Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De Iraanse Messi die zijn goals niet meer wil vieren
SARDAR AZMOUN
Omdat hij zich durfde uitspreken tegen het Iraanse regime, werd gevreesd dat Sardar Azmoun niet in Qatar zou staan. Niemand kan echter om de Iraanse Messi heen. Engeland vreest straks zijn goals, in eigen land zijn ze vooral bang hoe de 27-jarige spits van Leverkusen zijn doelpunten zal vieren.
maand nog vroegen Iraanse sporters aan de FIFA (tevergeefs) om hun nationale ploeg niet toe te laten op de wereldbeker. Reden is dat de Iraanse voetbalbond zijn spelers monddood probeert te maken. Van de voetbalfederatie mogen internationals geen politieke standpunten innemen over de dood van de 22-jarige Mahsa Amini, die in september werd doodgeslagen door Iraanse politie omdat er een haarlok van onder haar hijab kwam. Door het harde optreden van de autoriteiten kwamen sindsdien al honderden mensen om bij straatprotesten. Maar net als andere (ex-)internationals heeft Sardar Azmoun lak aan wat zijn federatie hem oplegt.
Te duur voor Anderlecht
De Iraanse Messi wordt hij genoemd, een bijnaam die hij zelf niet snapt. Azmoun is namelijk een typische diepe spits: fysiek sterk, kopbalsterk, 1m86 groot. Allesbehalve Messi dus, behalve dan dat hij de beste voetballer van zijn land is. In januari 2019 stond hij zelfs op de radar van Anderlecht. Het Russische Rubin Kazan had geld nodig, maar paarswit kraakte uiteindelijk op de te hoge vraagprijs. Zenit Sint-Petersburg kon wél
12 miljoen euro betalen.
Een seizoen later kroonde hij zich tot topschutter in Rusland.
Sinds buitenVorige landse spelers Rusland verlieten door de oorlog speelt Azmoun bij het Duitse Leverkusen.
Over Azmoun, Iraniër van Turkmeense oorsprong, valt veel te vertellen. Zoon van een volleybalinternational, zelf ook jeugdinternational in het volleybal en zelfs eigenaar van een vrouwenvolleybalploeg. Boekenwurm. Een paardenliefhebber, die meer dan vijftig volbloeden bezit, waarvan eentje hem zelfs meer dan een half miljoen euro kostte. Maar ook iemand die standpunten durft innemen. Zoals toen Dragan Skocic – de Servische bondscoach die Team Melli door de kwalificaties leidde – deze zomer werd ontslagen, kort nadat een politiek leider had gezegd liever een Iraanse bondscoach te zien. “Een daad van lafheid”, noemde Azmoun het onomwonden. Opvolger werd de Portugees Carlos Quieroz, omdat hij er al eerder werkte en andere (Iraanse) opties weigerden. Quieroz werd onder druk gezet om Azmoun niet in de WK-selectie op te nemen. Aanleiding is een Instagram-post van de sterspeler in september. “Door de regels bij de nationale ploeg moest ik wachten tot na het trainingskamp om dit te zeggen, maar ik kon het niet meer verdragen”, klonk het toen.
“Schaam jullie, die zo makkelijk moorden. Lang leve Iraanse vrouwen. Als de moordenaars moslim zijn, God, maak van mij dan maar een ongelovige.” En, schreef hij ook aan zijn vijf miljoen volgers: “De ergste straf kan zijn dat ik uit de nationale ploeg vlieg. Geen probleem. Ik offer dat met plezier op voor één lok haar op het hoofd van Iraanse vrouwen.” Even later al bleek zijn Instagramaccount dagenlang geblokkeerd.
Ontsnapt aan gevangenis
Maar bij de Iraanse bevolking, waarvan de helft jonger is dan 30, is de 27-jarige Azmoun te populair om uit de selectie te bannen. Te goed, én te belangrijk: in 65 interlands scoorde hij 41 keer. Gewezen Club Brugge-spits Kaveh Rezaei draaide vorige maand de gevangenis in omdat hij de protesten steunde, Azmoun niet.
De vraag is nu of en hoe Azmoun en co. zich in Qatar zullen gedragen. Laatst zongen slechts twee spelers het volkslied mee. Voor een andere interland droegen de spelers tijdens de nationale hymne zwarte trainingspakken, zonder verwijzing naar vlag of land. Toen Azmoun scoorde, vierde hij zijn doelpunt ostentatief níét.
Welke viering wordt het in Qatar? Het is zelfs maar de vraag of de mensen in Iran die al te zien zullen krijgen. Nogal wat Iraanse journalisten zagen hun accreditaties voor de wereldbeker al geweigerd. De politieke leiders willen de WK-verslaggeving beperken, uit angst dat de spelers aan de wereld zullen tonen wat ze van hun regime denken. Azmoun bewees nochtans: platformen zijn er genoeg.