DUTROUX WEIGERT CONFRONTATIE MET VADER EN ZOON LAMBRECKS
Een kwartier voor aanvang stapten Jean Lambrecks en zijn zoon Leendert met hun entourage de zittingszaal van de strafuitvoeringsrechtbank in het Brusselse justitiepaleis binnen. Met gespannen blik, nervositeit had de bovenhand genomen. Leendert had zich mentaal helemaal voorbereid op een eerste confrontatie met de man die zijn oudere zus Eefje in augustus 1995 ontvoerde en later vermoordde.
Persmeute
Een ware persmeute stond vader en zoon Lambrecks en hun partners Els en Sara op te wachten. Binnenen buitenlandse media hadden tientallen journalisten, fotografen en cameraploegen naar Brussel gestuurd. Het zorgde bijna voor dezelfde hectische toestanden als in 2004 tijdens het monsterproces tegen Dutroux en Co in Aarlen. Alleen Jean Lambrecks en zoon Leendert mochten samen met hun advocaten de zittingszaal binnen, zij waren overigens de enige burgerlijke partijen die gisteren in Brussel present waren. Geen Jean-Denis Lejeune, vader van de vermoorde Julie of Laetitia Delhez die uit de gruwelkelder van Dutroux kon worden bevrijd. Vorige week lieten ze weten niet langer “als kamerplant” te willen deelnemen aan de procedures, zij willen eerst als een volwaardige procespartij aanzien worden. Ook geen Paul Marchal of Gino Russo, de vader van de vermoorde Melissa.
Geen opvang
Kort na vieren was de zitting afgelopen. Tot een confrontatie met Dutroux was het niet gekomen. “We hadden ons nochtans niet verzet tegen zo een confrontatie”, zegt Luk Delbrouck, de raadsman van Leendert. “Maar Dutroux liet weten dat hij er het nut niet van inzag. Daarna is hij apart gehoord in een andere zaal, anderhalf uur lang.”
DUTROUX LIET WETEN DAT HIJ HET NUT VAN EEN CONFRONTATIE NIET INZAG Advocaat Luk Delbrouck, raadsman van Leendert
Van dat verhoor is na afloop niets uitgelekt - de advocaat van Dutroux zei dat alle advocaten hadden afgesproken om geen verklaringen af te leggen - maar het is ongetwijfeld gegaan over zijn reclasseringsplan. Het enige wat daarvan wel bekend geraakte, is dat Dutroux géén opvangadres heeft, één van de voorwaarden waaraan hij sowieso moet voldoen om met een elektronische enkelband vrij te kunnen komen. Zowel Dutroux als de persoon of instantie die hem zou opvangen hebben van die overeenkomst afgezien. De man of vrouw die door Dutroux werd opgegeven, zou intussen te kennen hebben gegeven helemaal niet akkoord te zijn om hem onderdak te geven. Om vrij te komen, zou Dutroux ook uitzicht moeten hebben op een baan en dat heeft hij niet. Hij zou als zelfstandige aan de slag willen, zonder eigenlijk echt te weten in wat. Zoniet, vindt hij, heeft hij recht op een OCMW-uitkering.
Voorwaarden
Dutroux werd daarna weggeleid en dan kregen de advocaten het woord. Luk Delbrouck vroeg de strafuitvoeringsrechtbank om bij het Grondwettelijk Hof na te gaan of de rechten van hun cliënten niet waren geschonden. Dutroux heeft inzagerecht in het dossier, de nabestaanden niet, terwijl hen wordt gevraagd om specifieke voorwaarden te formuleren die Dutroux bij een voorwaardelijke invrijheidstelling moeten worden opgelegd. Pierre Deutsch, de advocaat van Dutroux, voerde aan dat dit niet toekwam aan de slachtoffers maar dat het de taak is van het openbaar ministerie om te waken over het algemeen belang. Specifieke voorwaarden die volgens vader en zoon Lambrecks aan Dutroux moeten worden opgelegd zijn een (contact)verbod voor heel Vlaanderen, het tonen van schuldinzicht, een psychiatrische behandeling en het betalen van de burgerlijke partijen.
Tevreden
“Ook al zijn we niets wijzer geworden, toch zijn wij tevreden dat we hier zijn geweest,” aldus Jean Lambrecks na afloop van de zitting. “Wij hadden het gevoel dat er naar ons geluisterd werd. Dat konden we niet zeggen over de zittingen van de strafuitvoeringsrechtbank in Bergen waar het over de voorwaardelijke invrijheidstelling van Michelle Martin ging.”
DUTROUX ZAL NOOIT IN STAAT ZIJN OM ZICH IN DE MAATSCHAPPIJ TE BEWEGEN Advocaat Joris Vercraeye, raadsman van Jean Lambrecks
Ook voor Luk Delbrouck was het een positieve ervaring: “Zelden meegemaakt dat slachtoffers op een dergelijke manier werden benaderd, toelichting kregen en de kans om een discussie aan te gaan.” Op de vraag of Marc Dutroux kans maakte om ooit vrij te komen, had Jeans advocaat, meester Joris Vercraeye, het meest gevatte antwoord: “Dan eet ik niet mijn spreekwoordelijke hoed op maar kook ik mijn toga. Dutroux is niet in staat om zich in de maatschappij te bewegen en hij zal dat ook nooit zijn.”
Uitspraak op 18 februari.