Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Ongelijke strijd
Israël spendeert 24,4 miljard dollar aan defensie, Iran 9,95 miljard. Het verschil in kostprijs zit niet in kwantiteit, maar in kwaliteit. Vooral waar het echt telt, is de suprematie van Israël overweldigend.
Het sterkste punt van het Iraanse leger? Het aantal manschappen, de geavanceerde uitrusting, de doorgedreven training en de gevechtservaring. Het land heeft niet alleen twee oorlogen met Irak achter de rug, maar de Quds – de elite-eenheid van de Revolutionaire Garde – vecht overal mee waar Teheran vindt dat het in het belang van het land is. Zoals in Bosnië, Afghanistan en Irak tegen IS, of in Syrië. Het Iraanse leger telt 578.000 actieve militairen en 200.000 reservisten. Israël heeft “maar” 169.500 militairen in dienst, maar houdt 465.000 reservisten achter de hand. De Iraanse grondtroepen hebben de beschikking over 4.071 tanks en 8.500 pantserwagens. Ook daar heeft het land van de ayatollahs de overmacht, tegenover 2.200 tanks en 7.000 pantserwagens in Israël. Toch als je alleen naar de getallen kijkt. Want in de realiteit is Teheran niet opgewassen tegen de technologische overmacht van Tel Aviv. Het overgrote deel van het materiaal dateert van begin jaren negentig, toen het land ging shoppen na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
Kwetsbare tanks
Die tanks zijn intussen wel gemoderniseerd, maar het pantser is volgens analisten bijzonder kwetsbaar. De onlangs in eigen land geproduceerde Farrar-tanks zijn dan weer gebaseerd op Sovjetmodellen, maar moeten het stellen met rudimentaire bewapening. Israël daarentegen heeft met de Merkava-tanks kwaliteit in huis die de vergelijking met de Leopard 2 of M1 Abrams kan doorstaan.
Mocht het tot een rechtstreekse confrontatie komen, dan zal dat niet op de grond gebeuren. Tel Aviv en Teheran liggen immers bijna 2.000 kilometer van elkaar en worden gescheiden door Irak en Jordanië. Als er wordt gevochten, dan zal het in de lucht zijn. Iran heeft met de aanval van afgelopen weekend – opnieuw – getoond dat het over een arsenaal aan drones beschikt, ‘duizenden’ is de meest gehoorde schatting. De meest recente is de ‘Gaza’, die een antwoord moet bieden op de Amerikaanse Reaper.
Onbetrouwbare raketten
Iran beschikt ook over dertien verschillende soorten kruisraketten. De meest recente is de Paveh. Daarnaast zijn er nog zo’n 3.000 ballistische raketten van verschillende formaten. De Fatah is zelfs een supersonische raket. Maar de raid van het voorbije weekend maakte duidelijk dat die niet echt betrouwbaar zijn. Ongeveer de helft had problemen bij de lancering of stortte onderweg neer.
Iran heeft op papier meer dan voldoende gevechtsvliegtuigen. Maar twee derde ervan dateert van voor de Iraanse Revolutie in 1979
En dus wordt Iran letterlijk overvleugeld. Israël heeft namelijk ook eigen ballistische raketten ontwikkeld en beschikt over de Jericho II & III en de LORA. Details geeft Israël niet over het arsenaal. Israel vertrouwt op de kruisraketten Delilah en Popeye en Gabriel en Harpoon tegen schepen. De luchtmacht zou ondertussen ook beschikken over 200 tot 700 drones, van dertien verschillende types. Opvallend is dat nogal wat van de Iraanse drones heel erg lijken op de Israëlische. De Shahed-129 bijvoorbeeld lijkt wel een kopie van de Hermes 450.
De echte achilleshiel
De achilleshiel van Iran is de luchtmacht. Iran heeft op papier meer dan voldoende gevechtsvliegtuigen, 334 stuks. Maar twee derde ervan dateert van voor de Iraanse Revolutie in 1979. Ongeveer de helft ervan zou niet meer luchtwaardig zijn. Israël heeft er met 339 niet alleen iets meer, ze zijn ook buiten categorie. Het merendeel zijn gemoderniseerde F-16’s, maar het neusje van de zalm zijn dertig F-35-stealthvliegtuigen. Bij hun test in 2018 vlogen er drie tot Teheran zonder dat Iran het doorhad. Het Israëlische leger beschikt ook nog over 142 helikopters, waaronder de Blackhawk en Apache Longbow. Iran heeft er 300, waaronder stokoude Amerikaanse modellen zoals de Supercobra en de Chinook en de iets recentere MilMi-17 uit de Sovjetstal.
Als je dan kijkt naar de zeemacht van beide landen, dan is er telkens maar een heel beperkte vloot. De marine van Iran heeft 101 – veelal kleine – schepen en 19 kleine onderzeeërs voornamelijk uit Noord-Korea. Israël moet het stellen met 67 boten, 5 Dolphin-onderzeeërs en een gloednieuwe Duitse Drakon.
En dan is er tot slot nog één belangrijk verschil waardoor de balans helemaal overhelt. Naar schatting heeft Israël tussen de 70 en 400 kernkoppen die passen op de Jericho III en de Popeye. Iran heeft er nog geen enkele.