Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het zou dom zijn om geen advies te vragen”
“Vroeger was hij gewoon onze pa. Bij zijn carrière stonden we amper stil.” Maurits (19) en Axandre Van Petegem (22) fietsen allebei bij een developmentteam – de ene bij Bingoal, de andere bij Lidl-Trek. Vandaag zeggen ze over hun pa: “Wij weten hoe moeilijk het is zelfs maar een kleine koers te winnen. En hij wint de Ronde twee keer!”
Maurits heeft er een Evenepoelparcours op zitten. “Ik heb eerst lang gevoetbald”, zegt hij. “Linksvoor bij KV Kortrijk. Nationale jeugd. Best een hoog niveau. Maar op den duur trainde ik steeds minder graag. En omdat ik Axandre
intussen zag koersen, kreeg ook ik de smaak te pakken. Het zit bij ons in de genen, vrees ik.” Sindsdien heeft Peter Van Petegem, winnaar van de Ronde van Vlaanderen in 1999 en 2003, twee zonen die in zijn voetsporen treden. Na succesvolle passages bij de nieuwelingen en de junioren staan ze vandaag allebei op de drempel van een profcarrière. Axandre fietste drie jaar voor het opleidingsteam van Jumbo-Visma, maar zit nu bij het Devoteam van Lidl-Trek. “Mijn contract liep er af en na een zware blessure was ik toe aan iets nieuws.” Maurits rijdt zijn eerste jaar bij het Bingoal WB Development team. Naar school gaan ze niet meer. “Wij leven volop voor onze sport. Trainen, koersen, rusten: de enige manier om die laatste stap te zetten”, legt Axandre uit.
Niet dat hun vader hen ooit heeft gepusht. “Nee”, beklemtoont Axandre. “We hebben altijd onze eigen beslissing mogen maken.” Hun profiel is anders wel dat van hun vader. Allebei houden ze van taaie wedstrijden, genre Vlaamse heuvels, en traag zijn ze evenmin. Vrezen ze de voortdurende vergelijking niet? “Ik heb er weinig problemen mee”, zegt Maurits. “Zeker nu niet meer. Bij de nieuwelingen hoorde ik het soms wel, als je dan een goede wedstrijd reed: ‘Wat wil je? Hij is de zoon van…’ Terwijl ik zelf als kind weinig stilstond bij de carrière van onze pa.” Axandre vult aan: “We doen er ook ons voordeel mee. Ik vraag hem wel eens advies op het vlak van koersinzicht. Als je ziet wat hij gewonnen heeft, zou het dom zijn dat niet te doen. Sowieso is mijn respect voor hem de jongste jaren alleen maar gegroeid. Ik heb intussen een paar prof koersen gereden. Het is al moeilijk een koers te winnen, het is nog moeilijker een prof koers te winnen, laat staan al die klassiekers die hij op zijn naam heeft staan.” Maar of die klassieke winnaar zijn zonen vandaag nog kan volgen? Maurits grijnst: “Zo om de twee maanden probeert hij het nog eens.” Axandre, lachend: “Maar gaat het omhoog, ligt hij er snel af.”