Hoe herstel je in vijf weken van elleboogbreuk?
Toen de 37-jarige Australiër met zijn vrouw en vijfjarig zoontje Harper gisteravond wegreed van de Vélodrôme de Roubaix naar Lanaken - ja, hij woont in ons provincie! - had hij nog altijd niet goed in de gaten dat niet Boonen, maar hij deze waanzinnige editie had gewonnen. “Ik snap wel dat jullie jongens nu graag hadden geschreven over hoe Tom Boonen de geschiedenis van Parijs-Roubaix herschreef met een uniek record. Hij is de ‘king of Paris-Roubaix’. Hij krijgt volgend jaar een nieuwe kans. Tom feliciteerde me en gaf toe dat hij gelukkiger was geweest met mijn kassei.”
Leg eens uit hoe het komt dat je überhaupt de start haalde nadat je in de Omloop Het Nieuwsblad nog werd afgevoerd met een gebroken elleboogkop?
“De dokters zeiden me op 27 februari dat ik een streep door het voorjaar mocht trekken, maar dat weigerde ik te geloven.”
Hoe doe je dat dan?
“Door in de garage op de hometrainer te trainen als een beest. Uren en uren. Twee trainingen daags. Ik wou niet dat ik alle opofferingen die ik vanaf oktober opbracht om nu in conditie te zijn door een stomme crash voor niets waren geweest. Ik leefde in mijn eigen virtuele wereld. Tien dagen voor de Ronde van Vlaanderen trainde ik voor het eerst opnieuw op de weg. Ik reed het weekend van de Ronde de GP Miguel Indurain en La Rioja. Ik had het gevoel dat de benen nog ok waren.”
Maar daarom win je nog niet in Parijs-Roubaix van Tom Boonen in de sprint?
“Mijn voordeel vandaag was dat ik zonder de minste druk koerste. Dat is het verschil met de anderen: Tom Boonen moést winnen; Vanmarcke wou winnen. Terwijl ik al zo blij als een kind was dat ik op een paar kilometer van het einde weg was met diezelfde Tom Boonen. Ik kon pokeren, want alles was een beter resultaat dan wat ik al verzamelde. In het verleden had ik me hier al vergeefs veel druk opgelegd. Mijn beste resultaat tot nog toe was een achtste plaats in 2007.”
Hoe pak je dan zo'n sprint aan?
“Het was al heel surrealistisch dat ik met Boonen de Vélodrôme in kwam gereden. Tweede na Tom, dat was wat geweest. Eerlijk, ik had graag gezien dat hij won en het record pakte. Ik heb heel veel respect voor hem. Maar dan begon ik de sprint. Hoe irreeel de situatie ook was, ik reed die sprint nog heel relaxed. Iedereen zat zo dood als een pier.”
Het is pas je derde zege in ondertussen je zeventiende seizoen als prof. Waar moeten we je als winnaar indelen?
“In de categorie van Johan Vansummeren, mijn landgenoot Stuart O'Grady, Magnus Backstedt... Om de drie à vier jaren heb je hier een onverwachte winnaar. Als je naar hun verleden kijkt, dan zijn het allemaal kerels die al lang verliefd zijn op deze klassieker. Er zijn veel renners die elk jaar opnieuw met die droom naar Compiègne trekken. Ik startte hier vijftien keer, evenveel keer haalde ik het einde (alleen zeven renners finishten meer, red). In de Hel mag je nooit wanhopen. Alle stukjes van de puzzel vielen vandaag op de juiste plaats. Ik won zo ook vijf jaar geleden ParijsBourges. Soms moet je er gewoon voor gaan, en soms gebeuren er op een dag mooie dingen. Ik hoop dat iedereen kan leven met mij als overwinnaar van deze wedstrijd. Het gebeurt bij zelden. Ik weet niet of dit mijn carrière verlengt. Ik heb nog een contract voor volgend jaar. Ik houd nog altijd enorm veel van deze sport, maar ik ga dit niet blijven doen tot ik het haat. Dan is het te laat.”
Mathew Hayman Mathew Hayman had eigenlijk niet eens aan de start van Parijs-Roubaix kunnen staan na zijn elleboogbreuk in de Omloop Het Nieuwsblad. Zoiets vraagt normaliter een herstelperiode van tien weken, maar door een speciale behandeling werd de revalidatie teruggebracht naar vijf weken Dat gebeurde bij de firma Fractury uit het Nederlandse Reusel. “We zijn een bedrijf dat erop gericht is om fracturen sneller te laten genezen”, aldus fysiotherapeut Bart Damen. “We werken met een vijftal mensen. Eigenlijk stimuleren we het zelfherstellend vermogen van het botweefsel. Dat doen we door een combinatie van magnetisch veld, ultrageluid en een laser te gebruiken. Hayman gaf het bewijs dat onze therapie werkt, want uiteindelijk moest hij ook 53 kilometer kasseien over.”
Hayman klaart het onmogelijke: hij klopt Boonen in de eindsprint.