X260 gewonden bij stormloop op grens

Minstens 260 vluchtelingen zijn zondag gewond geraakt bij de bestorming van de grensovergang in het Griekse Idomeni. De

Dorien Verheyen Artsen zonder Grenzen Macedonische politie had traangas en stungranaten ingezet om te voorkomen dat de vluchtelingen de Grieks-Macedonische grens zouden oversteken. Door de veranderende wind werden ook kinderen die in het kamp verbleven door het gas getroffen.(b) en Afghanistan. Voorlopig zijn er geen openlijke conflicten, maar het spreekt voor zich dat er spanningen zijn. Dat kan ook niet anders. De mensen slapen met z’n twintigen in huisjes die bedoeld zijn voor niet meer dan zes personen. Zij zijn dan nog de gelukkigen. Er zijn er ook die buiten, op de grond, moeten slapen. Er is ook vaak onvoldoende eten voor iedereen. En als er al eten is, dan is dat veelal rijst, al dan niet met kip. Groenten, laat staan verse groenten, zijn er meer niet dan wel bij.” Maar erger nog dan de afwezigheid van ook maar enig comfort en het tekort aan eten, vinden de vluchtelingen het gebrek aan informatie. “Sinds vorige week worden vluchtelingen die geen asielaanvraag indienen, teruggestuurd naar Turkije. Maar de overgrote meerderheid van de vluchtelingen wéét daar helemaal niets van”, zegt Dorien. “Niemand zegt hen hoe ze toch naar Europa kunnen geraken. Wij werden voortdurend aangesproken door mensen, die op zoek waren naar informatie.” “Zo sprak ik met een Syrische man die vijf jaar in Luik had gewoond, was teruggekeerd naar Syrië, maar daar uiteindelijk ook opnieuw was moeten vluchten. Hij was het kamp binnen gekomen, net voor de poort naar Europa werd gesloten. Die kan dus niet weg. Zijn dochter is in Duitsland.”

Als het echt te veel wordt, dan bel ik even naar huis. De meeste vluchtelingen kunnen zelfs dat niet.

Emotioneel zwaar

Dorien werkte vijf weken op Lesbos om de drinkwatervoorziening op punt te stellen. Vanaf vorige week blaast ze uit in Athene. Hoewel, uitblazen. Vanuit de Griekse hoofdstad werkt ze mee aan de coordinatie van de hulp op de Griekse eilanden. “Het is emotioneel best wel zwaar. Als het te lastig wordt, dan kan ik nog naar mijn familie thuis bellen. Ik mag niet klagen. Vluchtelingen kunnen zelfs dat meestal niet.”