De Week van...

Jan Stassijns

Elke zaterdag blikt een stadsreporter terug op de gebeurtenissen van de voorbije week.

Voel je de spanning al? Nog maar een paar nachtjes slapen en in het Antwerpse stadhuis vangen de raadscommissies aan ... met op de agenda: de langverwachte debatten over de besparingen van de stad Antwerpen. Hoewel er al veel gezegd en geschreven is, waren de afgelopen weken alle ogen op de cultuursector gericht en bevoegd schepen Nabilla Ait Daoud (N-VA). Deze week heeft het Antwerps Kunstenoverleg, dat zowat alle Antwerpse culturele organisaties vertegenwoordigt, het vertrouwen in de schepen opgezegd. En dat zette de spanningen tussen het culturele veld en de schepen nog maar eens op scherp.

Maar, we zouden het haast vergeten, er lopen daar nog schepenen rond op het ’t Schoon Verdiep. Tot nog toe hielden zij de besparingen in hun bevoegdheden dicht bij hen. Pas wanneer alle cijfertjes in de begrotingstabellen staan, kan er gecommuniceerd en wordt de impact van de besparingen pas echt duidelijk. Wat betekenen de besparingen voor sport, jeugd, sociale zaken, wonen, personeel, ... Dat staat ons dus volgende week te wachten. Het is uitkijken naar de houding van Vooruit, de coalitiepartner van N-VA, de partij die zich al bijzonder kritisch heeft uitgelaten over de besparingen op Cultuur. Was het schone schijn om politiek een slag te slaan uit de aanvallen op collega Ait Daoud? Of stelt de partij, met Jinnih Beels, Tom Meeuws en Karim Bachar in het stadsbestuur, haar communicatie bij?

En wat doet Open Vld, die andere coalitiepartner, die de harde taal van de voorbije weken al lijkt te milderen. Intussen zetten de kunststudenten hun acties voort en verzamelden ze vrijdag opnieuw voor het KMSKA. Benieuwd of de volgende weken de gemoederen bedaren. En zelfs als de rust terugkeert, is het wachten op de volgende vertrouwensbreuk tussen politiek en de culturele sector. Dat is de laatste jaren bijna een wetmatigheid geworden. Alles komt terug.

Het is niet al cultuur wat de klok slaat. Ook terug van weggeweest is de hoofddoekendiscussie. Zo lijkt het toch. Gelijkekansencentrum Unia is door het hof van beroep in Antwerpen teruggefloten in de zaak tegen Moeders voor Moeders. In eerste aanleg oordeelde de rechter dat de hulporganisatie uit Borgerhout discriminerend te werk ging, omdat vrouwen hun hoofddoek moesten afleggen in de ‘dagzaal’. Volgens de rechter in beroep was Unia niet bevoegd om hier op te treden. En dus krijgt Moeders voor Moeders eerherstel.

Tegelijkertijd is het voor studenten met een hoofddoek die kiezen voor het nobele beroep van leerkracht erg moeilijk om een stageplaats te vinden. Onhoudbaar, stellen de hogescholen. Gezien het nijpende lerarentekort wordt in de meeste scholen halsstarrig vastgehouden aan dat verbod op levensbeschouwelijke teken, wat in de praktijk vooral neerkomt op een hoofddoekenverbod. Of het valt in het schoolreglement onder het verbod op hoofddeksels. Het zet een rem op de diversiteit van het Vlaamse lerarenkorps en ontneemt enthousiaste jongeren de kans om voor de klas te staan. Het ‘hoge goed’ van een inclusieve samenleving lijkt zijn grenzen te kennen ...