Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Met een insulinespuit stond ze plots naast bed liefdesrivale
Obsessief verliefde dokter krijgt 10 jaar cel na tweevoudige aanval op vrouw van muziekleraar
Tien jaar lang moet de Limburgse dokter Ruth Alen (46) de cel in. Omdat ze tot twee keer toe binnendrong in het huis van haar liefdesrivale, en haar met een insulinespuit naar het leven stond. “Ze gedroeg zich als een verliefde puber die geen respons kreeg”, zegt haar advocaat.
Op een woensdagochtend schoot Snejana A. (49) plots wakker in haar slaapkamer, in de Pastorijstraat in het Limburgse Rekem. Haar man en haar dochter waren al vroeg vertrokken, en omdat ze alleen was, sliep ze op 29 mei 2019 uit. “Ik werd wakker omdat ik een doek op mijn neus en mond voelde”, vertelde de vrouw in maart in de Tongerse rechtszaal. “De doek voelde koud aan en stonk naar een chemisch product. Toen ik mijn ogen opende, zag ik een in het donker geklede persoon boven mijn bed staan.”
In een reflex kon Snejana haar hoofd nog omdraaien. En wat volgde, was een gevecht voor haar leven. Want de vrouw zag dat haar aanvaller een spuit vast had, waarmee ze een paar keer uithaalde naar de schouder van de vrouw. “Ik besefte: Ze mag mij niet raken. Ik greep haar bij de schouders. Wat zoek je hier, riep ik. In de worsteling kon ik los komen. Ik ben in mijn pyjama langs de trap naar beneden gestormd en door de voordeur naar buiten gelopen.”
Daar passeerde net de postbode, die zich over Snejana ontfermde. De indringer ging te voet op de loop.
Latex handschoenen
De aanvalster, gekleed in een zwarte hoodie en met latex handschoenen aan, had de hele tijd geen woord uitgebracht. Maar toch dacht Snejana dat ze de agressor herkend had: dokter Ruth Alen uit Pelt, een artsspecialiste en een vooraanstaande radiologe bij het Ziekenhuis Oost-Limburg in Genk.
Snejana en haar echtgenoot Willy O. (64), een muziekleraar aan de academie van Lommel, hadden al enige tijd last van de vrouw. Willy O. gaf tromboneles aan de 8-jarige dochter van de arts. Als dank had de dokter de muziekleraar eerst eens een geschenkje gegeven. Maar dat mondde snel uit in opdringerig gedrag.
“Ze wilde altijd afspreken. Iets gaan drinken. Naar een concert”, vertelde de muziekleraar. En dat werd al snel stalking. De
De speurders hadden sporen van insuline in de spuit gevonden, een medicijn voor diabetici dat ook gebruikt wordt bij gifmoorden.
man kreeg in enkele maanden tijd 776 sms’en. “Toen ik daar niet meer op antwoordde, stormde ze tijdens een oudercontact boos mijn lokaal binnen. Ook buiten de muziekschool dook ze overal op. Ze ging voor mijn auto staan, waardoor ik niet kon wegrijden zonder uit te stappen en met haar te praten. Mijn buren klaagden, omdat ze haar auto vier dagen op een rij in onze straat parkeerde om een glimp van mij te kunnen opvangen. Ik kon het haar maar niet duidelijk maken: ik wilde géén relatie. Ik had geen gevoelens voor haar, alleen medelijden.”
Camerabeelden
Snejana herinnerde zich bovendien dat ze drie weken eerder óók al wakker was geworden, doordat iemand ongevraagd het huis was binnengedrongen.
Ze had de inbreker toen verjaagd, door luidop de naam van haar man te roepen.
Toen de speurders aanklopten bij dokter Alen – gehuwd, moeder van drie kinderen en een IQ van 130 – ontkende de vrouw in alle toonaarden. Ze was verontwaardigd: ze was die ochtenden telkens in het ziekenhuis geweest. Dat kon ze bewijzen doordat ze ’s ochtends met een badge het ziekenhuis was binnengewandeld, en ze ingelogd had op haar computer. Haar elektrische auto was de hele ochtend aan de laadpaal vastgekoppeld geweest.
Maar de speurders doorprikten dat alibi. Ze zagen op camerabeelden dat de vrouw om 08.10 uur het ziekenhuis weer had verlaten, en op een bus naar Rekem was gestapt. Camera’s op de bus filmden hoe ze zich tijdens de rit had omgekleed.
Bij het vierde verhoor kon Ruth
Alen niet anders dan bekennen dat zij de belaagster was. Ze had op voorhand de huissleutel van Willy O. gestolen in de muziekschool.
Tunnelvisie
“Ik heb zoveel spijt over wat er gebeurd is”, snikte Ruth Alen in de rechtszaal. “Ik ben vier jaar geleden in een tunnelvisie geraakt. Ik vind het heel erg dat ik de familie zo’n leed heb berokkend.” Tezelfdertijd ontkende ze dat het de bedoeling was om Snejana A. om het leven te brengen. De speurders hadden sporen van insuline in de spuit gevonden, een medicijn voor diabetici dat ook gebruikt wordt bij gifmoorden.
“Ik had gevoelens gekregen voor Willy. We deelden een passie voor opera. Dat Willy me niet meer wilde zien, kon ik niet aanvaarden. Maar die woensdag wilde ik alleen maar met de vrouw praten. Ik wilde haar alleen maar uitleggen dat ik geen slechte bedoelingen had. Dat we vrienden zouden zijn”, aldus Alen.
Dat ze een doek met ether en een spuit had, was volgens de arts alleen maar om indruk te maken. “Ik wilde respect afdwingen, zodat ze naar me zou luisteren. Ik wilde de bovenhand hebben.”
Geen moordpoging
Volgens Alen wilde ze geen insuline gebruiken: “Ik heb in het ziekenhuis een flesje fysiologisch water genomen – een onschuldig middel. Als er sporen van insuline gevonden zijn, moet er iets zijn misgelopen.”
Haar advocaten Sven Mary en Natascha Bielen hadden het over een “ondeugdelijke poging”: volgens hen had de poging nooit kunnen lukken, en kon er dus juridisch geen sprake zijn van een
Svenjana A.
“Ik werd wakker omdat ik een doek op mijn neus en mond voelde. Die stonk naar een chemisch product.” moordpoging.
De Tongerse rechtbank geloofde het verhaal van Ruth Alen niet: “Haar uitleg is absurd en ongeloofwaardig. Ze wilde bewust niet getraceerd worden, geen sporen achterlaten en niet herkend worden. Als ze louter wilde praten, zou ze zo niet gehandeld hebben. Ze had boven enige redelijke twijfel de intentie om het slachtoffer te doden met een overdosis insuline.”
De rechtbank veroordeelde haar nu tot tien jaar cel, en ze werd tien jaar uit haar rechten ontzet. “Ze was obsessief verliefd. Ze handelde met een laffe, en gevaarlijke ingesteldheid.”
Ruth Alen kreeg op het proces de steun van haar echtgenoot en drie kinderen. Bij Ziekenhuis Oost-Limburg is ze aan de deur gezet. Alen volgt een opleiding om bedrijfsarts te worden. De openbaar aanklager eiste na de veroordeling haar onmiddellijke aanhouding, maar haar advocate Natascha Bielen verzette zich daar tegen: “Geef haar de kans om dit samen met haar familie te verwerken”.
De arts zal allicht beroep aantekenen tegen de veroordeling.