Van der Stichelen
Sinjoren zien het graag groots. “Ook wij begonnen te fantaseren. De Lotto Arena, waar bijna vijfduizend mensen in kunnen. Zou dat niet mooi zijn als kroon op het werk? Corona was twee keer spelbreker, maar nu zaterdag is het dan toch zover”, kijkt Guillaume nog een beetje ongelovig naar de affiche. “Ik maak van de gelegenheid gebruik om Erik Goossens te huldigen. Een topartiest die bovendien met een groot organisatietalent is gezegend. Zonder hem hadden we dit parcours nooit kunnen afleggen.”
Omdat het steeds moeilijker wordt om alle Grungblavers samen te brengen, zou dit wel eens hun allerlaatste concert kunnen worden. Ook nu kunnen Jean Bosco Safari, Stanny Crets, Luc Caals en Ludovic Nyamabo er om uiteenlopende redenen niet bij zijn zaterdag. “Maar we zijn met genoeg om er een grote show van te maken. Ivan Pecnik is na twee kleinere concerten helemaal gerodeerd en we lanceren in de Lotto Arena ook onze nieuwste Grungblaver Manou Kersting”, kondigt Guillaume aan. “Wees gerust, ook van de Lotto Arena gaat het dak eraf.”
De Grungblavers stomen altijd graag door, maar beloven in de Lotto Arena zeker gensters te slaan. Guillaume is ook na zeshonderd vertaalde evergreens nog niet uitgeschreven. Zo kan je je onder meer verwachten aan een rockende start met ‘Da kunde vuule’ of de Grungblavers-versie van ‘I gotta feeling’ van The Black Eyed Peas en ‘Ik zal er zijn veur a’, naar de begintune van de televisieserie Friends. De Lotto Arena krijgt ook de primeur van ‘Onderweg neur aaw hart’ of ‘The way to your heart”, waarmee Guillaume Jan Leyers verraste. Die had hem uitgedaagd met de bewering dat er van die songtekst onmogelijk een relevante Antwerpse versie gemaakt kon worden.
Axl Peleman
Hoe het na de ongetwijfeld glorieuze passage in de Lotto Arena verder zal lopen met De Grungblavers, valt af te wachten. Guillaume Van der Stighelen gelooft dat hij zijn concept van naar het dialect vertaalde evergreens kan exporteren naar verre gebieden als Limburg en West-Vlaanderen, maar voorlopig heeft hij daar nog geen ‘lokale agent’ gevonden.
Voor zijn Brasssens-project, rekent hij op Hobokenaar en Kreuner Axl Peleman. “Ik vertaal liedjes zoals anderen sudoku’s oplossen”, wijst Guillaume naar het schrijftafeltje waaraan hij bij voorkeur vroeg in de ochtend iets na vijven - plaatsneemt met een potje thee. “Er gaat geen dag voorbij of ik lever een nieuwe tekst af. De laatste tijd ben ik in de ban geraakt van de Franse chansonnier Georges Brassens. Ik ben er zeker van dat Axl die prachtige, maar complexe en nu naar het Antwerps vertaalde liedjes heel mooi kan brengen, terwijl hij zichzelf muzikaal begeleidt. Als hij me morgen belt, steken we een tournee in elkaar.”
‘‘Ik had snel door dat de boodschap van een liedje in je eigen taal pas echt goed overkomt’’
10 jaar De Grungblavers, 3 september in Lotto Arena.
i