“Aan de Cauberg klopt alles”
Operationele leider Roy Packbier (31) verklapt alle ins en outs in de grotten van Valkenburg
Zestig meter diep onder de meest mythische heuvel die Nederland rijk is, bevindt zich een wirwar aan mergelgangen en –grotten. Het is hier, letterlijk ín de binnenkant van de Cauberg, dat de naar wielerbegrippen nog steeds piepjonge Roy Packbier (31) ons een inkijk gunt in de werking van de Amstel Gold Race. “Een klassieker die wordt betwist op een bierviltje”, aldus Packbier. Op zijn 22ste, net zijn studie Bedrijfseconomie afgerond, rolde Roy Packbier een voor hem vreemde wereld binnen: die van de wielersport. “Ik had op een leuk niveau gevoetbald en getennist en ja, ik had een racefiets thuis staan. Maar de wielermicrobe? Nee, daarmee was ik niet besmet”, vat Packbier zijn sportverleden samen. Aanvankelijk draaide Roy 16 uur per week mee bij een evenementenbureau uit Sint-Geertruid dat diverse wielerwedstrijden organiseerde waaronder ook de Amstel Gold Race. Maar na een drietal maanden was hij al veertig uur per week in de weer met het op touw zetten van allerlei evenementen.
Als twintiger kwam je aan het roer van de Amstel Gold Race. Voelde je jezelf meteen aanvaard in die wereld?
“Toch wel. Oké, in het prille begin voelde ik me wel de snotneus die terechtkwam in een vergrijsde wereld. Maar voor ik het goed en wel besefte, organiseerde ik als 27-jarige mee het WK van 2012 in Valkenburg. Enkele maanden na die titelrace bleken de financiële cijfers van het bedrijf er niet rooskleurig voor te staan. Waarop mijn werkgever plots uitviel met een burn-out. Desondanks zette ik mijn schouders onder de Gold Race-editie van 2013. Toen het evenementenbureau effectief de boeken neerlegde, besloot ik een eenmansbedrijfje op te richten. Niet veel later belde het hoofdkantoor van Heineken, eigenaar van Amstel Bier en de Stichting achter de Gold Race, me met de vraag of ik definitief de operationele leiding van de wedstrijd wilde overnemen. Daar moest ik uiteraard niet lang over nadenken. Inmiddels zijn we bijna drie jaar verder en organiseren we met zijn zessen een vijftiental evenementen,
Roy Packbier van de wielerwedstrijden en hardloopevenementen tot een heuse vliegshow in Beek.”
Voor de buitenwereld is oudrenner Leo van Vliet nochtans Mister Amstel Gold Race.
“En dat zal Leo ook blijven. Samen vormen we vooral een goeie tandem. Waarbij Leo voorop zit en stuurt en ik vooral zorg dat er getrapt wordt ( lacht). Laat ik het zo stellen: als we gaan vergaderen of brainstormen, is het vooral Leo die een idee oppert. Waarna het bij ons op het bord terechtkomt. Werkelijk alles dat met de Amstel Gold Race te maken heeft, wordt hier in ons kantoor in Margraten afgehandeld. Neem nu onze toerversie, die daags voor de wedstrijd plaatsvindt en waar 15.000 deelnemers op afkomen. In die toertocht steken we méér tijd dan in de eigenlijke WorldTour-wedstrijd op zondag. Ik zal je een voorbeeld geven. Om de beleving tijdens die tocht op te krikken, hebben we besloten om deejays op talrijke beklimmingen te posteren. Dankzij het nummerplaatje - met ingebouwde chip - op het stuur, kan de dj de naam en nationaliteit van de deelnemer achterhalen en zodoende zijn setlist aanpassen. Een super leuk idee, maar er komt wel heel wat werk bij kijken ( lacht).”
Laat ons even in de interne keuken gluren: met welk budget werken jullie?
“Onze totale begroting voor het hele weekend bedraagt om en nagaande Roy Packbier samen met drievoudig winnaar Philippe Gilbert in de mergelgrotten onder de Cauberg, het kloppend hart van de Amstel. bij de twee miljoen euro. Dat is nog dicht te breien dankzij onze toerversie, die eigenlijk onze grootste sponsor is van de race. Hetzelfde geldt voor een andere wedstrijd die we organiseren, de Volta Limburg Classic.”
En wat brengt de Amstel Gold Race Nederlands-Limburg op?
“Het laatste onderzoek dateert van 2012 en toen werd becijferd dat de Gold Race jaarlijks goed is Het peloton klautert naar boven op de Cauberg. Zondag zal hier de beslissing vallen van de 51ste Amstel Gold Race. voor een directe omzet van 27,2 miljoen euro in Valkenburg en omgeving. Goed voor tweehonderd extra voltijdse banen op jaarbasis. Het meeste geld blijft in de horeca achter. De 225.000 bezoekers spenderen daar 22 miljoen euro. Uit het onderzoek blijkt dat ruim 80 procent van de bezoekers niet uit Nederlands-Limburg afkomstig is. Dit brengt met zich mee dat van alle bezoekers 61 procent in de regio blijft overnachten. Vele hotels zijn eigenlijk al volgeboekt voor het jaar nadien. Vandaar dat we de voorinschrijving van onze toerversie al in oktober laten starten zodat deelnemers hun overnachting tijdig kunnen boeken.”
Wij willen net dat de onvoorspelbaarheid de bovenhand haalt. Vandaar ook onze keuze om de aankomst twee kilometer na de Cauberg te leggen
Een rondvraag bij de BelgischLimburgse wielerprofs leert ons dat ze het oude parcours, dus zonder dat bijkomende WK-lusje, attractiever vonden. Kan je hun kritiek begrijpen?
“Ik hoor verschillende geluiden vanuit de buik van het peloton. Sommigen pleiten zelfs voor een terugkeer van de finish naar Maastricht. Maar dan draait de koers gegarandeerd uit op een sprint. Wij willen net dat de onvoorspelbaarheid de bovenhand haalt. Vandaar ook onze keuze om de aankomst twee kilometer na de Cauberg te leggen. Daardoor is het verloop van de wedstrijd inderdaad wat gewijzigd. Voor de parcourswijziging was de