Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Dit is een kantelmoment voor onze toekomst”
Schotense korpschef betoogt voor het eerst in 38-jarige loopbaan
Onder de tienduizend politiemannen en -vrouwen die maandag in Brussel manifesteerden waren er uitzonderlijk ook een aantal korpschefs. Onder meer die van Schoten, Jack Vissers, stapte mee op, voor het eerst in zijn 38jarige carrière. “Ik merk dat geweld tegen politie uitdeint van de stad naar de rand”, getuigt de ervaren agent.
Jack Vissers begon zijn loopbaan als opperwachtmeester bij de rijkswachtbrigade Brasschaat, was vier jaar korpschef in de zone Kastze (Kampenhout, Steenokkerzeel, Zemst) en maakte ook deel uit van het vast comité van toezicht op de politiediensten, het zogenaamde Comité P. Sinds 2019 geeft hij leiding aan de 72 politiemensen en 25 burgers van politiezone Schoten. Hoewel hij al langer lid is van een vakbond, is deelnemen aan een betoging voor Jack Vissers een primeur. “Een spontane beslissing”, aldus de ervaren politieman. “Ik ben en blijf een believer in de dialoog. Maar dit keer wil ik ook met mijn aanwezigheid mijn medewerkers en alle andere medewerkers van de geïntegreerde politie steunen in hun gerechtvaardigde verwachtingen tegenover de overheid. De lokale politie van Schoten is in Brussel vertegenwoordigd door twaalf mensen. We zijn hier uiteraard allemaal in onze vrije tijd. Aan de dienstverlening in onze zone Schoten wordt vandaag niet geraakt.”
Solidariteit
Vissers motiveert zijn aanwezigheid door wat hij een “belangrijk momentum” noemt. “Zelfs een scharniermoment voor de toekomst van de politie. De recente dramatische gebeurtenissen en negatieve beleidsbeslissingen van de federale regering raken onze hele politiefamilie. De solidariteit en verbondenheid tussen lokale en federale politie is groot.”
Vissers liep in Brussel onder meer Rob Verbist, collega-korpschef van de politizone ZARA (Zandhoven-Ranst) tegen het lijf. “Het is belangrijk voor de medewerkers dat ze steun krijgen van de eigen korpschef. Daarom wilde ik hier vandaag aanwezig zijn”, zegt Verbist. “Ook de oproep voor de hervizieren waardering van het politiestatuut vind ik heel belangrijk.” Volgens Jack Vissers komen vandaag een aantal breuklijnen samen. “Ondanks de niet-aflatende verklaringen van politici dat geweld tegen politie niet kan en ‘streng aangepakt’ zal worden, is het nog altijd niet zover, wat minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) ook mag beweren. Het dramatisch overlijden van onze collega vorige week was schrijnend. Het geweld tegen politie gebeurt vaker. Niet altijd zo dramatisch, maar vaak wel met arbeidsongeschiktheid tot gevolg. De noodzakelijke aankoop van gezichtsom medewerkers tijdens de coronapandemie te beschermen tegen spugende burgers is daarvan maar één voorbeeld.”
Jack Vissers ziet nog een ander zorgbarende trend. “Geweld tegen politie is niet langer een probleem binnen de grootstedelijke context. De effecten deinen uit naar de rand, zo merken we ook in Schoten.”
Vissers steunt het niet-aanvaarden van het sectoraal akkoord dat na moeizame onderhandelingen werd afgesloten, maar door de federale regering finaal niet werd goedgekeurd. “Dit is geen blijk van vertrouwen en waardering voor het geleverde werk. De overheid gaat voorbij aan eerdere beloften en aan de specifieke context van het werk van politieman en -vrouw die in een frontlijnorganisatie als eerste en vaak enige moet tussenkomen” aldus Vissers.
“Het toepassen van het sectoraal akkoord zou betekenen dat eindelijk, na 22 jaar, een niet eens zo spectaculaire aanpassing van het loon kan volgen. Ondanks de inspanningen van Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) kreeg dit akkoord geen positief vervolg tijdens het begrotingsconclaaf. Breuklijnen tussen onze beide voogdijministers werden voor iedereen duidelijk en dat roept vraagtekens op.”
Jack Vissers
Korpschef Schoten “Geweld tegen politie is niet langer een probleem binnen de grootstedelijke context. Dat merken we ook in Schoten.”
Geen blijk van vertrouwen
Jack Vissers maakt zich ook zorgen over de ontoereikende instroom van nieuwe politiemensen. “Als politieambtenaren zich nu al zo geraakt voelen door de wijze waarop zij worden bejegend, zal dit ongetwijfeld de keuze beïnvloeden van potentiële kandidaten”, stelt de korpschef. “Een afbrokkelend statuut dat mensen een degelijke verloning en aangename werkomstandigheden kon bieden, is een hinderpaal geworden bij aanwervingen. De eisen van de vakbonden zijn niet wereldvreemd, maar getuigen van realiteitszin om in budgettair moeilijke tijden gepaste eisen te stellen. Persoonlijk voeg ik daar de verzuchting aan toe dat álle hulpverleners en zorgverleners op die gepaste waardering mogen rekening en dat het ‘klappen in de handen’ zich vertaalt in tastbare resultaten.”