“In mei wil ik alle buurtbewoners samenbrengen voor een groot straatfeest”

Nog vijf afleveringen, dan heeft ze ruim een halfjaar door haar straat gewandeld als buurmeisje, cameravrouw én klankman tegelijk in de ‘Iedereen Beroemd’-rubriek ‘Mijn Straat’. Met een draagbare constructie van drie camera’s zoekt ze daarin buren om hallo of bonjour tegen te zeggen, koffie mee te drinken of Arabisch bij te gaan eten en vriendschap mee te sluiten, op Facebook en daarbuiten. Na een halfjaar kan ze zo al bijna tweehonderd kopjes plakken op de meterslange plattegrond van haar straat. Op nummer 28: Lidewij ‘Lidi’ Nuitten. 24 jaar, uit Lier. Ze is kleiner dan op tv. Te klein om te passen bij de draagwijdte en de maatschappelijke impact van haar project, maar even klein en sympathiek als haar reeksje zelf. Even licht ook: om halfelf ’s ochtends begint Lidewij pannenkoeken

Lidewij NUITTEN Reportagemaakster ‘Mijn straat’ uit ‘Iedereen Beroemd’ te bakken in knalgele schoenen, wegens heel veel eieren in huis. “Alles is zonnig bij mij”, zegt Lidewij. “Mijn moeder vindt dit paar verschrikkelijk, maar ik heb eigenlijk een zwak voor gele schoenen.”

Aanslagen

De rest van haar appartement is gemixt, zoals het hoort in Brussel. Een vinylplaat van ‘Le Petit Prince’ tegen de muur, een koevelletje op de grond en een vaas met roze tulpen op tafel. “Gekregen van mijn huisgenoot Wannes”, vertelt Lidewij. “Hij is nu in het buitenland, maar hij wist dat ik er na de aanslagen in Brussel even door zat en heeft die door een buur laten bezorgen. Superlief.” De aanslagen, mee voorbereid achter haar hoek. Maar een paar deurbellen verder. “En toch heb ik eigenlijk geen schrik gekregen. Nooit echt gehad ook. Na Parijs lag ik er veel meer van wakker, nu vreemd genoeg niet zo. Hopelijk is dat geen gewenning. Ik voel mij hier gewoon echt op mijn gemak. Als ik bij iemand binnen ben, weet ik wie er links en rechts van mij zit. En als ik op straat ga roepen, weet ik dat er direct volk rond mij staat.” Ze noemt ze zelf “haar tweede fa-