De frustratie van de politie

Een op de vijf Belgische politiemensen liep maandag in Brussel te betogen, voor meer loon en meer respect en tegen straffeloosheid. Hun protest was al lang gepland, maar het geweld tijdens de rellen in Brussel na de overwinning van Marokko op het WK voetbal, zette hun eisen extra kracht bij.

Is het nu met deze penibele begrotingscijfers het moment om meer loon te vragen? Voor de politiemensen wel, ja. Die opslag was hen immers beloofd in januari van dit jaar. “De politie heeft in 22 jaar geen loonopslag gehad. Dit lijkt me dus een historisch akkoord”, zei minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) toen. Een mooie pluim op haar hoed na maandenlange onderhandelingen met de politievakbonden. Maar als je een overeenkomst historisch noemt, dan kun je ze eigenlijk na enkele maanden niet gewoon ongedaan maken.

Het is waar, er was toen nog geen sprake van de oorlog in Oekraïne en de energiecrisis, maar beloofd is beloofd. Misschien had de minister dan beter al in januari de eerlijkheid gehad om te zeggen dat er geen ruimte was voor loonopslag. Het is niet dat de financiële toestand van het land toen nog zo gezond was.

Maar toch komen de politiemensen niet in de eerste plaats voor die uitgestelde loonsverhoging op straat. Uit gesprekken met de betogers blijkt een algehele, diepe frustratie. De criminelen die ze oppakken, komen ze even later op straat weer tegen. Ze zijn drie uur bezig met administratie om iemand die illegaal in dit land verblijft een uitwijzingsbevel te geven dat hij of zij vervolgens gewoon negeert. Het woord straffeloosheid valt meer dan eens. De gevangenissen zitten vol, justitie is onderbemand en werkt te traag, asielzoekers slapen op straat ... En in alle omstandigheden zijn het de politiemannen en -vrouwen die op het terrein oplossingen moeten bedenken en de eerste klappen opvangen. Helaas vaak letterlijk. Het geweld tegen de politie neemt toe en wordt, ondanks herhaalde beloften, nog altijd niet streng genoeg bestraft. “Het systeem is failliet”, zegt een politieman uit Mechelen.

Het is vooral akelig te moeten vaststellen dat de mensen die ons moeten beschermen en de orde moeten handhaven, dreigen hun geloof in het rechtssysteem te verliezen. De bevoegde ministers moeten er alles aan doen om dat vertrouwen te herstellen. Hun beloftes nakomen zou al een goed begin zijn.