“Kamer exclusief voor meisjes”

Jeugdwerking Habbekrats krijgt steeds meer jongeren over de vloer

Jeugdwerking Habbekrats in hartje Hasselt heeft in haar huis in de Walputstraat een kamer ingericht die exclusief bedoeld is voor de meisjes die er dagelijks op bezoek komen. “Een meerwaarde, want soms willen de meisjes even rustig alleen zijn en dus zegt begeleidster Larissa Bervoets (28), die de roze kamer mee vorm gaf als afstudeerproject orthopedagogie. Habbekrats werkt dagelijks met zo’n dertig kinderen en jongeren die in een moeilijke gezinssituatie zitten.

‘no boys allowed’”,

Habbekrats Hasselt nestelde zich enkele jaren geleden in de Walputstraat, in de schaduw van het stadhuis. “Onze werking richt zich op kinderen binnen de kleine ring, vaak kinderen die in een moeilijke gezinssituatie zitten, maar iedereen is hier welkom”, zegt Larissa. “In het statige herenhuis onthalen we jongeren vanaf 6 jaar in de kleurrijke instuifruimte. Er is ook een laboratorium waar ze kunnen experimenteren en de jongeren helpen in de keuken mee of ontspannen in de knuffelzetels. Op de verdieping is er plaats voor huiswerkbegeleiding, die we op maandag en donderdag aanbieden. Ook op dinsdagavond en woensdagnamiddag kunnen ze hier na school terecht. Om geen enkel kind te mislopen doen we ook aan pleintjeswerk. In 2016 zijn we zo elke woensdagnamiddag actief op het Heilig Hartplein. Zowel in het huis zelf als op het plein tellen we dagelijks gemiddeld toch een dertigtal kinderen tussen 6 en 19 jaar. Dit moet een plek zijn waar ze zich goed voelen, waar ze zich geborgen weten en waar ze mensen vertrouwen. Daarom zullen we nooit met het vingertje staan zwaaien. Op woensdag openen we om 14 uur, de andere dagen om 16 uur. Sluiten doen we altijd om 20 uur.” Larissa in de meisjeskamer: “De meisjes hebben geholpen met de inrichting, het geld hebben we van de frisbeeclub gekregen.”

Larissa BERVOETS “Aanvankelijk waren het vooral jongens die hier kwamen. In september was er amper een meisje. Misschien ook omdat er alleen mannelijke begeleiders waren”, denkt Larissa. “Sinds ik er ben is de groep meisjes toch gegroeid naar een tiental. En plots was er zo nood aan een echte meisjeskamer. Meestal zitten ze wel samen met de jongens hoor, maar toch. Ze willen eens rust, even weg van de plagerijen. We hebben die kamer ingericht samen met de meisjes met 400 euro gesponsord door de Hasseltse frisbeeclub ‘Diabolic Heaven’. We zijn naar Ikea getrokken voor een discobal, naar de Kringwinkel voor borden waarvan we een mozaïek hebben gemaakt, er komt nog een zetel en we hebben voor roze verf gekozen.”

Ziek

En wie komt er zoal over de vloer bij Habbekrats? “Wel, twee zusjes bijvoorbeeld van wie de ouders een winkel in de stationsbuurt hebben. Anders zaten ze daar in een kleine hokje te wachten, nu leven ze hier helemaal op. Een ander kindje heeft ouders die niet voldoende Nederlands spreken en dus ze komt hier haar huiswerk maken en Nederlands leren. Van nog andere kindjes is de mama erg ziek. In plaats van doelloos wat rond te hangen, hebben ze hier vriendjes gemaakt, houden ze hun lessen bij en helpen we samen de mama een heel stuk vooruit. Je ziet, allemaal verschillende verhalen, maar daar vragen we niet eens achter. We komen de kinderen tegen of ze komen met vriendjes mee.”

Dit moet een plek zijn waar jongeren zich goed voelen, zich geborgen weten en waar ze mensen vertrouwen. Daarom zullen we nooit met het vingertje staan zwaaien