Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Winnen? Daar ga ik niet van uit”
Vecht tegen de tranen voor zijn allerlaatste Zesdaagse
Iljo Keisse (39) hield het niet droog en dan was het gisteren alleen nog maar de voorstelling van de Gentse Zesdaagse. De zevenvoudige eindwinnaar vreest dat het straks misschien een beetje verstikkend werkt: de laatste keer ‘Iljooo’, de laatste jump met het voorwiel, de laatste keer de Zesdaagse ‘die zijn hele leven heeft beheerst’. “Ik heb geen goesting om zes dagen te bleiten.”
“Ik ben daar een speciale in.” Iljo Keisse legt uit waarom hij gisteren in het spreekgestoelte van het Gentse Stadshuis, bij de officiële voorstelling van de Zesdaagse, een paar keer vecht tegen de tranen.
“Ik heb al een paar moeilijke dagen achter de rug. Het is alles samen. Grote en kleine dingen tegelijk. De docureeks over de Zesdaagse op Canvas, daar heb ik alleen de eerste aflevering van gezien. Ik wist waarover de tweede ging
Galvez, red.) (de overleden
Vind je het zo intimiderend om straks renner af te zijn?
Isaac
en daar heb ik nu geen zin in. Dat is op dit moment allemaal te zwaar.”
“Weet je dat ik het hier vorig jaar al moeilijk had? Toen dacht ik: (lacht) amai, volgend jaar moet ik hier babbelen in de wetenschap dat het een week later gedaan is voor mij.”
“Neen, dat niet. Stoppen met koersen, dat moet dringend gebeuren. Na een moeilijk seizoen ben ik daar echt klaar voor en kijk ik er misschien zelfs naar uit. Het gaat mij meer om het afscheid op zich. De laatste ronde gaat zeer doen.” “Gisteren was ik in mijn eentje
verder aan het plannen
Merci Iljo (afscheidsevent in de week na de Zesdaagse, red.).
Ik was aan het uittekenen: daar gaat mijn familie
zitten, mijn vrouw en mijn gasten op de eerste rij. Dat beeld schiet dan door je hoofd. En ja…”
“Sowieso is de emotie gelinkt aan de kinderen. Mijn kleinste René heb ik mee genomen naar de Sluitingsprijs van Bahamontes en die wil nu ook coureur worden. Gisteren kwam hij na school naar huis:
Ik heb teleurstellen:
“Ik ben vooral blij dat ik in het Kuipke afscheid kan nemen. Die plaats heeft de voorbije twintig jaar mijn leven beheerst.”
trainen? papa, gaan we
hem moeten
Het regent en het pikdonker, René (lacht).” is
Zou het kunnen dat de emotie volgende week in de weg staat van de prestatie?
“Dat hoop ik niet. Voor grote competities of een finale van de Zesdaagse heb ik die emotie altijd. Op die momenten heb ik tranen in mijn ogen, kan ik niks zeggen. Maar de adrenaline, de interactie met het publiek helpt mij daar dan snel door. Ik hoop alleen dat het nu niet te lang duurt, waardoor het verstikkend zou kunnen werken. Het is een
deelnemersveld met veel jonge gasten, dan moet je het hoofd er altijd bij hebben.”
De buitenwereld zal denken – met de argwaan die bij de Zesdaagse hoort – Keisse gaat bij zijn afscheid sowieso winnen.
“Winnen is zeker niet waar ik zelf van uit ga. Ik start met gematigde ambitie. De voorbije jaren heb ik in de Zesdaagse te veel afgezien. Iedereen droomt van een afscheid zoals Kenny De Ketele, maar je kan die vergelijking niet maken. Hij was een pistespecialist, wat ik niet meer ben. Hij is ook twee, drie jaar te vroeg gestopt volgens mij. Terwijl ik niet meer de renner ben die ik vroeger was. Op mijn leeftijd is dat ook niet meer dan normaal.”
De laatste twee edities eindigde je met ploegmaat Mark Cavendish niet op het podium. “Misschien lag dat niet altijd aan
mij en was ik op zich wel goed genoeg om mee te doen voor de eindwinst. Mark is een paar keer gevallen en was daarom wat minder. Maar tegelijk is dat ook te gemakkelijk. Ik moet ook naar mezelf kijken. Op mijn leeftijd heb ik een maat nodig in topvorm, iemand die eigenlijk beter is dan ik.”
Je had gehoopt om je laatste Zesdaagse met Quick.Step-ploegmaat Morkov te kunnen rijden.
“Maar hij heeft er voor gekozen om Gent niet te doen. Kijk, Michael is op en top prof. Iemand die normaal altijd en overal goed is. Maar dit jaar waren er wat vragen over zijn conditie, bijvoorbeeld in de Tour. Het WK baanwielrennen was ook niet zo goed als hij voor zichzelf had gehoopt.”
“Het standpunt van zijn trainer bij ons in de ploeg was:
Als je na dit seizoen wilt stoppen, pak dan zeker alles mee wat je kan.
Maar
als je wil doorgaan – wat Michael nog twee jaar wil doen – dan is het goed om nu even rust te nemen en te resetten. Hij heeft dat advies gevolgd, wat ik uiteraard begrijp. Al vind ik het ook heel jammer.”
Nog eens koppel vormen met Cavendish was geen optie?
jaar gezegd:
Sportief is het hard gegaan tussen ons. Als het bij hem niet gaat in de koers is het blaffen en briesen. En als het bij mij niet gaat in de Zesdaagse is het precies hetzelfde.”
“Ik heb hem dat vorig jaar heel duidelijk gemaakt:
“Mark heeft vorig
Dat ga ik niet meer doen.
Maat, altijd en overal rijd ik in dienst, maar de Zesdaagse – hoe klein ook in het mondiale wielrennen – is voor mij heel belangrijk. Dan kan je niet naar hier komen als je niet in conditie bent. Niet boven blijven rijden en denken dat ik het allemaal ga oplossen.