Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Leekens probeerde het zelfs met een tripje naar Disneyland
Overmorgen móét er dus gewonnen worden tegen de Kroaten: maar hoe pak je zo’n alles-ofnietsmatch aan?
Hoe krijg je de Rode Duivels klaar voor een wedstrijd die móét gewonnen worden? Wij staken ons licht op bij zij die het op vorige WK’s (1986, 1998 en 2002) al meemaakten. Van wisselen over babbelen tot gewoon beter spelen: dit zijn hun tips.
MEXICO 1986 Hoe was het toen?
De Rode Duivels verliezen op het WK in 1986 hun openingswedstrijd tegen gastland Mexico (2-1), waardoor de tweede wedstrijd tegen Irak meteen een belangrijke wordt. België wint die ook effectief (2-1), maar haalt een bedroevend niveau – tegen tien Irakezen slikt het nog een aansluitingstreffer. Jean-Marie Pfaff moet de Belgen zelfs een paar keer rechthouden: het toont aan hoe matig het was. Na twee duels zijn de Rode Duivels pas derde.
Jan Ceulemans was de aanvoerder in 1986. “We wilden absoluut naar de tweede ronde. Wij voelden dus vooral druk vanbinnenuit, minder van buitenaf. Het duurde drie dagen voor we een krant in handen kregen. Bovendien verwachtte niemand van ons dat we potten zouden breken, terwijl men van deze generatie grootste prestaties eist.”
Hoe liep het af?
In de laatste match moet België hopen op puntenverlies van Mexico of op winst tegen Paraguay. Mexico gaat niet in de fout tegen Irak, wat betekent dat alleen een zege volstaat om bij de top twee in de poule te geraken. De Rode Duivels komen twee keer op voorsprong. De eerste goal maakt Frank Vercauteren met een bal die in de kruising verdwijnt, het is onduidelijk of het om een schot of een voorzet gaat. Danny Veyt zorgt voor de 2-1, maar ook die bonus weet Paraguay weg te werken. Het wordt finaal 2-2. België eindigt als derde, wat in principe de uitschakeling betekent, maar ook de vier beste derdes kwalificeren zich. En zo mogen de Rode Duivels alsnog in Mexico blijven. “Vanaf dat moment hadden we niks meer te verliezen, we hadden onze doelstelling bereikt”, aldus Ceulemans. “In de 1/8ste finale moesten we tegen dé grote favoriet voor eindwinst: de Sovjet-Unie. Die walsten over elke tegenstander heen, maar wij konden vrijuit voetballen en wisten te verrassen. Iedereen herinnert zich hoe ons sprookje toen geëindigd is (België werd vierde na verlies in de halve finales tegen het Argentinië van Maradona, red.).”
Welke lessen vallen eruit te trekken?
Tegen Paraguay maakt bondscoach Guy Thys enkele onpopulaire keuzes. Zo passeert hij Franky Van der Elst, waarop die ontevreden is, maar Thys stelt simpelweg de volgens hem elf beste namen op. “Guy dropte ook mannen als Broos, Grün en Veyt in de basiself”, vertelt Ceulemans. “Dat zorgde voor een nieuwe dynamiek: die jongens wilden zich bewijzen.”
Volgens Ceulemans moet ook Roberto Martinez dat tegen Kroatië doen. “Het is misschien een ideetje, ja. Ik zou sowieso riskeren om Romelu Lukaku te zetten. In zijn korte invalbeurt tegen Marokko kon hij niet veel verwezenlijken, maar de omstandigheden waren moeilijk. Ook al is Romelu nog niet 100%, tegenstanders hebben schrik van hem en hij weegt op een verdediging. Ook Leandro Trossard zou ik zeker zetten. Hij is dribbelvaardig. Het swingt bij hem. En laat het ons nu net ontbreken aan spelers die een actie kunnen maken. Voorts is het nu aan de grote spelers om op te staan, zoals dat destijds in Mexico ook gebeurde. Ik kijk dan in eerste instantie naar Kevin De Bruyne. Hij moet nu de kar trekken. Het verwonderde mij dat hij tegen Canada en Marokko niet zijn gebruikelijke niveau haalde.”
FRANKRIJK 1998 Hoe was het toen?
Op het WK 1998 zitten de Rode Duivels in een groep met Nederland, Mexico en Zuid-Korea. Voor het toernooi zijn er al spanningen. Bondscoach Georges Leekens had Enzo Scifo in februari eens niet opgeroepen, waarna Scifo dreigde te stoppen als international. Het komt wel tot een verzoening voor het wereldkampioenschap, maar omdat Scifo in balans ligt met Franky Van der Elst wordt dat – intern en extern – toch een thema. Toenmalig bondscoach Georges Leekens: “Ik had Enzo er weer bijgehaald met de hulp van Michel Verschueren, maar ik had beter vooraf gecommuniceerd dat hij geen twee matchen op drie dagen kon spelen.”
Tegen een sterker Nederland behaalt België na een tactisch goeie match een puik 0-0-gelijkspel. Het is de match waarin Lorenzo Staelens Patrick Kluivert “verkrachter” noemt. Tegen Mexico, op speeldag twee, begint België ook goed. Dankzij goals van Marc Wilmots klimt het naar een 2-0-voorsprong. Helaas pakt Gert Verheyen dan rood, waarna het nog 2-2 wordt. Daardoor moeten de Rode Duivels in de laatste match winnen van Zuid-Korea om door te stoten. “Tegen Mexico waren we bevangen door de warmte”, zegt Leekens nu. “We hadden die 2-0 moeten vasthouden, maar het was snikheet. Zeker met elf tegen tien. Tja, wat gebeurde er? Verheyen toonde goeie wil en kwam als aanvaller meeverdedigen en toen liep het mis. De match tegen Zuid-Korea was daarna met het mes op de keel. Zoals nu tegen Kroatië. Al waren wij wel nog afhankelijk van Mexico. Als de Mexicanen minstens een punt pakten tegen Nederland konden we er nog uitgaan door het doelpuntensaldo.”
Hoe liep het af?
Het duel tussen België en Zuid-Korea wordt er een met een zwart randje. Luc Nilis schiet ons land snel op voorsprong met zijn allereerste WKgoal. Helaas komen we onder druk en doet Leekens de felst besproken wissel ooit in het Belgische voetbal: Scifo eraf, Van der Elst erin. Enzo Scifo verklaart later in zijn biografie dat hij Leekens op zijn gezicht wilde slaan. Niet veel later scoort Yoo Sangchul de fatale 1-1, België moet naar huis. Het land eist het ontslag van Leekens en bij hun aankomst in Brussel wordt de nationale ploeg uitgejouwd. Zouden Martinez en co. dat ook kunnen meemaken als het mislukt tegen Kroatië?
“Ik blijf erbij: die wissel Scifo - Van der Elst was logisch en noodzakelijk”, klinkt het bij Leekens. “Van der Elst had het goed gedaan tegen Mexico en tegen Zuid-Korea verloren we de greep op het middenveld. Als er nu een uitschakeling volgt, zal de kritiek toch minder hard zijn. De huidige
“In 1986 dropte Guy Thys jongens die zich wilden bewijzen in de basis. Dat zorgde voor een nieuwe dynamiek. Het is misschien een ideetje voor donderdag?”
Jan Ceulemans Aanvoerder op WK 1986
“In 1998 speelden ook wij, zoals de Belgen nu tegen Kroatië, met het mes op de keel. Het belangrijkste is nu dat iedereen zijn frustraties op tafel gooit.”
Georges Leekens Bondscoach op WK 1998