“Top tien klonk mooier”
Maarten Wynants (12de) plaveide het pad voor Sep
Maarten Wynants was één van de smaakmakers die een legendarische Parijs-Roubaix vanop de eerste rij kon meemaken. Het werd een loodzware afvallingsrace, waarbij zijn ploeg LottoNLJumbo numeriek - en met spits Vanmarcke - de sterkste ploeg in koers was. Na een 110km lange finale eindigde Wynants twaalfde. “We hebben als ploeg de perfecte wedstrijd gereden. Ik zat met enkele ploegmaats net achter de valpartij voor het Bos van Wallers. Iemand van Trek knalde onderuit op een modderig stuk. We zijn zelf niet gevallen en konden daarna een kleine ploegentijdrit rijden om het gat met de groep Boonen te dichten. Dat ging over een honderd meter, maar er werd toen al serieus gevlamd. Daarna viel er opnieuw een gat, vlak voor het Bos. Jammer dat Tony Martin daar zo bleef doorrijden. Als Etixx-Quick Step wacht hadden we sneller en economischer kunnen
Vanmarckes bedankje aan Wynants na afloop op de velodroom was op zijn plaats. wegrijden. Nu moesten we een flinke inspanning doen om bij Martin en Boonen te geraken.”
Hard labeur
“Uiteraard was het de bedoeling om het gat met Cancellara en Sagan zo groot mogelijk te houden. Cancellara viel even later weg, maar op Mons-en-Pévèle haalden we alles uit de kast om het groepje met Sagan helemaal uit de wedstrijd te fietsen. De voorsprong liep weer op tot een minuut en toen wisten we dat de winnaar vooraan zat. Na die inspanning moest ik stilaan de rol lossen.” “Ik wilde wel kost wat kost een top tiennotering uit de brand slepen en plaatste een aanval op het laatste hellende stuk. Die aanval werd afgeslagen en dus focuste ik op de sprint. Met Sagan en Petit in de buurt wist ik dat het moeilijk zou worden. Ik kan leven met een twaalfde plaats en ben ook tevreden over mijn koers. Toch heerst er ook ontgoocheling want Sep was echt wel oersterk. Jammer dat hij pas vierde werd in de sprint.”