Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We zijn het echt spuugzat”
Lierse woedend op scheidsrechter na omstreden rode kaart
Het Lisp baadde gisteren in frustraties en woede en wees collectief in de richting van één man: scheidsrechter Quentin Pirard. Die trakteerde Serge Tabekou meteen na de pauze op een zinloze rode kaart.
En zo kantelde de partij alsnog van 1-0 naar 1-5.
Vijftig minuten lang was er geen vuiltje aan de lucht voor Lierse. Akkoord, ook in dat eerste wedstrijdgedeelte hadden de Pallieters zich al meermaals aan de beslissingen van scheidsrechter Quentin Pirard geërgerd. Maar Daan Vekemans had de Lierenaars halfweg die eerste helft op voorsprong geschoten en het tactische plannetje van coach Tom Van Imschoot zat waterdicht. Beveren had veel balbezit, maar puurde amper doelkansen uit die overmacht. Meer zelfs, de frustraties groeiden bij de Waaslanders en even voor de pauze kwam Joachim Van Damme goed weg toen hij met een tweede gele kaart flirtte. De middenvelder van Beveren had meer geluk dan Serge Tabekou. Die ging meteen na de pauze in duel vol voor de bal om een omschakelmoment in te leiden. Speelde ook het leer, maar kreeg tot eenieders verbazing meteen rood onder de neus geduwd van scheidsrechter Pirard. Het Lisp wist niet wat het zag. Eerst verstomming, dan woede.
Show gestolen
“We hadden vijftig minuten lang totale controle over de partij”, zuchtte coach Tom Van Imschoot. “Klommen op voorsprong, hadden de beste kansen. Je voelde de frustratie groeien bij Beveren. Ook na de pauze was er meteen dreiging via Daan Vekemans, maar dan beslist één man om de match om zeep te helpen. Iemand die steevast zichzelf in de schijnwerpers wil plaatsen en ook deze keer zijn slag thuis heeft gehaald. Want ja, hij heeft weer de show kunnen stelen. En zo wil hij het ook. Het moet kennelijk altijd om hem draaien. We zijn het echt spuugzat. Deze week zullen er weer verontschuldigingen volgen van de scheidsrechterscommissie. Praat voor de vaak is het. We zijn gewoon te braaf als club. We slikken maar en alles gaat gewoon verder zijn gangetje. Maar dit is toch niet normaal? Ik denk iemand te zijn die zijn emoties goed onder controle kan houden. Maar dit weet ik niet te plaatsen.”
Met tien tegen elf bleef Lierse nadien niet lang overeind. En liep het in de slotfase nog op erg zware 1-5-cijfers.
“Ja, we pakken in die slotfase nog te veel goals”, besefte Van Imschoot. “Dan zijn we te naïef en moeten we de deur beter dicht proberen te houden. Maar ik wil mijn spelers niet met de vinger wijzen. Tot die frats van Pirard stonden we perfect en voerde iedereen naar behoren zijn taak uit. Het is zo sneu dat we op een dergelijke manier de drie punten te grabbel gooien. We hadden een gigantische kloof kunnen slaan met de zevende plaats en ons wagonnetje bovenaan mee blijven aanpikken. Het kan toch niet dat één man met zulk een drieste beslissing dat allemaal naar de verdommenis helpt. We hebben altijd respect, we reageren nooit, maar die ene fase heeft gewoon deze hele match bepaald. En daar kunnen ikzelf noch mijn spelersgroep vrede mee nemen.”