Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Beerschot verdient absoluut om volgend seizoen in eerste te spelen”
Op 13 oktober gingen OH Leuven en Marc Brys uit elkaar. De 61-jarige coach zit sindsdien zonder job. De Antwerpenaar verhuisde met zijn gezin naar Kreta. “Wij keren nooit meer terug naar België.”
Het zonnetje straalt en het kwik zakt nog maar zelden onder de 20 graden. Marc Brys heeft het prima naar zijn zin op Kreta. Na zijn ontslag bij OH Leuven in oktober van vorig jaar besloot hij om samen met zijn Griekse vrouw Kalliopi en hun 6-jarig zoontje Maximos het vertrouwde België achter zich te laten. “Dit was thuiskomen voor mijn vrouw”, vertelt Brys als we hem aan de lijn krijgen. “Ze is hier groot geworden en haar familie is altijd op het eiland blijven wonen. Voor onze zoon en mezelf is de integratie heel vlot verlopen, eigenlijk hoefden we ons niet echt aan te passen. Maximos spreekt vloeiend Grieks en Engels en gaat in de buurt van Iraklion naar een privéschool. Voorlopig wonen we in het appartement van mijn vrouw. Intussen speuren we ook naar bouwgrond in de buurt. In principe wordt Kreta onze thuis voor de rest van ons leven. Wij keren nooit meer terug naar België.”
Hoe zien jouw dagen er ginder uit? Krantje lezen en wat zonnebaden?
Marc Brys:
“Af en toe moet dat kunnen, hè. Maar ik heb me hier nog geen seconde verveeld. Integendeel zelfs. Ik breng ’s ochtends de kleine naar school, ik sport regelmatig en zit vaak in de gym. Daarnaast zijn we ook bezig met de renovatie van ons vakantiehuis. Dat huis ligt op 60 kilometer van
Iraklion. Mijn dagen zijn goed gevuld, maak je geen zorgen.”
En het voetbal? Houdt dat je nog bezig?
“Uiteraard. Dat zal me nooit loslaten.”
Klopt het dat je al gevraagd werd om trainer van OFI Kreta te worden?
“Ja, dat klopt. Ik heb hun aanbod naast me neergelegd. Als inwoner van Iraklion lijkt het mij namelijk niet ideaal om trainer te zijn van de lokale eersteklasser. De druk op trainers is hier gigantisch groot. Je kan dat niet vergelijken met België.”
Je wordt straks 62. Denk je nog niet stilaan aan je pensioen?
“Nee, ik blijf openstaan voor nieuwe uitdagingen. Naast OFI Kreta was ik onlangs ook bijna rond met de nationale ploeg van Ghana. Bondscoach worden spreekt me eigenlijk wel aan. Maar zowel financieel als sportief moet het plaatje kloppen. Anders doe ik het niet.”
Heb je de ontknoping van de reguliere competitie gevolgd? Sprong je bijvoorbeeld recht uit je zetel bij die late goal van jouw ex-club OHL tegen KV Mechelen?
“Ik was de wedstrijd niet live aan het volgen, maar ongewild krijg je toch veel berichten van de mensen met wie je zoveel jaren hebt samengewerkt. Ik was ook oprecht blij voor iedereen die betrokken is bij de club. Niet in het minst voor Nachon (Nsingi, de doelpuntenmaker, red.). Die ene specifieke actie, waarbij hij naar binnen snijdt en de verste hoek uitkiest, heeft hij op training honderden keren gedaan. Het is fantastisch voor die jongen dat het uitgerekend in de allerlaatste minuut van die cruciale wedstrijd ook lukte.”
Jij pakte in het begin van het seizoen 9 op 30, nadien sprokkelde OHL nog 20 op 60. Vergelijkbare cijfers. Doet het ontslag nog pijn?
“Nee, ik heb dat snel kunnen plaatsen. Ik koester ook geen wrok tegenover de club. Absoluut niet zelfs. Ik heb daar 3,5 jaar graag gewerkt. Ik wist op voorhand dat het een ongelofelijk moeilijk seizoen ging worden voor OHL. Volgens mij is de club door een samenloop van omstandigheden in die situatie terechtgekomen, maar als trainer weet je gewoon dat je de eerste bent die zal vliegen. Dat moet je kunnen aanvaarden. Nogmaals: ik ben héél blij dat OHL die playdowns heeft kunnen ontlopen. De club verdient het om in eerste klasse te blijven.”
KV Mechelen miste door de nederlaag in Leuven op de valreep Playoff 1. Dat heb jij Achter De Kazerne ook ooit meegemaakt.
“Iedereen die een beetje heeft gevoetbald weet hoe hard dat aankomt. Vooral omdat je nu als club nog veroordeeld wordt tot het spelen van tien eindeseizoenswedstrijden. Probeer je spelers daar nog maar eens voor op te laden nadat je zo’n ongelofelijke dreun hebt gekregen. Dat is echt niet evident. Ach, Play-off 2 is gewoon een aanf luiting voor het voetbal. Met Beerschot hebben we een aantal jaar geleden ook nog tien wedstrijden moeten spelen nadat we de promotiefinale tegen Cercle Brugge hadden verloren. Na een discutabele beslissing van de scheidsrechter (Alexandre Boucaut, red.) bovendien. In de play-offs die daarop volgden, geraakten mijn spelers gewoon niet meer vooruit. Mentaal was er iets geknakt.”
“Ik was bijna rond met de nationale ploeg van Ghana. Bondscoach worden spreekt me eigenlijk wel aan. Maar zowel financieel als sportief moet het plaatje kloppen. Anders doe ik het niet” Marc Brys
Coach
In Mechelen heeft de trainerswis
sel, ondanks de nederlaag in Leuven, wel goed uitgepakt. Was je verrast door de sterke prestaties onder Besnik Hasi?
“Hij heeft er in heel korte tijd een soort eenheid in gekregen die ik nog maar zelden heb gezien. Plots zijn die jongens weer in hun kwaliteiten gaan geloven. Zo zie je maar dat voetbal toch ook grotendeels in het koppeke gespeeld wordt. Chapeau voor Besnik en zijn technische staf.”
Tot slot: vanavond krijgt Beerschot het bezoek van Jong Genk. Hoe kijk je naar de prestaties van jouw andere ex-club?
“Zoals iedereen, zeker? Met grote ogen. Ze hebben dit seizoen met heel beperkte middelen al fenomenale dingen laten zien. Níémand had ze vier speeldagen voor het einde van de competitie bovenaan verwacht. Maar toch staan ze daar. Dat is gewoon enorm knap. Zowel op als naast het veld werd er de voorbije maanden uitstekend gewerkt. De club heeft een kern samengesteld met jongens die hongerig zijn. Spelers met een krasje, die aan de rest van de wereld willen laten zien dat ze niet afgeschreven mogen worden. Ook Dirk Kuyt paste als trainer in dat profiel. En die combinatie werkt wonderwel.”
Zeg jij het eens, Marc. Wordt Beerschot straks kampioen?
“(lacht) Ik ben niet objectief als ik over Beerschot praat. Iedereen weet dat dat mijn club is. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart dat ze het kunnen afmaken. Het zou voor voetbalminnend België toch veel fijner zijn als Beerschot opnieuw in eerste klasse speelt, niet? Zowel uit als thuis zorgen hun supporters altijd voor veel ambiance. Er zijn clubs in 1A die het met veel minder moeten stellen. Beerschot verdient het absoluut om weer in eerste klasse te spelen.”