Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ga iedere avond in tranen slapen”
Jonge vrouw uit Wilrijk doet mee aan alle Belgische protestacties tegen regime
De protesten in Iran zijn de derde maand ingegaan. Op 16 november was het precies twee maanden geleden dat Mahsa Amini (22) omkwam na haar arrestatie door de zedenpolitie omdat er een haarlok onder haar sluier uitkwam. Ook in de rest van de wereld worden er wekelijks acties gevoerd tegen het regime in Iran. Paria (26) uit Wilrijk is er bij alle protesten in België bij. “Wij moeten het Iraanse volk blijven steunen.”
In Antwerpen is er eind september ook al een protestactie geweest, maar dit weekend ging Paria met haar familie en een paar vrienden naar Brussel om bij het consulaat te protesteren. “Er was een mars van Merode tot aan de Iraanse ambassade. Er waren een paar duizend mensen aanwezig”, vertelt Paria. Dit was de vierde keer dat er in heel de wereld tegelijk massaal actie gevoerd werd tegen het islamitische regime in Iran. Op dezelfde dag waren er protestacties in veel steden in Amerika, Canada, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Spanje, Italië, Oostenrijk, Zweden en Nieuw-Zeeland. Zondag trok Paria ook nog naar een vrijheidsbijeenkomst voor Iran in Turnhout.
15.000 gevangen ter dood veroordeeld
“Deze week is er in Iran nog een jongetje van tien jaar doodgeschoten door de politie, Kian Pirfalak. Er zijn bij de protesten in Iran al 348 doden gevallen, onder wie al zeker 33 kinderen. Er werden ook 15.000 gevangenen ter dood veroordeeld. Dat is verschrikkelijk”, zegt Paria. “De families van de slachtoffers worden bovendien onder druk gezet om te verklaren dat hun dierbaren aan een andere doodsoorzaak zijn gestorven dan een kogel. De politie en de media zijn net als de politiek corrupt.” De familie van de kleine Kian zou het lijkje thuis bewaren uit angst dat het regime hem zou doen ‘verdwijnen’ zoals gebeurde met andere gedode Iraniërs.
De huidige protestgolf in Iran is de grootste sinds 2009. Toen kwamen duizenden Iraniërs op straat tegen de verkiezingsuitslag, waarmee Mahmoud Ahmadinejad werd herkozen als Iraanse president. “Ik heb toen zelf ook mee geprotesteerd in Teheran”, vertelt Paria. “Kort erna hebben we Iran verlaten en zijn we naar België gevlucht. De protesten zijn nu nog heviger dan in 2009 omdat ze echt tegen het regime gericht zijn. Mensen keren zich massaal tegen de hoogste geestelijke leider, Ali Khamenei, die al 33 jaar aan de macht is. Er is een revolutie bezig en wij moeten laten zien dat we die steunen.”
Straatprotesten
Paria heeft nog veel vrienden in Iran. “Van hen hoor ik dat ze bang zijn om hun gsm mee te nemen naar buiten omdat ze ieder moment door de ordediensten gecontroleerd kunnen worden. Dan checken ze of iemand berichten tegen het regime gepost heeft op sociale media bijvoorbeeld, zoals ‘vrouwen, leven, vrijheid’. Het is ook heel gevaarlijk om mee te doen aan de straatprotesten en toch doet iedereen het. Iedere familie heeft wel een familielid dat vermoord is, in de gevangenis is beland of gewond is geraakt op de betogingen. En toch blijven ze doorzetten. Er wordt met scherp geschoten op demonstranten en bewust op de longen van mensen gericht, dat is afschuwelijk.” Zelf is Paria ook nog steeds bang voor
Demonstrant
“Er wordt met scherp geschoten op demonstranten en bewust op de longen van mensen gericht.”
Paria
de invloed van het regime. Daarom dat ze liever niet met haar volledige naam en al te herkenbaar in de krant verschijnt.
Weinig aandacht
Paria, die aan de UAntwerpen ingenieurswetenschappen studeerde en ondertussen aan het werk is, vindt het jammer dat het protest in Iran niet evenveel aandacht krijgt als de oorlog in Oekraïne.
De Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC) staat op de terroristenlijst. En toch komen er nog leden van naar Europa. Die zouden niet binnengelaten mogen worden. Iran moet gesanctioneerd worden maar ook dat gebeurt niet. Ik hoop dat er meer zal gebeuren om het Iraanse volk te steunen in haar strijd.”
Paria en haar familie vrienden volgen het nieuws
en uit
Iran voortdurend. “Het raakt ons enorm hard. Daarom vinden we het belangrijk om ook hier onze stem te laten horen. Ik ga iedere avond in tranen slapen. Ik hoop dat het regime snel valt. Tot het zover is probeer ik alle acties in België mee te doen. De situatie in Iran moet onder de aandacht blijven, alleen dan kan er iets veranderen.”
“De regering heeft een budgettair probleem en beslist dan om zich dingen te gaan toe-eigenen bovenop de normale fiscaliteit. ‘Wij beslissen wanneer we dat afpakken.’”
“De lonen gaan nu vooral steil omhoog door de energieprijzen, maar als die weer zakken, dalen de lonen niet mee. Het gaat maar in één richting.”
“De koopkracht wordt automatisch aangepast aan de inflatie. Van nu tot 2024 hebben onze bedrijven 32 miljard euro extra loonkosten. Dat is een gigantisch bedrag.”
Wouter De Geest (68), de vroegere baas van BASF, inwoner van Kapellen en supporter van AA Gent – “daar geboren en altijd wel en wee gedeeld van de ploeg” –, is nog even voorzitter van Voka, het Vlaams netwerk van ondernemingen. Maandag zwaait hij af. Nog één keer laten we hem als spreekbuis van 18.000 bedrijven zijn verhaal doen. Over de loonlasten met name, die door de indexering met meer dan 10% stijgen: “Met dramatische gevolgen. Van nu tot eind 2024 hebben onze bedrijven 32 miljard euro extra loonkosten.”
Het gesprek vindt plaats in een plechtstatige zaal in het hoofdkwartier van Voka in de Koningsstraat in Brussel, waar Wouter De Geest, 68 jaar, in de voorbije vier jaar de ene crisis na de andere bestreed: de pandemie, de bevoorradingscrisis en nu de oorlog, de energiecrisis, de galopperende inflatie en de mee galopperende loonlasten. Die zijn volgens de bedrijven onhoudbaar. Parallel met dit gesprek maakte Axa bekend dat de hogere lonen voor het deel boven 5.400 euro bruto simpelweg niet zullen geïndexeerd worden, een ophefmakend precedent. Om maar een idee te geven hoe brandend de kwestie is.
Eigenlijk moeten de sociale partners, werkgevers en vakbonden, onder mekaar tot een akkoord komen over het loonbeleid, maar dat overleg is voor de zoveelste keer mislukt. Heeft het nog zin?
“Ik heb zelf jarenlang het sociaal overleg geleid bij BASF en ik heb er de noodzaak en de kracht van gezien. Vooral dan binnen de onderneming. Met mensen met een gemeenschappelijk doel: niet de onderneming ten gronde richten, maar ervoor zorgen dat het goed gaat, dat er geïnvesteerd en geïnnoveerd wordt, dat er een goede arbeidsorganisatie is en een goede leerorganisatie ook. De vraag is op welk niveau dit overleg het best gevoerd wordt. Eenheidsworst heeft geen zin. Op nationaal niveau moeten we het wel over één zaak eens zijn, dat de concurrentiekracht belangrijk is en die meet je tegenover de buurlanden. Als er daarover al discussie is …”
Wouter De Geest:
Vaak wordt geklaagd over de geloofwaardigheid van de politiek. Die van de sociale partners ligt daar waarschijnlijk nog een stuk onder.
“Wel, als men het niet eens is over het fundament van de concurrentiekracht … Het wordt nog moeilijker als er geen derde betaler is. Vroeger sprong de regering bij om de factuur te betalen van sociale akkoorden, maar de regering heeft geen geld meer. Dan kom je in een patstelling. Die nu echt pregnant is geworden. Het loonbeleid is cruciaal. De Belgische economie is een open economie, voor 80% gericht op export. De vergelijking met het buitenland is belangrijk. We moeten onze grote industrietakken overeind houden. Daartegenover staan de systemen om de koopkracht aan de inflatie aan te passen. Daar is op zich niks mis mee, er is geen land ter wereld waar daar niet over gepraat wordt. Alleen gebeurt dat bij ons dus automatisch
Met dramatische gevolgen: van nu tot 2024 hebben onze bedrijven 32 miljard euro extra loonkosten. Dat is een gigantisch red.). (via de index, bedrag.”
Wat stelt u voor?
“We hebben mekaar vastgereden. Hoe kun je dat deblokkeren? Op korte termijn mag je niet tornen aan de wet op het concurrentievermogen,
onze waarborg voor competitiviteit
(de loonnorm die bepaalt dat de lonen maar mogen stijgen in verhouding met de lonen in de buurlanden, red.).
“We moeten nadenken over het mechanisme van de index. Bijvoorbeeld dat je laagste inkomens beschermt, maar niet op dezelfde manier de hogere lonen laat stijgen.”
Dan moet je durven over het automatisme Wat dan? nadenken
(de indexe