Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ben heel vaak met honger gaan slapen”
Op 23 augustus 2008 hield België collectief de adem in. 8.000 kilometer verderop – in het olympisch stadion van Peking – zweefde Tia Hellebaut (44) naar olympisch goud in het hoogspringen. Anno 2022 runt ze een gezin met drie kinderen en een atletiekacademie.
Veertien jaar later is Tia Hellebaut trotser op haar passage in Peking dan destijds.
“Door de afstand kan ik die prestatie beter inschatten. En ik besef ook veel beter hoeveel mensen ik toen geraakt heb. Ik herken die gevoelens ook bij andere topmomenten, zoals onlangs bij de wereldtitel van Remco Evenepoel. Het is heel vreemd, maar die olympische titel lijkt iets uit een ander leven. En eigenlijk wás dat ook een ander leven. Met name mijn drie kinderen hebben alles veranderd.”
Sportieve ouders, sportieve kinderen? De elfjarige Saartje en de achtjarige Lars spelen tennis, de 13-jarige Lotte switchte twee jaar geleden van tennis naar volleybal. Zij zit op de Topsportschool in Leuven en droomt van de nationale ploeg. “Een plan B heeft ze niet. Het is Yellow Tiger worden of niets.”
Tia Hellebaut Academy
Samen met Wim Vandeven, haar partner en voormalige coach, runt ze de Tia Hellebaut Academy, die talentvolle jeugdatleten een veelzijdige en kwalitatieve opleiding wil geven. Tijdens het schooljaar kunnen jonge talenten op verschillende locaties terecht. In de vakanties (behalve Pasen) organiseert de Academy atletiekkampen.
“We trainen alleen technische en explosieve disciplines, geen uithouding of kracht. Ik ben vooral organisator, maar zowat elke week geef ik zelf ook trainingen, vooral hoogspringen en horden. In veel clubs moeten talenten in te grote groepen trainen, waardoor ze soms de verkeerde techniek aanleren. Met gediplomeerde trainers proberen wij dat te voorkomen. Maar is het niet gemakkelijk om dat draaiende te houden.”
In de herfst van 2012 stopte Hellebaut op 34-jarige leeftijd als topsporter. Ze nam een job aan bij Golazo, maar dat bleek onverenigbaar met het gezinsleven en met de agenda van haar partner.
“Heel leuk werk, maar ik kon niet flexibel genoeg zijn. Via Sportspeakers heb ik wat opdrachten gedaan, maar door corona viel dat stil. Bij Foodmaker organiseer ik ook Start to Run-sessies bij bedrijven. Met drie kinderen moet ik mijn eigen agenda kunnen samenstellen.”
Joggen en padel
Na haar afscheid van de atletiek schakelde Hellebaut over naar tennis. Niet zonder succes, maar corona legde die sport twee jaar geleden stil. Een complete heropstart hapert.
“Joggen en padel met vriendinnen, zo probeer ik momenteel de conditie onderhouden.”
Het lichaam is alleszins ongeschonden uit vijftien jaar topsport gekomen.
“Nochtans is hoogspringen niet echt goed voor de enkels en knieën. Bij de het Play4-programma
hoorde ik veel sportvrouwen zeggen dat ze door blessures bepaalde oefeningen niet konden doen. Kim Gevaert en ik waren de enigen die nergens problemen hadden.”
Dat haar drie kinderen ondertussen beseffen wat hun mama als atlete gepresteerd heeft, leidt niet tot overdreven enthousiasme.
“De twee meisjes zuchten eens als iemand mij herkent. Toen onlangs die over Peking werd uitgezonden, wilde mijn dochter veel liever naar de Rode Duivels kijken. Gelukkig kijkt Lars nog wel op naar mij. Onlangs mocht hij aan zijn klasgenootjes iets tonen en hij koos voor beelden van zijn mama. Hij maakt ook reclame voor de Tia Hellebaut Academy, de schat.”
Weinig atleten beschikten over zoveel mentale weerbaarheid, een item dat anno 2022 de topsport beheerst.
“Blijkbaar had ik op dat vlak niet veel steun nodig. Alles liep goed en op grote kampioenschappen kon ik mezelf altijd overtreffen. Van nature uit maakte ik me sowieso niet snel grote zorgen. Eerder vreesde ik het tegendeel, dat ik te veel zou beginnen nadenken. Sowieso kon ik natuurlijk altijd nog bij Wim mijn hart luchten.”
Slechts één keer kraakte Hellebaut een beetje, toen ze na haar vijfde plaats in Londen 2012 links en rechts
Container Cup
Belga sport-reportage
De wat teleurstelling opving
(door de dopingschorsing van Svetlana Shkolina is ze ondertussen vierde, red.)
“Er hing zo’n negatieve energie rond mij. Met twee klein mannen – Lotte drie jaar, Saartje anderhalf – zat ik in een heel zware periode. Soms moest ik om middernacht nog beginnen aan een wasmand vol strijkgoed. Op dat moment was ik zwaar ontgoocheld, maar nu zie ik dat anders. Met twee kleine kindjes een vierde plaats op de Spelen afdwingen, dat is zot.”
Gevecht met de weegschaal
Terugkijkend ziet Hellebaut de strijd tegen de weegschaal als het lastigste obstakel.
“Mijn concurrenten in het hoogspringen waren van nature heel mager, voor mij was het een constant gevecht. Jarenlang heb ik een zwaar dieet moeten volgen. In de winter mocht ik maximum twee à drie kilogram bijkomen. Omdat ik in de zomer minder trainde, schrapte ik in die periode zelfs de avondmaaltijden. Of bleef het bij een groentesoepje. Ik kon het mij in elk geval niet permitteren om, zoals Kim Gevaert of Kathleen De Caluwé, tijdens onze winterstage in Zuid-Afrika een wafeltje te eten.”
In Peking woog Hellebaut 59 kilogram voor 1m83, haar laagste cijfer.
“Toen heb ik een extra efforeke gedaan om nog een kilo of twee af te vallen. Dus ja, ik ben veel met honger gaan slapen, maar altijd gebeurde dat onder medische begeleiding. Dat ik na Peking direct zwanger was, geeft toch aan dat ik hormonaal nooit te ver ben gegaan.”