Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Achterin bij België zou ik niet te snel dingen gaan roepen”
Zondag zit Tarik Tissoudali (29) in de studio van de VRT na drie dagen bedevaart. Maar voor hij naar Saudiarabië vertrok, gaf de spits van AA Gent ons een voorsmaakje van wat de Rode Duivels van Marokko mogen verwachten. Onderweg dribbelde de Nederlandse Marokkaan langs snelheidsboetes, flessen met urine en waarom een bondscoach op straat zetten toch heilzaam is.
Zondag zit jij in de studio van de VRT voor België-marokko. Kan jij daar onbewogen naar kijken, zonder het besef dat jij in Qatar had moeten staan?
“De dag na die kruisbandblessure, dacht ik: Shit, geen WK. Maar daarna draaide ik de knop om en ging het om revalideren. Tot ik vorige week de Marokkaanse ploeg op de luchthaven in Doha zag verwelkomd worden door de supporters, met Marokkaanse muziek. Dan besef je wel wat je mist, man. Dit is echt wel het grootste toernooi dat er is.”
Dus kijk je met een knoop in de maag? “Neen, man. Ik ga gewoon supporteren. Het is ook nieuw: ik heb dat nooit meegemaakt. Het is pas sinds januari dat ik international ben.”
Volgens jouw trainer, Hein Vanhaezebrouck, gaat België geen problemen kennen met Marokko.
“Ik hoop dat ie het mis heeft. België is favoriet, maar het is een toernooi. Negentig minuten wordt er oorlog gevoerd. Vechten, duels. Dat is de Marokkaanse mentaliteit. Half in duel gaan en je krijgt twintig mensen over je heen. België heeft topspelers, maar achterin bijvoorbeeld zou ik niet zo snel dingen roepen.”
Ik had jou graag eens zien spelen tegen Vertonghen en Alderweireld.
“Ik zelf ook. Kijk, wij hebben voorin heel veel creatieve spelers: Ziyech, Boufal. Die zijn snel in korte ruimtes, zoeken hun tegenstander graag op. Dat kan een rol spelen.”
Ga jij hen briefen over de zwakke punten? “Ik ga wel enkele spelers informeren, ja.
Ik ken de Belgische spelers. En ik weet hoe ze ervoor leven, bij Marokko. Als ze bijvoorbeeld weten dat De Bruyne last heeft van zijn enkel, of Lukaku van zijn knie, dan gaan ze er vol op. Ze gaan er alles aan doen om jullie beste spelers aan te pakken. Die hebben daar schijt aan, hè. Ze willen winnen. Maakt niet uit hoe.”
Gezellig. Dus jij denkt dat Marokko kans maakt tegen België?
“Ik durf niet snel uitspraken doen. Het is een toernooi. Wie weet komt België wel tot in de halve finales. Ik hoop dat België, Marokko en Nederland doorgaan. En dat Marokko niet wordt uitgeschakeld door België. Ik weet alleen dat de supporters van Marokko zullen helpen. Wij hadden in juni een vriendschappelijke wedstrijd in de VS, in een stad waar ik nooit van had gehoord (Cincinatti, red.). En er waren meer Marokkanen in het stadion dan Amerikanen. Snap jij dat? Ze kwamen van overal. (lacht)
Nu ook. Voor Marokko wordt het een thuiswedstrijd. Er wonen en werken sowieso veel Marokkanen in Doha. Kijk, in België zijn ze veel bezig met randzaken, wat er allemaal is gebeurd in Qatar. Maar de Marokkanen? Boeit niet. (lacht) Die gaan gewoon om het land te supporten.”
En dat maakt een verschil?
“Neem de Wk-barragewedstrijden tegen Congo. In de uitwedstrijd werden wij geplaagd door de supporters van Congo. Bij corners gooiden ze flesjes met plas erin. In de thuiswedstrijd zat het stadion een uur van tevoren al voor tachtig procent vol. Zo’n sfeer had ik nooit meegemaakt. Bij het volkslied zong het hele stadion mee. Die van Congo hoorde je niet, door het boegeroep. (lacht) Ik voelde gewoon dat we gingen winnen. We zaten er overal kort op. Dat is typisch Marokko. Voor eigen supporters gaan we vol.”
“Volgens mij kon er 60.000 man in dat stadion, maar dan hoor je achteraf dat er
“Je krijgt liefde en respect terug. Dat merk ik al als ik in Marokko land. Ik mag op de luchthaven langs de gehandicapteningang gaan en als je er te snel rijdt, betaal je geen boetes meer.”
80.000 zaten. Je zag de trappen niet meer. Ik had vrienden, voor wie ik kaartjes had geregeld, gezegd dat ze een uur van tevoren moesten komen. Een vriend was er maar twintig minuten vooraf en die moest kijken vanuit het trapgat. Hij heeft mijn doelpunt niet eens gezien.”
Jouw goals in de heen- én terugwedstrijd (1-1 en 4-1) moeten de belangrijkste uit jouw carrière zijn geweest?
“Zeker. Wat is er op voetbalgebied mooier dan voor Marokko spelen? Ik voel gewoon trots. Vaderland, moederland, de hele familie is trots. Thuis keken ze op de tv. Dan filmde mijn broer tijdens het volkslied mijn vader en dan zag ik hem huilen van trots. Voetballen voor je land is heel mooi.”
Marokko overtuigde Genk-speler El Khannous, maar ook Anass Zaroury om Marokko te verkiezen boven de Belgische U21. Is Marokko agressiever geworden in het rekruteren van spelers die buiten het land zijn opgegroeid?
“Ik denk dat er nu met de jaren minder jongens voor België of Nederland zullen kiezen, en wél voor Marokko. Omdat ze een ontwikkeling van het Marokkaans voetbal zien. Je ziet spelers, zoals El Ghazi, die achteraf spijt hebben dat ze niet voor Marokko kozen. Plus, Marokko heeft nu topspelers zoals Hakimi bij PSG en Mazraoui van Bayern. Dat zijn voorbeelden. En ja, ze zijn er ook vroeg bij. Ik merk dat ook met talenten van FC Barcelona of Juventus die van Marokkaanse afkomst zijn. Op hun 17, 18 zie je al in hun bio op Instagram dat ze voor de nationale ploeg van Marokko spelen. Die gaan niet kiezen voor Spanje of Italië.”
Dus mocht Marouane Fellaini tien jaar jonger zijn...
“...had hij makkelijker voor Marokko gekozen. Marokko staat nu ook twee keer na mekaar op een WK. Je mist niks.” (lacht)
In zes deelnames overleefden jullie wel slechts één keer de groepsfase.
“Maar je krijgt er wel andere dingen voor terug. Liefde. Respect. Een Marokkaanse ex-voetballer van het niveau van Fellaini wordt in Marokko nu meer gerespecteerd dan wanneer hij in België rondloopt. Dat merk ik al als ik in Marokko land. Ik mag op de luchthaven langs de gehandicapteningang gaan. Als je er te snel rijdt, betaal je geen boetes meer.”
Reed jij daar te snel?
“Een keer. We deden het expres. Om te kijken…”
Of het werkte?
“Dat wist ik al. Toen ik bij Jong Marokko speelde, werd ik al gematst (bevoordeeld, red.). Nu ook. Dan wil de politie gewoon een foto en mag je weer vertrekken.”
“Als je het WK niet kan doen, moet je proberen iets te zoeken wat nog mooier is. Voor mij is dat een bedevaart naar Mekka.”
Kan jij nog over straat lopen in Marokko? “Afgelopen zomer was het wel heel chaotisch. Het volstond dat één iemand me herkende. En als ze wisten dat ik in de stad was, stonden er dertig, veertig kinderen voor de deur waar ik woon. Als ik haast heb, draag ik een zonnebril en een petje. In België is dat veel minder. Maar ga ik hier in een Marokkaans restaurant eten, dan hoef ik niet te betalen. ‘Omdat je Marokko naar het WK hebt gebracht.’” (lacht)
De bondscoach die jou liet debuteren én de kwalificaties afdwong, Bosniër Vahid Halilhodzic, werd eind augustus ontslagen en vervangen door Walid Regragui. Was dat wel een wijze beslissing?
“Ik heb een paar spelers gesproken. Die vonden het wel een goeie beslissing, ja. De nieuwe coach is ook Marokkaan, jonger en hij begrijpt de speler beter. In de laatste interlandperiode dat ik er was, onder de vorige coach, speelden we drie wedstrijden. Drie keer in een ander systeem. Het was juni. Iedereen had iets van: wat gebeurt hier, vlak voor een WK? Deze coach heeft veel veranderd. Hij is heel goed met spelers, kan iedereen het gevoel geven dat ze belangrijk zijn. Hij heeft mij bijvoorbeeld al drie keer gebeld. En hij heeft ook andere spelers teruggehaald. Zoals Ziyech. Topgozer en een goeie speler. Vooral als hij vertrouwen heeft. Zijn standaardsituaties zijn altijd gevaarlijk.”
En zonder coachwissel geen Ziyech in Qatar?
“Wellicht niet. Het land investeert heel veel in de voetbalploeg en ze wilden op dit WK gewoon met de beste spelers zijn. Dus moest er gekeken worden naar een oplossing.”
Halilhodzic riep onder meer Ziyech en Mazraoui niet op omdat ze al eens hadden verzaakt aan een training.
“Dat is wat hij zei, maar elk verhaal heeft twee kanten. Ik weet het niet.”
Jij had blijkbaar ook naar Qatar kunnen reizen, als bezoeker.
“De bondscoach had me gebeld toen het pas was gebeurd. Als ik mijn hoofd wilde legen tijdens interlandperiodes, was ik altijd welkom. Twee weken geleden belde hij me opnieuw om te horen hoe de revalidatie ging. En of ik naar Qatar zou komen. Ik ga mijn bedevaart doen, naar Mekka. Dan kom ik helemaal gereinigd terug. Als je het WK niet kan doen, dan moet je proberen iets te zoeken wat nog mooier is. En voor mij is deze bedevaart misschien nog mooier.”
KOEN VAN UYTVANGE