OVER ‘MARINA’
Fernando Marzo: “Ik ben pas later, in de jaren 70, naar België verhuisd en ik heb Rocco Granata zijn muziek in Italië leren kennen. Iedereen kende hem daar. ‘Aaah, die zoon van de mijnwerker, zeiden ze dan.’
Franco Mirisola: “Ik heb vroeger nog met kastanjes gegooid in zijn straat, maar zijn vader werd daar nooit kwaad om, zijn buurman wel. (lacht) Eind jaren 50 zorgde hij ook echt voor een rage. Plots ging iedereen accordeon spelen en muziekles volgen. (lacht) Later liep hij dan ook als een echte ster bij ons door de straat met zijn sjaal voor zijn mond omdat anders iedereen hem zou aanspreken.”
Tina Pucci: “Ik ging al naar zijn optredens toen ik ongeveer 12 jaar was, maar dan waren mijn ouders er altijd bij. Rocco Granata is nog op mijn doopfeest geweest. Onze ouders waren bevriend en omdat de migranten hier weinig of geen familie hadden, werden de buren en vrienden uigenodigd op trouwen doopfeesten. Rocco sprong na school ook vaak binnen en dan vroeg hij mijn mama of hij mij de fles mocht geven en dan plaagde hij mij en nam hij mijn tutterke af.”
Luigi Mirisola: “Ik ben vier jaar ouder dan Rocco. We hebben samen nog gevoetbald en we gingen vaak naar zijn optredens. Waar Rocco optrad, was het altijd feest, ook bij de vrouwen.” (lacht) Had hij veel succes bij de vrouwen? Franco Mirisola: “Kijk, het werkte zo. Als Rocco moest spelen, volgden alle Italianen en alle Vlaamse meisjes volgden de knappe Italianen.” (lacht)
Tina Pucci: “Ja, de Belgen waren jaloers. ‘Je komt hier al onze meisjes afpakken’, zeiden ze dan. Wanneer later de Turken en Marokkanen kwamen, waren de Italianen ongelukkig omdat alle meisjes toen in hen geïnteresseerd waren.” Rocco mag in de film geen relatie beginnen met een Vlaams meisje en omgekeerd. Hoe was dat bij jullie?
Tina Pucci: “Ik ben met een Belg getrouwd, maar er waren zeker gezinnen waar dat niet mogelijk was.”
Franco Mirisola: “Als ik iets had met een Belgische, dan zei de vader van dat meisje meestal dat dat niet mocht. Met de Poolse mannen mochten ze wel iets beginnen, omdat die al langer hier waren. Ik moet wel zeggen dat mijn mama ook wel vond dat ik volgens de traditie voor een Italiaans gezin moest gaan.”