Strenge regels

De regelneverij rond de presesverkiezingen helpen ook niet echt. De verkiezingen krijgen steeds meer af te rekenen met beperkingen en regels van overheid en universiteit. “Vroeger reden studenten met een carnavalswagen langs de grote koten om stemmen te ronselen, maar carnavalswagens mogen nu niet meer rondrijden buiten het carnavalsseizoen. Tegenwoordig doen ze de route met een lijnbus. Dat lijkt me toch niet helemaal hetzelfde.” Laurens Stammen heeft het daar een stuk minder moeilijk mee. “De tijden veranderen nu eenmaal. Vroeger duurden de verkiezingen zeven weken en een gat in de nacht. Dat is voor de buurt natuurlijk ook niet houdbaar. Je kan perfect feesten van ’s middags tot middernacht. Je leert met die beperkingen leven.” Je kapot werken om een budget rond te krijgen, voldoen aan allerlei regels,... Een mens vraagt zich af waarom iemand nog preses wil worden? “Mij heeft het in ieder geval geholpen bij mijn sollicitatie. Ze zoeken toch vaak eerder mensen die verantwoordelijkheid hebben genomen dan iemand die braaf op zijn kot op een bureaustoel zit”, denkt Pieter-Jan Loyens. “Je steek er heel veel tijd in, maar toch is het dat allemaal waard”, beaamt Laurens Stammen. “In de eerste plaats wil je dat je vereniging schittert tijdens je studententijd, maar tegelijkertijd leer je er heel veel uit. Als preses heb je al flink wat vaardigheden onder de knie die je zeker vooruit helpen als je later naar een job gaat zoeken.”