“Ik heb mijn carrière als voetballer nog niet afgesloten”

voor een ploeg uit de lagere reeksen een mooie tegenstander die ook heel wat supporters meebrengt. Voor mij is het een leuke wedstrijd omdat ik voor beide ploegen gespeeld heb.”

Mensenmassa op de Grote Markt

Dat er een abrupt einde kwam aan zijn periode bij KV Mechelen, bleef nog lang knagen bij De Witte. “Dat heeft mij pijn gedaan, ja. Maar ik heb het ondertussen een plaats gegeven.”

In de zomer van 2021 kreeg de voormalige kapitein een afscheid in stijl in het AFAS Stadion. “In een vol stadion hield ik die beker nog eens vast. Dan voel je veel respect en veel emoties naar boven komen. Ik ben nu alleen nog maar dankbaar voor die fantastische tijd.”

Intussen is er Achter de Kazerne wel wat veranderd. Succestrainer Wouter Vrancken zette een stap hogerop. “Het is geen toeval dat Genk het zo goed doet”, zegt De Witte. “Het mooie is ook dat Wouter en KV Mechelen op een heel positieve manier uit elkaar zijn gegaan. Zo zag ik onlangs de KV-supporters (na een nederlaag, red.) in Genk zijn naam scanderen.” Zijn opvolger, Danny Buijs, hield het minder lang vol in Mechelen. “Ze moesten natuurlijk iets doen na die mindere resultaten. En soms liggen de beste opties dan in eigen rangen. Steven Defour kent het DNA van de club en dat is een voordeel. Dit jaar komt het wel goed”, stelt De Witte de KV-supporters gerust.

Na de gemiste competitiestart ging bij veel de degradatie van 2018 toch door het hoofd spoken. De Witte heeft geen goede herinneringen aan wat hij “het ergste seizoen” uit zijn carrière noemt. “Verschrikkelijk was het. In de zeven jaar daarvoor ging alles goed en op één jaar tijd veranderde alles. Echt alles zat toen tegen. Ik heb supporters zien huilen en dat heeft echt een diepe indruk op mij nagelaten. Ik denk er niet graag aan terug. Gelukkig was het jaar nadien dan weer het mooiste. Als ik langs de Grote Markt in Mechelen passeer, denk ik steeds terug aan dat moment waarop we op dat balkon stonden voor die mensenmassa. Fantastisch!”

Kakkers

Vuilnisbakjes op Daknam

Ook op Daknam kende De Witte woelige tijden. Het gedegradeerde Sporting Lokeren ging in 2020 failliet. “Dat seizoen vergeet ik ook niet gauw, want er zijn veel dingen gebeurd die niet hadden mogen gebeuren. Ik kon trouwens echt appreciëren hoe de supporters daar waren. Ze namen de spelers niets kwalijk voor de malaise, want zij zagen ook maar al te goed dat er extrasportief veel fout liep.”

Toen De Witte begin dit jaar na zijn afgelopen contract in Deinze zonder club zat, vond hij opnieuw onderdak op Daknam, bij de fusieclub Lokeren-Temse. “Het was vreemd om daar terug te zijn. Op het eerste gezicht leek er niets veranderd. De kleinste details zoals de vuilnisbakjes in de kleedkamers - waren nog steeds dezelfde. De nieuwe bestuurders hadden blijkbaar de inboedel van de curator overgekocht.”

Het nieuwe Lokeren-Temse komt dit seizoen uit in de tweede amateurafdeling, een lager niveau dus dan De Witte gewoon was. “Dan heb ik het vooral over de accommodatie van de tegenstanders, maar dat is ook logisch. Ik had niet echt het gevoel dat ik mij moest aanpassen aan het niveau. Je moet gewoon je best doen.”

In volle titelstrijd werd trainer Urbain Spaenhoven ontslagen wegens licentieperikelen en liepen De Witte en zijn ploegmaats de promotie mis. “Misschien hadden we het met Urbain wel gehaald, dat weet je nooit. Van trainer en systeem veranderen in zo’n turbulente periode heeft ons geen goed gedaan.”

“Nog één keer alles geven”

Als het aan de 35-jarige De Witte ligt, zit zijn voetbalcarrière er nog niet op. “Vorig seizoen zat ik ook tot de winterstop zonder club. Ik weet ook wel dat de clubs op het hoogste niveau niet op mij zitten te wachten, maar ik wil echt nog één keer alles geven op een zo hoog mogelijk niveau. Ik ben al gecontacteerd geweest door bepaalde clubs, maar ik wil me 100% goed voelen bij mijn keuze. Al besef ik ook wel dat de kans kleiner wordt met de dag. Ik heb mijn carrière als voetballer alleszins nog niet afgesloten. En als er