“Als Charlotte spreekt, zijn de vormelingen muisstil”
Charlotte communiceert ook via Facebook met de vormelingen. “Daardoor sluit ze nauw aan bij hun leefwereld”, zeggen de andere catechisten. “De vormelingen hebben dan ook veel respect voor haar.”
“Ook al zijn sommige mensen een beetje anders, neem hen er ook bij. Iedereen is verschillend, maar evenveel waard.” Het is een levensles die we allemaal wel eens meekregen. Maar uit de mond van Charlotte Lamers, een 18-jarig meisje met een beperking, dringen de woorden toch nog sterker door. Sinds dit jaar geeft ze catecheselessen in Bocholt aan 47 twaalfjarigen, die nu zondag hun vormsel doen. “Van thema’s uitwerken tot ons wegwijs maken op Facebook, Charlotte doet het allemaal. We zijn echt gezegend met haar”, besluiten de andere catechisten.
BOCHOLT -
“Ik was vandaag nog wat moe, want zondag hadden we een grote show van het rolstoeldansen. Maar toen ik hoorde dat ik in de krant kwam, was ik happy”, zegt Charlotte moeizaam, maar verstaanbaar. De lach waarmee ze ons verwelkomt, gaat dan ook van oor tot oor. Met datzelfde aanstekelijke enthousiasme geeft ze maandelijks catecheselessen aan de Bocholtse vormelingen in spe. Vorig jaar was ze zelf nog een van hen. “Haar broertje Jorrit deed toen zijn vormsel, en nadien vroeg Charlotte of ze ook nog mocht aansluiten”, vertelt haar mama. “Ze had haar vormsel als twaalfjarige immers niet gedaan, omdat ze naar school gaat in het Sint-Gerardusinstituut in Diepenbeek (een zorg- en onderwijsinstelling voor jongeren en volwassenen met een beperking, red.) en hier in Bocholt weinig jongeren kende van haar leeftijd die hun vormsel deden.” “Hoewel spreken voor haar moeilijk is, zong Charlotte in de vormselviering het hardst mee van allemaal”, herinneren de catechisten Gerda, Anita en Theo en diaken François zich. “Achteraf vroeg ze of ze haar vormsel nog eens mocht doen, omdat het voor haar zo’n geweldige ervaring was. Twee keer gevormd worden kan natuurlijk niet, en dus zeiden we dat ze catechiste mocht worden. Eerst dacht ze dat het voor de grap werd gezegd, maar al snel had ze door dat het een ernstige vraag was. Charlotte ging er maar al te graag op in.”
‘Sta op’
Sindsdien maakt Charlotte deel uit van het vijfkoppige team catechisten in Bocholt. Haar bijdrage is, ondanks haar beperking, allesbehalve gering. “Elke samenkomst verdelen we de vormelingen in vier groepen, en één groep zit dan bij Charlotte en een andere catechist”, vertelt Gerda. “Ze is bijzonder handig met de computer en maakt bijvoorbeeld inschrijvingslijsten en werkblaadjes. Maar ze werkt ook zelf thema’s uit en leest die dan ook voor. Onlangs maakte ze bijvoorbeeld het thema ‘sta op’, waarin het gaat over opkomen voor elkaar en niemand uitsluiten. Als Charlotte dan daarover spreekt, zijn de vormelingen muisstil. We merken ook dat de boodschap in vergelijking met andere jaren veel langer blijft hangen.”
Door haar jonge leeftijd zorgt Charlotte niet alleen voor frisse ideeën, ze sluit ook nauw aan bij de leefwereld van de vormelingen. “Sinds Charlotte in ons team zit, communiceren we bijvoorbeeld ook via Facebook met elkaar en met de twaalfjarigen”, zeggen de catechisten. “De vormelingen hebben dan ook bijzonder veel respect voor Charlotte. Ze krijgt steevast een high five als begroeting, en als we op uitstap gaan, wordt er gestreden om haar rolstoel te mogen duwen. Iedereen krijgt zoveel energie van haar. Ze is dan ook altijd heel dankbaar en eigenlijk nooit slechtgezind. En die levenswijze geeft ze schitterend door tijdens de samenkomsten van de catechese.” Charlotte krijgt hulp van haar ouders Jack en Christel, de diaken en de andere catechisten. “Iedereen krijgt zoveel energie van haar.”