Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Toch dacht ik: ben ik nog goed genoeg voor Antwerp?”
Matter of time liet in Gent zien waarom Van Bommel nog op hem rekent
Jelle Bataille (23) was zondag de surprise van Mark van Bommel. De Oostendenaar versierde in de 3-5-2 zijn eerste basisplaats van het seizoen voor Antwerp FC, nadat hij enkele weken geleden in Eupen nog naast het wedstrijdblad viel. “Een gesprek met de coach achteraf leerde mij dat het een
was tot ik mijn
kans kreeg.”
En of Bataille verrast was toen zijn naam twee dagen voor de topper in Gent op het tactisch bord verscheen. “Er ging een kleine adrenalinestoot door mijn lijf. Ik was blij dat ik mocht starten, en nog blijer met de 3-5-2. In deze rol ben ik op mijn best. Met de steun in de rug voel ik me veel vrijer.”
“Toen ik de eerste keer de flank afging en ik Odjidja voelde afhaken, dacht ik: ik zit lekker in de match. Ik stond bovendien tegenover Hjulsager, met wie ik nog bij KV Oostende samenspeelde. Ik verdedig niet graag, dus was mijn motto: ‘Als ik constant de flank op en af ga, wordt hij zot’. Dat is me goed gelukt.”
Jelle Bataille:
Je offensief uitleven is echt wel jouw ding.
“Tot mijn 18de was ik rechteraanvaller. Die typische aanvaller die de verdediger achter mij in de steek liet. Maar in mijn eerste profwedstrijd met Oostende op het veld van Club Brugge stond ik op de rechtsback. Als een preminiem werd ik veelvuldig gepasseerd door Krépin Diatta. Op dat moment besefte ik: in het verdedigen heb ik nog heel wat stappen te zetten.” (grijnst)
“Omdat ik niet het explosiefste type ben. Ik moet het hebben van de lange afstanden. Op en af gaan, negentig minuten lang. 77 voorlopig.” (knipoogt)
Allez,
Na de zege in Gent gaf je toe dat je aan je toekomst bij Antwerp getwijfeld hebt.
“Ik denk dat dat een automatische reflex is voor iemand die maar 45 minuten kreeg in tien matchen. Doe ik iets verkeerd, ben ik nog goed genoeg voor Antwerp? Dat soort dingen. Daarom ben ik met de coach in gesprek gegaan.”
Wanneer was dat?
“Een week of twee geleden. Na Eupen, waar ik als negentiende man afviel.”
In Eupen dan nog wel.
“In de Oostkantons kun je niet onmiddellijk weglopen, hè. Met een vrije tweedaagse in Maastricht in het achterhoofd, waar ik rechtstreeks na de wedstrijd naartoe mocht, heb ik me op de tribune gezet.”
“Bij terugkomst vroeg de trainer hoe mijn tijd in Maastricht was geweest. Hij kent de buurt goed, en vroeg naar welke restaurantjes ik was geweest. Die babbel was een persoonlijke boost. Want uit datzelfde gesprek kon ik afleiden dat de coach me sowieso wel een keer ging brengen. Het was gewoon een matter of time.”
“Sinds februari heb ik een vriendin, Evi. Het is fijn om thuis te komen en niet langer alleen te zijn. Ze is afkomstig van Brugge. We spreken dus dezelfde taal.
Van nature ben ik sowieso niet iemand die het hoofd snel laat hangen. En daarnaast zorgt de PlayStation voor genoeg afleiding. Ik game haast dagelijks, met Birger
onder meer.” red.) (knipoogt) (Verstraete,
“Het is een harde voetbalwereld, waarin het snel kan gaan, in beide richtingen. Vorig seizoen draaide hij een topseizoen, nu moet hij tevreden zijn met korte invalbeurten, wat minder bij hem past. Als verdedigende middenvelder kan je met een invalbeurt moeilijk het verschil maken. Birger heeft genoeg kwaliteiten om overal aan de bak te komen. Blijft hij toch bij Antwerp, des te beter.”
Michael Frey viel zondag geblesseerd uit. Vrees je dat de coach zijn systeem weer omgooit naar een 4-3-3?
“Die kans zit er dik in, want met Janssen blijft er slechts één centrumspits over. Gaan we terug naar een 4-3-3, even goed voor mij. Met dominant voetbal kunnen de backs ook in dat systeem overlappen. Zolang de coach maar niet zegt: ‘Jelle, je moet achteraan blijven.’ Daar heb ik het iets moeilijker mee.” (lacht)