“Nooit zuiver water”
De provinciale zege bij de jaarduiven uit Souillac ging naar de broers Kempeneers uit Nieuwerkerken. “Mijn broer Valère en ik doen er alles aan om de kolonie van mijn vader te eren en te verbeteren”, reageert Wim, die nog steeds verderspeelt onder de naam van zijn (achttal jaar geleden) overleden vader Jef.
“Alles is gebleven zoals vader het optrok doorheen de jaren - hij kon geen duif slachten - enkel werd er voor het comfort én tijdswinst geïnvesteerd in roosters en transportbanden, maar ook niet op alle hokken”, zegt Kempeneers.
In het algemeen wordt er met veel duiven gespeeld. “Als de jonge duiven hier trainen, mag je gerust spreken van een zonsverduistering”, buldert hij. “Bij de vluchten zijn er natuurlijk ook geweest, waarbij we klop gekregen hebben, maar ons hoor je absoluut niet klagen. Ze komen, ze volgen, ze vallen.”
Dit seizoen was nog eersteprijsloos. “Dat stak toch wel een beetje”, geeft hij toe. Geduld en doorzet liggen aan de basis voor de prestaties, die zijn duiven de jongste vluchten neerzetten. Doordat de vluchten buitengewoon hard zijn en Kempeneers niet snel van zijn vooropgesteld programma afwijkt, werden alle registers opengetrokken.
PERPIGNAN
“Iedere dag van de week zit er wel iets in het water, elke dag wat extra op het voeder. Ze kennen alleen zuiver water van in de reismand”, giert hij.
Deze verstokte fondspeler kijkt uit naar het einde, traditioneel Perpignan. Hoewel, einde is veel gezegd. Momenteel wordt een deel van de jonge duiven intensief getraind voor de nationale vluchten, die er zitten aan te komen.
“Opleren, spelen, selecteren en ervaring laten opdoen van grote lossingen. Dat kan alleen maar baat hebben als eenjarige.”