“Ik verdien 50 euro te weinig om mijn man hier te houden”
Tunesische echtgenoot van Truiense Monja Hellara riskeert uitwijzing
“Ik verdien 50 euro te weinig om mijn man in België te mogen houden”, zegt de Truiense Monja Hellara (23). Ze is in februari 2015 in België getrouwd met Anis Daoudi (27), een Tunesiër. “Hij heeft intussen vast werk hier en verdient meer dan ik, maar toch houdt de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) daar geen rekening mee. Ze kijken alleen naar mijn inkomsten.”
SINT-TRUIDEN -
Monja is geboren en getogen in België, haar moeder is Belg, haar vader is van Tunesische afkomst. “Ik heb er vroeger nooit aan gedacht om met een Tunesier te trouwen”, zegt ze. “Maar toen ik enkele jaren geleden met mijn vader op vakantie was in Tunesië, heb ik Anis leren kennen. Aanvankelijk heb ik de boot wat afgehouden, omdat ik wist dat zo’n relatie door de afstand niet makkelijk zou zijn. Mijn ouders hadden me ook al gewaarschuwd dat dit problemen zou opleveren. Maar ik had nooit gedacht dat het zo erg zou zijn.”
1.360 euro netto
“Ik heb een tijd lang tussen België en Tunesië gependeld, maar dat werd moeilijk. Ik moest vrij nemen en reizen kost geld. Vorig jaar zijn we getrouwd, in Sint-Truiden. Anis heeft een zogenaamde immatriculatiekaart gekregen, een verblijfspapier dat zes maanden geldig is. Intussen proberen we een verblijfsvergunning voor 5 jaar te krijgen. Maar daar is het nu al twee keer fout gelopen. Ik moet kunnen bewijzen dat ik Anis kan onderhouden. Ik werk in Brasserie Grand Place. Eerst 19 uur per week en nu heeft mijn baas dit gelukkig al opgetrokken tot 30 uur en daar ben ik heel dankbaar voor. Maar hij kan me geen uren blijven bijgeven, dat is ook niet Monja en haar man Anis. “Zijn voorlopige verblijfsvergunning is verlengd tot september, maar wat daarna? eerlijk tegenover mijn collega’s. Ik verdien - al naargelang de maand - tussen de 1.292 en 1.321 euro netto, toch is dat niet genoeg. DVZ zegt dat dit minstens 1.333 euro moet zijn (intussen is dat na indexaanpassing al 1.360 euro, red).” “Anis heeft sinds januari een voltijds contract van onbepaalde duur. Hij is gediplomeerd patissier en werkt nu in de keuken van Uno Due in Stayen, voor dezelfde baas als ik. Hij verdient zo’n 1.400 à 1.600 euro per maand. Samen kunnen we onze huur van 750 euro dus zeker betalen. In maart is zijn voorlopige verblijfsvergunning vervallen, die hebben ze verlengd tot september, maar wat daarna? Een verblijfsvergunning voor vijf jaar hebben we dus ook bij die tweede aanvraag niet gekregen. Ze houden geen rekening met zijn inkomsten.”
Feest
“Voor we trouwden, woonden we bij mijn ouders in Sint-Truiden”, zegt Monja. “De politie is ook uitgebreid komen onderzoeken of het om een schijnhuwelijk ging. Daar heb ik allemaal geen problemen mee. Maar ik begrijp niet waarom ze geen rekening houden met ons gezamenlijk inkomen.” “We wilden in september ook een groot huwelijksfeest geven in Tunesië. Maar als Anis nu België verlaat, kan hij niet zomaar weer binnen. Mijn trouwkleren hangen nu al van vorig jaar klaar in een winkel. Het eten was ook al besteld. Desnoods zamel ik 10.000 handtekeningen in om Anis hier te houden.”
Leefloon
Bij DVZ zijn ze heel duidelijk. “Je moet minstens 120 procent van een leefloon verdienen”, zegt woordvoerder Geert De Vulder. “Die voorwaarde geldt voor degene die de gezinshereniging aanvraagt. Die moet zijn partner kunnen onderhouden. Met het inkomen van de partner houden we inderdaad geen rekening.”