“Belgische dokters geven strijd op, ik niet”
DANIËL WIJNANDS (23) HOOPT OP PROTONENKUUR IN DUITSLAND
In ons land zijn de medische mogelijkheden om Daniël Wijnands van kanker te redden uitgeput. De 23-jarige Genkenaar zet nu al zijn hoop op een behandeling die hij de komende zes weken krijgt in het Duitse Heidelberg.“Als artsen lessen kunnen trekken uit mijn behandeling en daardoor andere mensen gered worden, ben ik al heel blij”, zegt Daniël.
Als optimisme een sport was, dan speelde Daniël Wijnands op het hoogste niveau. Nochtans wordt hij al zijn hele leven geconfronteerd met kanker. Toen hij acht maanden was, kreeg hij voor het eerst te maken met een agressieve vorm van de ziekte. Hij overwon de strijd, maar wel ten koste van een oog. Uit het andere ziet hij voor amper twee procent. Als zestienjarige werd hij opnieuw geconfronteerd met kanker. Deze keer luidde het verdict botkanker. “Ik ben niet gelovig, maar toen heb ik het licht gezien”, zegt Daniël. “Vanuit het licht kwam een stem die vroeg of ik wilde meegaan. Maar ik zei dat ik nog even wilde blijven.” (lacht)
Complicaties
Vorig jaar werd Daniël voor de derde keer geconfronteerd met kanker. De tumoren ontwikkelden zich in zijn longen en aan zijn oogbal. De chemobehandeling deed de gezwellen weliswaar verschrompelden, maar niet verdwijnen. “Ze zouden operatief verwijderd kunnen worden, maar daar waagt geen enkel ziekenhuis in België zich aan”, gaat Daniël voort. “Ook in Leuven niet. Het risico op complicaties zou immers te groot zijn.”
IK MAG NIET OPGEVEN, NIET VOOR MIJ EN NIET VOOR MIJN OMGEVING Daniël Wijnands
Maar Daniël geeft de strijd niet op. “Ze mogen mij wel vertellen dat ik ongeneeslijk ziek ben, maar dat betekent niet dat ik mij daar moet bij neerleggen. Ik mag niet opgeven. Niet voor mij en niet voor mijn omgeving.”Daniël kreeg onlangs het bericht dat hij terecht kon in het universitair ziekenhuis van Heidelberg in Duitsland. “Daar krijg ik een protonenbehandeling”, zegt Daniël. “Het is belangrijk dat de bestraling uiterst nauwkeurig is en zeer weinig schade aanricht aan de omgeving van de tumor. De behandeling duurt vier tot zes weken waarbij ik in de eerste weken telkens twintig minuten per dag bestraald word en daarna vijf minuten per dag. De rest van de tijd kan ik vertoeven in de natuur in de omgeving van het ziekenhuis. Daar voel ik mij het best.” Daniël heeft er alle vertrouwen in en rekent op een goede afloop. “Als dat niet het geval is, dan hoop ik alleszins dat artsen uit mijn behandelingen iets geleerd hebben. En dat die informatie er toe kan leiden dat andere mensen, die met de ziekte geconfronteerd worden, wel geholpen kunnen worden.”
IK GA EEN BOEK SCHRIJVEN, MAAR EEN BIOGRAFIE KOMT TE VROEG Daniël Wijnands
Tijdens zijn verblijf in Duitsland wil Daniël ook een boek uitschrijven. “Het moet een fictief spannend avonturenboek worden waarin ik mijn ervaringen aan bod laat komen. Voor een biografie is het nog te vroeg.”