Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik sprinten als Doku? Dan voel ik pijn tot in de toppen van mijn tenen”
“Vroeger dronk ik al eens te veel Fanta of at ik soms een kebab. Dat is allemaal voorbij. Ik heb thuis zelfs een machine om beter te recupereren” Francis Amuzu
Anderlecht
Het geheime wapen van Anderlecht. Francis Amuzu (24) begon het seizoen als een wervelwind met prachtige goals, maar viel toen uit.
Nu is de spurtbom klaar om Thorgan Hazard te vervangen. Daarvoor waren het moeilijke maanden, die ‘Ciske’ vooral doorspartelde dankzij Nora en hun dochter Amara.
Het was symbolisch. Francis Amuzu scoorde zondag de winning goal tegen Union en katapulteerde Anderlecht zo voor het eerst in 2.067 dagen naar de kop van het klassement. Zo’n zes jaar geleden – op 17 augustus 2018 – was Ciske de enige speler die er ook al bij was toen paars-wit voor het laatst aan de leiding stond na een zege tegen Moeskroen. De cirkel raakt dit jaar misschien rond. “De honger om een prijs te winnen is zeer groot”, zegt Amuzu terwijl hij het Lotto Park overschouwt. “Ik zit nu al jaren bij de A-ploeg, maar ken het gevoel niet om een landstitel te winnen. Dat zou een droom zijn, want bij de jeugd van Anderlecht speelden we zowat elk jaar kampioen. We moeten nog een aantal finales spelen.”
Wereldgoals
Aan de flankspeler zal het niet liggen. Hij was al een paar keer spelbepalend en Brian Riemer heeft gelijk als hij beweert dat Amuzu in paars-wit nooit mooiere acties liet bewonderen dan begin dit seizoen. Herinner u hoe hij scoorde met de kop tegen Charleroi, met een krul tegen RC Genk en met een fenomenale lob tegen KV Mechelen. “Wereldgoals, hé”, grijnst Amuzu. “Dat doelpunt tegen Mechelen was wel het mooiste uit mijn carrière. Ik heb de beelden daarna nog zeker tien keer herbekeken. Ik zat toen in de flow en wilde dit jaar meer dan ooit iets betekenen voor de ploeg. Maar toen dook die blessure op. Zonder die kwetsuur had ik veel impact kunnen hebben op het team.”
Het was niet zomaar een pijntje. Het ging om pubalgie, een ontsteking van de spieren rond het schaambeen die veel last veroorzaakt. “Ik ben een zeer explosieve speler en ook daardoor raken die spieren overbelast. Eigenlijk irriteerde het me al vanaf de eerste speeldag, maar dan blijf je toch voetballen. Het werd erger en erger en na mijn laatste invalbeurt op Standard was het echt niet meer te houden van de pijn. De eerste grote blessure in mijn carrière viel op een heel slecht moment.”
Op zulke momenten wordt het voor een voetballer weleens mentaal moeilijk. De ploeg raast voort en de geblesseerde speler moet hulpeloos toekijken. “Ik kwam wel naar het stadion, hoor. En achteraf vierde ik zeges mee in de kleedkamer. Mijn eeuwige glimlach verloor ik nooit, maar het blijft wel een harde strijd. Gelukkig was er ook mijn gezin. Ik ben al even getrouwd met Nora en op 21 november werd ons dochtertje Amara geboren. Dan kom je na de revalidatie thuis en met haar in je armen vergeet je meteen alle zorgen. Of ik ook pamper verander en f lesjes geef ? Euh, ik heb dat een paar keer gedaan, maar het is vooral mijn vrouw die dat doet. (lacht) Amara is wel een hele brave baby. Ze slaapt goed en huilt niet veel.”
Ghanese genen
Mevrouw Amuzu heeft overigens haar eigen schoonheidssalon: het Nora Chadili Institute. Je kunt er terecht om je nagels te laten behandelen, je tanden te laten bleken, je bips zelfs voller te laten maken. Het is een zaak die Francis volop steunt. Al was zijn prioriteit uiteraard een terugkeer in de A-ploeg van Anderlecht.
Dat is nu het geval, en net op tijd. Thorgan Hazard viel zondag tegen Union geblesseerd uit en Amuzu lijkt de eerste keuze om ‘Toto’ te vervangen. Hij is de RSCA-speler met diepgang en Union had alvast schrik van zijn snelheid. “Ik voel dat mijn speed terugkeert”, gaat Amuzu verder. “In het begin na mijn revalidatie was dat wat moeilijk. De topsnelheid – 36,5 kilometer per uur op de langere afstand – blijft nog altijd mijn record. Ik vergelijk nooit met spelers van andere clubs, maar hoop dat ik toch de snelste ben in België. Bij Anderlecht
is Luis Vazquez ook rap eens hij op gang is en Ashimeru is moeilijk bij te houden met de bal aan de voet. Het zal bij mij en Majeed wel een beetje in de Ghanese genen zitten.”
Riemer wilde Amuzu in deze play-offs eigenlijk als joker gebruiken, maar die plannen moet de T1 nu wellicht wijzigen. Geen erg, want in de laatste play-offs die Amuzu betwistte was hij goed voor vier goals in zes matchen. Toen scoorde de dribbelaar onder meer een hattrick tegen Antwerp. “Ik wil nu beter doen. In de play-offs komt er altijd nog extra motivatie naar boven omdat je die eventuele titel in het verschiet hebt. Wat er ook gebeurt, we mogen nooit panikeren. Kalm blijven en proberen te winnen. Ook dit weekend tegen RC Genk. Al zou ik toch heel graag mijn vriend Anouar Ait El Hadj verslaan. We horen elkaar nog heel vaak. Anou kwam onlangs bij ons eten na het einde van de ramadan.”
We kunnen ons vergissen, maar Ciske klinkt zelfzekerder dan ooit. Hij is niet meer de jongen die twijfelt als het wat minder draait en er soms zwakke voorzetten van zijn voet komen. “Ik heb begin dit seizoen getoond
dat je soms zotte dingen doet als je vertrouwen hebt. Die lob tegen KV Mechelen, bijvoorbeeld. Het lukt omdat ik op aanraden van mijn makelaar Niels Dejonck ook wekelijks met een psycholoog praat. Eerst was ik niet zo gewonnen voor dat idee, maar het helpt wel. Ik leerde er om minder na te denken als een actie eens mislukt. Zo verknoeide ik begin dit seizoen een dribbel tegen Charleroi. Vroeger zou mijn match dan naar de vaantjes geweest zijn. Alleen nog balletjes achteruit, geen risico’s meer nemen… Nu scoorde ik nog met het hoofd. Er komen altijd nieuwe kansen.”
“Ik leerde er ook beter in mezelf te investeren. Vroeger dronk ik al eens te veel Fanta of at ik eens een kebab. Dat is allemaal voorbij. Ik heb thuis zelfs een machine om beter te recupereren.”
Anderlecht kan er maar baat bij hebben. De vraag is waar Amuzu’s toekomst ligt. Zijn goeie vriend Jérémy Doku explodeert bij Manchester City en daar droomt Ciske mogelijk ook van. “Ik hoor Jérémy nog dagelijks en we bekijken elkaars matchen. Het moet er ooit eens van komen om live naar Man City te gaan kijken, maar in zijn voetsporen treden? Voor ons allebei was het een werkpunt om rustiger te blijven aan de bal, maar Doku is zo uitzonderlijk. Hoe Jérémy vanuit stilstand naar honderd kilometer per uur kan versnellen: wow. Als ik dat zou doen, voel ik een pijnscheut tot in de toppen van mijn tenen. Zelf ben ik nu niet bezig met een transfer. Ik hou zeker rekening met nog een extra jaar bij Anderlecht.”
Francis Amuzu heeft nog een contract tot 2025 bij RSCA en er zit nog een optie in. Wie weet zal hij dus zo’n tien jaar lang in de paars-witte A-kern vertoeven. De slotvraag luidt trouwens waar Amuzu’s toekomst als international ligt: bij België of bij Ghana? “Wel, Ghana informeerde nog eens voor de Afrika Cup van januari. Ik had misschien wel ja gezegd als ik niet geblesseerd was geweest. Mijn pa speelde nog voor de Ghanese nationale ploeg en zelf keerde ik ook al eens terug naar Accra, waar ik geboren ben. Ik volgde Ghana op het toernooi, maar mijn keuze is dus nog altijd niet definitief. We zien wel wie mij nodig heeft in de toekomst. Ik ben beide landen dankbaar en laat alle deuren open.”