Vakbonden laten spierballen rollen

Ze hadden het beloofd toen het rapport van de Commissie van Wijzen in december vorig jaar werd voorgesteld en ze houden woord: de vakbonden organiseren in mei verschillende betogingen tegen de inhoud van het rapport. Eigenlijk waren ze al tegen het plan voor ze het gelezen hadden. Minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) riep de commissie vorig jaar in het leven omdat er volgens hem nood was aan een nieuwe visie op het onderwijs van de toekomst. De groep van onderwijsdeskundigen en mensen uit het bedrijfsleven mochten van de minister met een wit blad beginnen. Dat hebben ze gedaan. Wit is veel gezegd, maar iedereen was bij de voorstelling van het rapport verrast door de vernieuwende ideeën. Die dreigen evenwel ten onder te gaan in de machtsstrijd die constant gevoerd wordt in ons onderwijsbestel.

De bonden voeren nu actie omdat ze vrezen dat dit rapport gebruikt zal worden als leidraad voor het onderwijsbeleid van de volgende Vlaamse regering. Dus laten ze al even de spierballen rollen. Dat doen ook de onderwijsverstrekkers. Katholiek Onderwijs Vlaanderen heeft de volgende regering al opgeroepen om dit rapport wél als leidraad te gebruiken. De toekomstige minister zit nu al tussen twee vuren.

Daar zit een Vlaamse minister van Onderwijs eigenlijk altijd. De koepels kunnen zich te allen tijde beroepen op de vrijheid van onderwijs om hun eigen beleid door te drukken. Menig plan van een onderwijsminister is stukgelopen op de macht van de koepels.

Ben Weyts heeft tijdens zijn ambtstermijn een aantal vastgeroeste dossiers losgewrikt: zoals de anciënniteit voor zijinstromers en een beperking van de vaste benoemingen. Maar in de discussie over de eindtermen heeft hij bakzeil gehaald tegen de katholieke koepel. Om toch maar zo veel mogelijk zijn stempel te drukken op het beleid, zocht Weyts zijn heil in een overvloed aan maatregelen en hervormingen. “Een duracellkonijn”, noemde een vakbondsafgevaardigde hem. “Het is crisis, dus ik moet beleid voeren”, zei Weyts. Ook met de inspectie, eigenlijk een zelfstandig orgaan binnen de onderwijswereld, houdt hij zich graag bezig. In een interview in deze krant klaagt het afscheidnemend hoofd van de inspectie over al te veel inmenging van de minister.

Zo liggen de kaarten dus voor de volgende minister van Onderwijs: hij of zij moet aan de slag met een rapport dat zijn/ haar voorganger besteld heeft, de koepels en vakbonden staan zoals altijd lijnrecht tegenover elkaar en de ontevreden inspectie vraagt meer autonomie. Als er in de volgende legislatuur al iets verandert, zal het niet snel zijn. Zoveel is duidelijk. Nochtans is de nood hoog.