Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Feestje in iconische setting van ’t Kuipke.
JASPER BERTELS MET MILAN VAN DEN HAUTE winnaar van Toekomstzesdaagse van Gent
Staat er nog een maat op Jasper Bertels (18)? De drievoudige Belgisch pistekampioen won nu ook met Milan Van den Haute de Toekomstzesdaagse in Gent. “Eenmaal je in de wedstrijd zit, merk je helemaal niet op dat er zoveel volk in ’t Kuipke zit. En ik ben ook heel content dat mijn broer mee op het podium stond”, aldus de Lierenaar.
Bertels en Van den Haute hielden het lange tijd spannend: tot vrijdag stonden Tom Crabbe en Stan Dens op kop.
“De eerste dagen hadden we moeite om in ons tempo te komen”, blikt Bertels terug. “Gelukkig hadden we betere benen naarmate de zesdaagse vorderde en pakten we zaterdag vijf ronden voorsprong. Op de slotdag bleef het spannend, want Milan viel nog. Niks ernstig hoor, hij had gewoon wat schaafwonden. Maar gelukkig bleef onze score wel overeind en konden we de Toekomstzesdaagse aan ons palmares toevoegen.”
Dat het duo de handen in de lucht mocht steken in de iconische setting van ’t Kuipke maakte indruk.
“We zijn een beetje het voorprogramma van de profs. Wij begonnen er elke dag om 18.30u aan, anderhalf uurtje voor de profs. Dan zit er best wel veel volk, want naar het einde van de koers zit het toch wel goed halfvol. Maar eenmaal je in de wedstrijd zit, merk je daar niet zo veel van.”
Na de Zesdaagse was er het traditionele feest in De Karper (het café van de vader van Iljo Keisse vlakbij ’t Kuipke, red.). “Georganiseerd door de vader van Iljo Keisse. Daar hebben we onze overwinning goed gevierd. Ook kwam een aantal profs die ik ken van de nationale ploeg ons feliciteren.”
Toeval
Ondertussen rijgt Bertels de prijzen aan mekaar op de piste. Hoe begon dat allemaal?
“Eigenlijk per toeval: mijn oudste broer ontdekte dat je punten kon krijgen voor de Beker van België als je deelnam aan pistewedstrijden. Dat vond ik wel interessant, en zo ben ik er ook mee begonnen. Het is wel lastig om erin te rollen. De pistes bij ons in de buurt (Hulshout, Wilrijk, red.) zijn betonnen pistes waar je met een gewone wegfiets op kan: alleen hier in Gent vind je nog die echte houten pistes, dus komen we hier soms trainen.”
Volgend jaar trekt Bertels naar het Hubo Cycling Team, omdat zijn huidige ploeg, Van Moer CT, geen beloftenploeg heeft.
“Ik kijk er zeker naar uit om de piste met de weg te combineren. Welke wedstrijden ik ga rijden? Dat zien we pas in januari. Maar uiteraard hoop ik dat de Zesdaagse opnieuw in mijn programma past.” DRIES VAN THIELEN
“We zijn een beetje het voorprogramma van de profs. Dan zit er best wel veel volk, want naar het einde van de koers zit het toch wel goed halfvol. Maar eenmaal je in de wedstrijd zit, merk je daar niet zo veel van.”
Jasper Bertels
pronkstuk van de Ahornstraat. “Gekocht op Marktplaats voor anderhalve meier (75 euro, red.)”, vertelt Jaimy Weijgers (34), het brein achter de buurtversiering. “Het is eigenlijk geen leeuw, maar een tijger, maar hoe je het ook draait of keert, de verwijzing naar ons Oranje is glashelder”.
Lekker bezig pik
Van “lekker bezig pik” over
“howly, kijk die straat man” tot eindeloos getoeter. Dat passanten de Ahornstraat meer dan apprecieren, is een understatement. Het is dan ook een impressionant zicht: honderden vlaggetjes verbinden huizen aan weerszijden van de straat. Aan vrijwel elke deur pronkt de Nederlandse driekleur terwijl ramen versierd zijn met allerhande Oranje-accessoires. “In tegenstelling tot de rest van de stad leeft het wereldkampioenschap hier wel”, oordeelt Weijgers. “Hoe we dat verklaren? Deze straat ademt voetbal. Als er een groot toernooi aankomt, leggen we een potje uit. Vervolgens investeren we het geld in versiering. Het afgelopen EK volgden duizenden mensen de wedstrijden van Nederland via een groot scherm hier in de straat. De ellendige weersomstandigheden maken dat dit jaar overbodig”, oordeelt Weijgers.
“’s Zomers zouden we hier met z’n allen buiten zitten met een kratje bier. De regen en kou zijn een smet op het enthousiasme, maar ik vermoed dat de animo evenredig zal toenemen met de prestaties van onze jongens. Ik sluit dan ook niet uit dat we hier binnenkort toch een groot scherm hangen.”
Volgens Weijgers speelt niet alleen het weer een rol in de povere WK-koorts. “Er gebeurt veel in een korte periode. Eerst was er Halloween, afgelopen weekend de intrede van de Sint en binnenkort vieren we Kerstmis, mensen moeten keuzes maken. Of de toestanden in Qatar meespelen? Daar ben ik eigenlijk niet echt mee bezig. Het is niet oké, maar het is in elk land wel iets. Ik focus me liever op het spelletje zelf.”
Zaken scheiden
Buurtbewoonsters Nel Holske en Corry Janssen sluiten zich daarbij aan. “Natuurlijk interesseert het ons wat er in het gastland gebeurt. Maar het heeft niets met het voetbal op zich te maken. Je moet de zaken van elkaar kunnen scheiden”, meent Corry.
“Wij kochten alle versiering op, daarom is er in Breda zo weinig animo. Niemand is zo gek als ons
hiero”, pikt Nel lachend in. “Voor een scherm of tent is het nog wat vroeg, maar het toernooi houdt ons elke dag in de ban. We kijken de wedstrijden lekker vanop de bank, thuis of bij buren. Iedereen loopt hier elkaars deur plat, gezellig wordt het sowieso.”
Willy Van Dijk (71), bijgenaamd Koningin Beatrix, maakte als ouderdomsdeken van de buurt al heel wat toernooien mee in Ahornstraat. “In die 43 jaar dat ik hier woon, is het elke keer feest. Nu is het anders dan anders, maar zodra de Oranjetrein op gang komt, trekken we gegarandeerd naar buiten om er te feesten. Minder feesten omdat het in Qatar is? Nee hoor, we willen gewoon mooie wedstrijden zien. Als ‘reserve-Belgen’ hopen we uiteraard ook op goede prestaties van onze zuiderburen.”
Een halfuur voor de aftrap van de wedstrijd trekken de bewoners van de Ahornstraat zich massaal terug in hun woonkamer. Terwijl wij koers zetten naar het centrum stuiten we op café De Kopse Kant. De voorgevel van de kroeg is bedekt met een opvallend metershoog oranje zeil. Binnen drinken Tonneke (60) en Greta (52) zich moed in voor de wedstrijd.
Eenheid door toernooien
“Oranje leeft in mij”, zegt de eerste serieus. “Jammer genoeg leeft het toernooi veel minder dan gewoonlijk. In de zomer pik je een terrasje in de zon terwijl je via een groot scherm de wedstrijd volgt. Dat schept toch een andere sfeer.”
“Maar voor ons verandert er eigenlijk maar weinig. We volgen Nederland altijd vanuit De Kopse Kant, onze stamkroeg. Grote toernooien brengen hier eenheid teweeg, en dat is wat mist in deze wereld. Daarom houden we onze wereld klein. Wat er in Qatar gaande is, keuren we af. Maar ook elders zijn er problemen. Het laat ons allesbehalve koud. Maar moeten we daarom voortdurend in rouwstemming leven? We zullen ons alvast niet schuldig voelen als Nederland straks scoort”, aldus Greta.
Warm en gezellig
Bij voetbalspeciaalzaak voetbalshop.nl maken verkopers Tom Martin (20) en Sem Uytebogaert (20) zich op voor de start van het toernooi. Voor de gelegenheid trekken ze het thuisshirt van Oranje aan. “De WK-koorts is minder zichtbaar in het straatbeeld, maar de merchandise van Oranje vloog hier toch vlotjes over de toonbanken”, oppert Tom. “Ik vermoed dat de grote voetbalfans niet echt bezig zijn met wat er in Qatar speelt.”
Ook Tom en Sem wijzen vooral in de richting van de kou. “Het is minder uitnodigend om in dit weer op een terras te gaan kijken. Wij hebben met vrienden afgesproken om elke keer bij iemand thuis te kijken. Warm en gezellig”, zegt Sem.
Kort na de aftrap is het hartstikke leeg in de straten van de Oranjestad. Hier en daar nestelen fans zich voor een scherm op een verwarmd terras, maar het is toch vooral binnen te doen. In sportcafé Old Dutch is het over de koppen lopen. Een honderdtal Nederlanders, stuk voor stuk uitgedost in Oranje plunje, zien er met lede ogen aan hoe hun helden het niet onder de markt hebben met Senegal. Het gemeende gevloek na een slechte pas en de ontgoocheling na een gemist kans spreken boekdelen: het is nog wat voorzichtig, maar de Oranjegekte is terug van nooit weggeweest.
Wanneer Oranje in de slotfase de wedstrijd naar zich toetrekt, ontploft de Old Dutch. “Viva Hollandia”, weergalmt en alle ellende in Qatar wordt even vergeten. “Het Oranjegevoel begint stilaan weer te leven. Als we op dit elan doorgaan, zal het nog veel gekker worden”, lacht de 27-jarige Irene Blankers. “De sfeer is top, iedereen leeft mee. We zijn ons er allemaal van bewust dat het een foute boel is in Qatar, maar de samenhorigheid is voelbaar. En daar heeft de wereld nood aan. Als we een paar keer winnen, springt het hele land mee op de trein. Sport moet verbroederen, precies wat wij hier doen. Op naar de wereldtitel!”